Powieść z wątkami autobiograficznymi. Autorka też jest córką Kasi, też urodziła się w małej górskiej wsi (konkretnie w Kasinie Wielkiej skąd pochodzi wybitna sportsmenka Justyna Kowalczyk – czterokrotna triumfatorka Pucharu Świata w biegach narciarskich),jako siedmiolatka też trafiła do Chicago w ręce bezdzietnego amerykańskiego małżeństwa i (podobnie jak książkowa Dag) na chicagowskich uniwersytetach studiowała najpierw anglistykę, a po jej ukończeniu – prawo. Można zatem powiedzieć, że „Dag, córka Kasi” jest znacznie bliższa rzeczywistości niż, przykładowo, bardzo popularny i przez wielu wychwalany pod niebiosy produkt amerykańskiej popkultury, „Gdzie śpiewają raki”.

(Z wyjątkiem wątku Mistinquette, w którym wyobraźnia poniosła autorkę na manowce niczym narowisty koń).

Życie Dag porusza i zdumiewa. Kilka razy dałam się zaskoczyć niespodziewanym zwrotom akcji, które to zwroty robią powieści bardzo dobrze, bo dzięki nim opisana historia nie toczy się przewidywalnie, sztampowo. Książka nie należy do literatury z górnej półki, ale to całkiem dobrze czytające się czytadło. Z rozpędu sięgnęłam nawet po drugi tom („Ostatnie lato”). Niestety, nie dałam rady. Czytelniczego zapału starczyło mi zaledwie na dwie albo trzy strony.

Mnie z Dag nie po drodze, nie oznacza to jednak, że wzorem pewnego lubiącego rausze polityka, będę nawoływać: „Nie idźcie tą drogą!”

Powieść z wątkami autobiograficznymi. Autorka też jest córką Kasi, też urodziła się w małej górskiej wsi (konkretnie w Kasinie Wielkiej skąd pochodzi wybitna sportsmenka Justyna Kowalczyk – czterokrotna triumfatorka Pucharu Świata w biegach narciarskich),jako siedmiolatka też trafiła do Chicago w ręce bezdzietnego amerykańskiego małżeństwa i (podobnie jak książkowa Dag) na...

Początek XX w. Świat ludzi okolic Kasiny Wielkiej (pod Krakowem) vs. świat ludzi z Kasiny w Chicago. Życie człowieka może być lepsze lub gorsze zależnie od miejsca w którym żyje. Życie Dagmary, głównej bohaterki w Ameryce na pewno w niczym nie przypominało życia jej koleżanek w Starym Kraju. Dwa światy. Za Dagmarę zadecydowano bo była dzieckiem, ale nasze prababki i dziadkowie mogli sami wybrać. I który to świat wybrali? Moi ten tutaj, sąsiedzi, znajomi tamten. Potem przyszła wojna, komuna, i żal że mogli wybrać inaczej. Za późno. Każdy ma w jakimś momencie życia wybór. Wybory w życiu są strasznie ważne. Mądre wybory. Jak w książce.
Czyta się świetnie. Warto

Początek XX w. Świat ludzi okolic Kasiny Wielkiej (pod Krakowem) vs. świat ludzi z Kasiny w Chicago. Życie człowieka może być lepsze lub gorsze zależnie od miejsca w którym żyje. Życie Dagmary, głównej bohaterki w Ameryce na pewno w niczym nie przypominało życia jej koleżanek w Starym Kraju. Dwa światy. Za Dagmarę zadecydowano bo była dzieckiem, ale nasze prababki i...

Powieść o polsko-amerykańskich przygodach Dag przeczytałam jednym tchem, niesamowicie ta bohaterka przypadła mi do serca, ponieważ podobnie jak ona, zostałam ochrzczona niecodziennym imieniem, jak i ona wyróżniałam się fantazją i skłonnością do konfabulacji, w końcu jak i ona, zostałam pracusiem. Poznajemy małą dziewczynkę, owoc mezaliansu. Jej prawowity ojciec załatwia przyszłej matce dziewczynki intratne małżeństwo. Ojczym nie znosi dziecka, wini je za zmarnowaną młodość, za nieudany związek, który nie był do końca jego wyborem, wspomina dawną ukochaną, którą ostatecznie poślubił jego brat. Losy Dag splatają się z Polonią, oto do małej wsi przybywa rodzina, która ostatecznie wyjedzie za wielką wodę, zabierając ze sobą małą, niekochaną, a bardzo rezolutną dziewczynkę. Jej miejscem przeznaczenia jej stryjostwo mieszkające w USA, nie przyjmują jej jednak z radością. Dziecko jest zaniedbane, wyniszczone chorobą morską, ma na sobie bardzo lichy przyodziewek. Dagmara zaczyna pracować na siebie od najmłodszych lat, nie może liczyć na pomoc najbliższych, wchodzi w zupełnie nieznany świat, ale nie boi się, pomaga jej wrodzona pracowitość i fantazja. Powieść do tego stopnia mnie wciągnęła, że zaczynam właśnie jej drugą część "Ostatnie lato", którą kupiłam w antykwariacie.

Powieść o polsko-amerykańskich przygodach Dag przeczytałam jednym tchem, niesamowicie ta bohaterka przypadła mi do serca, ponieważ podobnie jak ona, zostałam ochrzczona niecodziennym imieniem, jak i ona wyróżniałam się fantazją i skłonnością do konfabulacji, w końcu jak i ona, zostałam pracusiem. Poznajemy małą dziewczynkę, owoc mezaliansu. Jej prawowity ojciec załatwia...

Książka, którą czyta się jednym tchem. Śledziłam przygody Dagmary i po prostu nie mogłam się oderwać. Jest też druga część, ale już znacznie słabsza.

Książka, którą czyta się jednym tchem. Śledziłam przygody Dagmary i po prostu nie mogłam się oderwać. Jest też druga część, ale już znacznie słabsza.

Taka straszna prawda jest w tej książce zawarta, że nawet po latach został we mnie dawny smutek. Wieś. Niechciane dziecko, dziewczynka - ile może zrobić, żeby ją ktoś w końcu pokochał. Czy to w ogóle możliwe? Polska i Ameryka - dwa światy. I wszędzie ludzie, jednak tacy sami. Wołanie o uwagę. Polecam bardzo.

Taka straszna prawda jest w tej książce zawarta, że nawet po latach został we mnie dawny smutek. Wieś. Niechciane dziecko, dziewczynka - ile może zrobić, żeby ją ktoś w końcu pokochał. Czy to w ogóle możliwe? Polska i Ameryka - dwa światy. I wszędzie ludzie, jednak tacy sami. Wołanie o uwagę. Polecam bardzo.

Na początku podeszłam do niej sceptycznie, ale z zamiarem przeczytania. Nie sądziłam, że tak zżyję się z główną bohaterką Dagmarą. Nie tylko historia jest opisana w ciekawy sposób oraz przejmujące losy dziewczynki i jej dorastania. Prześwietnie opisana jest Ameryka, jak wyglądała, jak funkcjonowała i jak wtedy była różnica sposobu życia i w ogóle komfortu życia między właśnie polską wsią, a amerykańskim miastem. Wiadomo miasto, a wieś sobie nie równe, ale sam opis tego życia, jak ludziom się dużo lepiej wiodło, mimo że też ciężko pracowali. Naprawdę bardzo ciekawie wplecione życie dziewczynki na obcej ziemi. Ostrzegam wciąga. Minus maleńki za to co ją spotkało na końcu tej części. Tak jej dobrze życzę, takie miała ciężkie życie i na końcu tragedia. Po prostu kocham książki, zwłaszcza te papierowe, ale naprawdę 20 ostatnich kartek bym wyrwała :D ale dowiedziałam się, że jest tego kolejna część i jestem bardzo ciekawa co tam może być. Naprawdę jej kibicuje. Polecam jeśli masz ochotę na książkę, która naprawdę Cię przejmie.

Na początku podeszłam do niej sceptycznie, ale z zamiarem przeczytania. Nie sądziłam, że tak zżyję się z główną bohaterką Dagmarą. Nie tylko historia jest opisana w ciekawy sposób oraz przejmujące losy dziewczynki i jej dorastania. Prześwietnie opisana jest Ameryka, jak wyglądała, jak funkcjonowała i jak wtedy była różnica sposobu życia i w ogóle komfortu życia między...

http://podrozemiedzyksiazkowe.blogspot.com/2017/03/dag-corka-kasi-l-seymour-tuasiewicz.html

http://podrozemiedzyksiazkowe.blogspot.com/2017/03/dag-corka-kasi-l-seymour-tuasiewicz.html

Ocena z gwizdek: DOBRA

Książkę znalazłam wśród starych książek w domu mojej babci po czasach gdy mój tata był jeszcze nastolatkiem. Tematyka wydawałaby się wciągająca i refleksyjna. Książkę tę przywłaszczyłam sobie jakoś z dobry rok temu, ale dopiero teraz się za nią wzięłam ponieważ powieści, które wypożyczyłam z biblioteki okazały się niewypałem, więc jedną z nich na pewno jutro oddam.

Czytanie tej opowieści bardzo mnie nużyło chyba z powodu zawiłości zdań, wyrażeń i tp. Bardzo mi to przeszkadzało. Na dodatek na jednej stronie poznawaliśmy ,tysiące' nowych bohaterów, nie szło ich spamiętać wszystkich. Doszłam do 35 strony. Potem przeczytałam sporo fragmentów ze środka i końca książki. także wiem co się stało z Jimem :D Wątpię czy kiedykolwiek do niej wrócę, chyba dalej będzie się kurzyć na regale. Jednak mimo wszystko moja ocena jest DOBRA, bo sam pomysł na powieść jest bardzo interesujący.

Ocena z gwizdek: DOBRA

Książkę znalazłam wśród starych książek w domu mojej babci po czasach gdy mój tata był jeszcze nastolatkiem. Tematyka wydawałaby się wciągająca i refleksyjna. Książkę tę przywłaszczyłam sobie jakoś z dobry rok temu, ale dopiero teraz się za nią wzięłam ponieważ powieści, które wypożyczyłam z biblioteki okazały się niewypałem, więc jedną z nich na...

Hm. I tak należałoby skończyć. Wydaje mi się, że to typowa lektura na letni wieczór, gdy jesteś w odwiedzinach u mamy i nie ma co czytać, to taka "Dag, córka Kasi" sama wpada w ręce, bo nic innego nie ma.
Choć moja mama sądzi, że jeszcze nie dorosłam do tej książki ;) Być może, mama ma zawsze rację. A moje zdanie jest takie jak powyżej: na lato, na wieczór, przeczytać, szybko się zapomni.

Hm. I tak należałoby skończyć. Wydaje mi się, że to typowa lektura na letni wieczór, gdy jesteś w odwiedzinach u mamy i nie ma co czytać, to taka "Dag, córka Kasi" sama wpada w ręce, bo nic innego nie ma.
Choć moja mama sądzi, że jeszcze nie dorosłam do tej książki ;) Być może, mama ma zawsze rację. A moje zdanie jest takie jak powyżej: na lato, na wieczór, przeczytać,...

Czytałam ją jako nastolatka potem jeszcze raz po paru latach. Bardzo wzruszająca.

Czytałam ją jako nastolatka potem jeszcze raz po paru latach. Bardzo wzruszająca.