Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sympatyczna i trochę inna książka z przepisami. Nie ma tu dokładnych receptur i gramatur, za to mnóstwo anegdot i opowieści około -żywieniowych. Są też podpowiedzi dla początkujących lub mało praktykujących kucharzy z przymusu, takich jak i autorka, która podkreśla wielokrotnie, że zamiast stania przy garach, ceniła zawsze bardziej dyskusję i bycie ze swoimi gośćmi, poza tym pracowała zawodowo, pisała, no i miała męża i dzieci na wychowaniu ;) Przepisy są zatem proste, czytelne, każdy z łatwością je wykona. Jak się okazuje, gotowanie, to całkiem zabawna i nieraz wybuchowa sprawa. Mam wydanie z prześmiesznymi rysunkami Szymona Kobylińskiego - całość jest po prostu przepyszna! :)

Sympatyczna i trochę inna książka z przepisami. Nie ma tu dokładnych receptur i gramatur, za to mnóstwo anegdot i opowieści około -żywieniowych. Są też podpowiedzi dla początkujących lub mało praktykujących kucharzy z przymusu, takich jak i autorka, która podkreśla wielokrotnie, że zamiast...

Rozwiń

Zwiń

Kontynuacja losów profesora Wilczura jest powieścią wciągającą, wielowątkową i jako to u Dołęgi - Mostowicza z podbudową filozofii, prawdami i przemyśleniami, które nienatrętnie sączą się pomiędzy wersami. Widzimy je w relacjach Łucji i Wilczura, w przemyśleniach Kolskiego, w mądrościach ludności wiejskiej, w końcu w bełkocie pijackim Jemioła, który zdaje się być największym mędrcem. On to właśnie okazuje się być jedną z najciekawszych zagadek. Mnie jednak okropnie jego postać irytuje, owszem, bywa zabawny, ma dużo racji (wygłaszanej zawsze z pozycji "oświeconego" cynika), jednak to właśnie stawianie siebie ponad ludzkość, poczucie posiadania najgłębszej wiedzy i nieomylności w sądach, naigrywanie się z mniej od siebie bystrych skreślają dla mnie tę postać i nie umiem jej polubić. Jednym słowem - co za irytujący dupek. O ile w "Znachorze" mieliśmy dwa główne motywy - lekarza, który utracił pamięć i jego losy oraz losy Marysi, jego córki, tak tu autor otworzył wiele wątków. Pierwszym jest historia jego powrotu do Warszawy i objęcia dawnych stanowisk. Dowiadujemy się o Kolskim, lekarzu zakochanym w innej młodej lekarce, Łucji, która z kolei pokochała Wilczura i pojechała za nim na prowincję. Jest kontynuacja losów Wasyla, chłopaka uleczonego przez "znachora", który nie tylko podniósł się na nogi, ale nieśmiało sięga po miłość i szczęście. W końcu ten irytujący Jemioł, który dźwiga ciężar złego doświadczenia, porzucił swoje poprzednie życie i spędza je na obecnie na umacnianiu polskiego przemysłu monopolowego. Cegiełka po cegiełce - Dołęga - Mostowicz zbudował świat, w który zanurzałam się z jakąś narkomańską radością, nie odrywałam się, póki nie przeczytałam do końca. Rewelacja.

Kontynuacja losów profesora Wilczura jest powieścią wciągającą, wielowątkową i jako to u Dołęgi - Mostowicza z podbudową filozofii, prawdami i przemyśleniami, które nienatrętnie sączą się pomiędzy wersami. Widzimy je w relacjach Łucji i Wilczura, w przemyśleniach Kolskiego, w mądrościach l...

Rozwiń

Zwiń

Dołęga - Mostowicz za swoich czasów nie był doceniany, owszem, wydawany, czytany, owszem, zapraszany na "wieczorki", ale zawsze z etykietą autora popularnych powieści "do przeczytania i zapomnienia", ot, takie przyjemne czytadełka. Tymczasem po latach okazuje się, że to wybitny autor, którego powieści nie nadgryzł ząb czasu, które obronią się ponadczasowym przesłaniem i które nawet prawie wiek potem można z przyjemnością czytać i bez użycia słownika. To jest fenomen. Zekranizowane powieści to też małe dzieła. Przeczytałam "Znachora", a teraz zabieram się do drugiej części - "Profesora Wilczura".

Dołęga - Mostowicz za swoich czasów nie był doceniany, owszem, wydawany, czytany, owszem, zapraszany na "wieczorki", ale zawsze z etykietą autora popularnych powieści "do przeczytania i zapomnienia", ot, takie przyjemne czytadełka. Tymczasem po latach okazuje się, że to wybitny autor, któr...

Rozwiń

Zwiń