Mylili mi się trochę bohaterowie, ale, generalnie, czytałam z dużym zainteresowaniem. Mnóstwo wiedzy o tamtych czasach, przerażający obraz biedy i zniewolenia. Zdumiało mnie, że dla rosyjskich możnowładców, przed czasami Piotra Wielkiego, Polacy byli wzorcem modnego ubioru :) Ogromny niedosyt, że powieść nie jest skończona...

Mylili mi się trochę bohaterowie, ale, generalnie, czytałam z dużym zainteresowaniem. Mnóstwo wiedzy o tamtych czasach, przerażający obraz biedy i zniewolenia. Zdumiało mnie, że dla rosyjskich możnowładców, przed czasami Piotra Wielkiego, Polacy byli wzorcem modnego ubioru :) Ogromny niedosyt, że powieść nie jest skończona...

I tak, i nie, chociaż przez pierwsze kilkaset stron bardzo na tak. Wciągająca od pierwszych akapitów, klasyczna narracja świetnie odmalowuje obyczajowe przemiany otwierającej się na Zachód Rosji na przełomie wieków. Młody car forsujący te zmiany jest na pewno w sporym stopniu przedstawiany jako wzór do naśladowania w filtrze czasu powstawania powieści - no wiecie, władca pracujący, brudzi sobie ręce po łokcie przy budowie statków wespół z prostym ludem - ale na szczęście nie jest przy tym figurą z kryształu i papieru. Opisy miast, wsi, wnętrz, strojów, obyczajów są cudownie żywe i zachęcają do guglowania różnych rzeczy. Z drugiej strony ostatnia, trzecia księga tej niedokończonej powieści, w której chłopcy bawią się w wojenkę (a dokładnie nastoletni król Szwecji Karol, niewiele starszy car Rosji Piotr, i ledwo po trzydziestce August II Sas) robi się już nużąca przez brak wyrazistej linii fabularnej, a kolejne patriotyczne (Tołstoj pisze o Rosjanach "nasi") opisy potyczek zbrojnych nacechowane są rosnąco wymęczonym entuzjazmem. Z drugiej strony dosłownie każdy z bohaterów powieści jest przedstawiony bardzo przekonująco, żywo i prawdziwie. Takiej autentyczności i atmosfery brakowało mi chociażby w "Księgach Jakubowych" O. Tokarczuk (też osiemnasty wiek). O Polakach zaskakująco pozytywnie, jeśli to kogoś interesuje. Mężczyźni gościnni, kobiety odważne.

Ciekawa, warto, chociaż nie arcydzieło.

I tak, i nie, chociaż przez pierwsze kilkaset stron bardzo na tak. Wciągająca od pierwszych akapitów, klasyczna narracja świetnie odmalowuje obyczajowe przemiany otwierającej się na Zachód Rosji na przełomie wieków. Młody car forsujący te zmiany jest na pewno w sporym stopniu przedstawiany jako wzór do naśladowania w filtrze czasu powstawania powieści - no wiecie, władca...

Książka „Piotr Pierwszy” napisana z wielkim rozmachem, ale niekoniecznie to na plus. Uważam że Tołstoj nie potrzebnie wprowadził tyle pobocznych postaci szeroko rozpisując się w poszczególnych rozdziałach. Również język autora nie ułatwiał mi czytania, jak też mnogość postaci co sprawiało że gubiłem się kto kim jest, musiałem posiłkować się książką Romanowie 1613-1917 Montefiorego (polecam)Za mało było Piotra Pierwszego i uważam że autor pominął wiele ciekawych wątków z jego życia. Ogólnie książka dobra, mamy świetnie pokazany obraz społeczeństwa rosyjskiego w tamtym okresie za czasów panowania caratu. Dodam jeszcze, że powieść ta nie została ukończona...

Jeśli interesujecie się historią Rosji to przeczytajcie i sami oceńcie.

Książka „Piotr Pierwszy” napisana z wielkim rozmachem, ale niekoniecznie to na plus. Uważam że Tołstoj nie potrzebnie wprowadził tyle pobocznych postaci szeroko rozpisując się w poszczególnych rozdziałach. Również język autora nie ułatwiał mi czytania, jak też mnogość postaci co sprawiało że gubiłem się kto kim jest, musiałem posiłkować się książką Romanowie 1613-1917...

Czytanie utrudniał mi styl, jednak warto przeczytać tą powieść. Klasyka w najlepszym wydaniu, historia w pigułce.

Czytanie utrudniał mi styl, jednak warto przeczytać tą powieść. Klasyka w najlepszym wydaniu, historia w pigułce.

Pochłania jak rosyjska przestrzeń i od pierwszych stron jesteś w środku rzeczywistości, którą Piotr będzie lepił żelazną ręką w despotyczne imperium. Jest to cała panorama społeczeństwa, postaw i wielkich zjawisk dziejowych. Nędza, potęga, okrucieństwo, wola, krew. I nawet jeśli wiemy o politycznych (stalinowskich) kontekstach genezy tej książki nie da się nie powiedzieć: absolutnie mistrzowskie.

Pochłania jak rosyjska przestrzeń i od pierwszych stron jesteś w środku rzeczywistości, którą Piotr będzie lepił żelazną ręką w despotyczne imperium. Jest to cała panorama społeczeństwa, postaw i wielkich zjawisk dziejowych. Nędza, potęga, okrucieństwo, wola, krew. I nawet jeśli wiemy o politycznych (stalinowskich) kontekstach genezy tej książki nie da się nie powiedzieć:...

Opowieść o genialnym władcy Rosji a w tle Rosja tamtych wieków. Ciekawostką jest niemieckie otoczenie carewicza w dzieciństwie. Dla wytrwałych

Opowieść o genialnym władcy Rosji a w tle Rosja tamtych wieków. Ciekawostką jest niemieckie otoczenie carewicza w dzieciństwie. Dla wytrwałych

Dobra książka, ale " Droga przez mękę" zdecydowanie lepsza.

Dobra książka, ale " Droga przez mękę" zdecydowanie lepsza.

Miałem tą książkę parę lat temu w ręce. Przeczytałem kilka pierwszych stron niestety nie mogłem się nią długo nacieszyć. A szkoda, mam nadzieję że w tym roku wrócę do tej książki.

Miałem tą książkę parę lat temu w ręce. Przeczytałem kilka pierwszych stron niestety nie mogłem się nią długo nacieszyć. A szkoda, mam nadzieję że w tym roku wrócę do tej książki.

"A herbata, a kawa? A kartofla - tfu, niech będzie przeklęta Antychrystowa pokusa - kartofla! Wszystko to zielsko zza morza, a handlują nim u nas lutrzy i katolicy... Kto pije herbatę - ten heretyk... kto pije kawę, tego dusza w okowach... Tak, tfu - zdechnę raczej, a nie wezmę tego do swego sklepu..."

Po "Piotra Pierwszego" sięgnęłam po raz pierwszy przy okazji zgłębiania historii Rosji, żeby spojrzeć na tę przełomową epokę z trochę innej perspektywy niż tylko opracowań historycznych. Aleksy Tołstoj, jak powszechnie wiadomo, szczególnie upodobał sobie czasy Piotra I i stworzył powieść historyczną, która w bardzo realistyczny sposób oddawała czasy panowanie Piotra Wielkiego, chociaż książka powstawała w latach 1929-1945. Książka pozwoliła mi przenieść się w czasy wielkich zmian cywilizacyjnych w Rosji i prześledzić z bliska panowanie jednego z twórców Rosyjskiego Imperium. To bogata w wiele historycznych faktów opowieść, okraszona barwną otoczką rodzajową.

Oczywiście wiadomo mi, że "Piotr Pierwszy" powstawał w latach, w których w literaturze rosyjskiej królował realizm socjalistyczny, a co za tym idzie wszechobecna propaganda. Ja jednak nie zauważyłam przesadnego zachwytu dla samodzierżawia i wybielania bezwzględnych działań z nim związanych, ale ja z zasady staram się zbytnio nie czepiać, jak mi się coś podoba :)

Polecam wszystkim zainteresowanym historią XVIII-wiecznej Rosji.

"A herbata, a kawa? A kartofla - tfu, niech będzie przeklęta Antychrystowa pokusa - kartofla! Wszystko to zielsko zza morza, a handlują nim u nas lutrzy i katolicy... Kto pije herbatę - ten heretyk... kto pije kawę, tego dusza w okowach... Tak, tfu - zdechnę raczej, a nie wezmę tego do swego sklepu..."

Po "Piotra Pierwszego" sięgnęłam po raz pierwszy przy okazji zgłębiania...

Zaskakująco dobra lektura. Niestety po bardzo dobrych dwóch pierwszych częściach książka robi się nieco ciężka, czuć, że powstawała w innych czasach (cz. 1 i 2 w latach 20-tych, część 3 - w szczytowym okresie stalinizmu).

Zaskakująco dobra lektura. Niestety po bardzo dobrych dwóch pierwszych częściach książka robi się nieco ciężka, czuć, że powstawała w innych czasach (cz. 1 i 2 w latach 20-tych, część 3 - w szczytowym okresie stalinizmu).