Szolej Alejchem urodził się w 1859 w Perejasławiu na Ukrainie. Otrzymał wychowanie w duchu religijnym. Po pogromie Żydów w Kijowie w 1905 wyjechał do Ameryki. W 1907 wrócił do Rosji, potem był w Szwajcarii, Anglii, Włoszech, Niemczech. Umarł w 1916 w Nowym Jorku.
Twórczość literacką uważał za swoje posłannictwo życiowe. Jako pseudonim wybrał sobie słowa powitania "Pokój wam" - Szolem Alejchem (właściwe jego nazwisko brzmi - Salomon Rabianowicz). Pisał dla szerokich mas, uważał się za pisarza ludowego, nazywał siebie skromnie "kronikarzem rzeczywistości żydowskiej". Pisał w języku żydowskim, pogardzanym wówczas "żargonie", którego stał się wielkim propagatorem i obrońcą.
Pozostawił bogatą spuściznę literacką, około 40 tomów opowiadań, humoresek, monologów, powieści i sztuk teatralnych. Najbardziej znane zbiorki opowiadań to "Nowa Kasrylówka" i "Notatki komiwojażera"; powieści "Stempeniu", "Josele Słowik", "Motel, syn kantora", "Błądzące gwiazdy", "Listy Menachem Mendla", "Tewje mleczarz", nie skończona powieść autobiograficzna "Powrót z jarmarku", komedie: "Wielka wygrana", "Poszukiwacze złota", "Trudno być Żydem", oraz przeróbki sceniczne powieści, np. "Tewje mleczarz", które należą do stałego repertuaru scen żydowskich.
Tłumaczony na wiele języków świata, Szolem Alejchem uznany jest powszechnie za największego klasyka literatury żydowskiej.
