Wydarzenia pod patronatem
Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
100
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
5
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego2
Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2022Budzi się Łódź… Obrazy miasta – między literaturą a publicystyką. Antologia cz. II0 czytelników 0 opinii2022
2012
2001
1996
1995
1986
1985
1978
19741974
1969
1964
1963
1957
19571957
1956
1956
1948Powiązane treści
Ziemia Elżbiety Pola Gojawiczyńska
Zanim zaczęłam czytać "Ziemię Elżbiety", odnalazłam genezę powstania tej książki. Pola Gojawiczyńska przed napisaniem jej zamieszkała przed II wojną światową w Piekarach Śląskich u rodziny Ślązaków - Schaferów, właścicieli zakładu sztuki sakralnej. Obiecywała im, że opisze rodakom o wspaniałym Śląsku i jego mieszkańcach, gdyż była zachwycona przyłączeniem Górnego Sląska do Polski. Jednak spojrzała zbyt krytycznym okiem na Ślązaków i pokazała ich zycie, takie jakie było naprawdę bez upiększeń i dlatego Ślązakom książka się nie spodobała. Pokazała w jakiej biedzie żyła na początku bohaterka książki Elżbieta wraz z rodziną czekając, aż ojciec, który zajmował się renowacją obiektów sakralnych dostanie kolejne zlecenie na roboty. W końcu udało im się przenieść do dalszej rodziny już staruszków na Śląsku. I tam właśnie Agnieszka, matka Elżbiety rozwinęła swój biznes - zakład i sklep z przedmiotami sakralnymi, dając tym samym pracę innym ludziom. Ale obok nich ludzie żyli w biedzie. Dopóki kopalnie prosperowały, to i ludzie nie narzekali. Gdy zaczęło się zamykanie kopalń, już nie było tak wesoło. Elżbieta wyjechała ze Śląska, ale i powróciła do swojej ziemi i jej losy były trochę skomplikowane. Gojawiczyńska pokazała mieszkańców Śląska jako lud prosty, bogobojny. Bardzo podobał mi się opis obchodzenia świąt, dziś już tego nie czujemy. Nie czyta się tej książki łatwo, ale warto poznać Śląsk i Ślązaków z czasów międzywojennych wraz z ich codziennością, biedą, zabobonami i problemami.Rajska jabłoń Pola Gojawiczyńska
Druga część Dziewcząt z Nowolipek, równie dobra jak poprzednia. Doskonale pokazane relacje damsko-męskie w warunkach, kiedy kobiety były jeszcze zazwyczaj zależne od mężczyzn. Szczególnie ciekawe i niebanalne są postaci Bronki i Kwiryny. Pierwsza trudna do zdiagnozowania, poruszająca się przez powieść jak mgła ("kobieto, puchu marny, ty wietrzna istoto"),dająca dużo do myślenia. Druga ściśle określona przez gorset zaborczości i chciwości, pod wplywem dobrotliwego, niemal świętego męża zaczyna przechodzić przemianę. Pojawiają się też kwestie społeczne, krytyczne podejście do pracy społecznej elit, w której szczytne idee często ustępują chęci pokazania się i wykazania, czczym deklaracjom i po prostu okazjom do kolejnego rautu i samopotwierdzenia. Forma i słowo, słowo i forma. (Zapadł mi w pamięci taki szczegół, że siedziba jakiegoś stowarzyszenia miała łazienkę, ale nikomu nie przychodziło do glowy, żeby z niej korzystały brudne podopieczne, które nie miały gdzie się porządnie umyć). Całość skrojona na tyle sprawnie, że człek łatwo i naturalnie wciąga się w powieściowe losy, ulega realistycznej iluzji i zapewne niekiedy utożsamieniu z któryms z bohaterów. A przy tym dla mnie zaletą dawnej literatury są stonowane barwy, bliższe codzienności, w przeciwieństwie do współczesnych wysilków, by czytelnika trzymać ciągle w napięciu, oczekiwaniu kolejnych jaskrawych i niezwyklych zdarzeń (czego najpopularniejszym przejawem jest chyba Twardoch).Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
