To druga książka Pani Magdaleny Zimniak jaką przeczytałam. Ma w sobie mniej czynników metafizycznych niż "Pokój Marty" ale na pewno nie brakuje tu miejsca na rozwinięcie wyobraźni przez czytelnika. Co prawda temat ukrytego dziecka nie jest tematem nowym jednak jest ciekawie wpleciony w fabułę. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to niewystarczające połączenie niektórych faktów, jednak mimo to zasługuje ona na polecenie :)

To druga książka Pani Magdaleny Zimniak jaką przeczytałam. Ma w sobie mniej czynników metafizycznych niż "Pokój Marty" ale na pewno nie brakuje tu miejsca na rozwinięcie wyobraźni przez czytelnika. Co prawda temat ukrytego dziecka nie jest tematem nowym jednak jest ciekawie wpleciony w fabułę. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to niewystarczające połączenie niektórych...

"Gra poza prawem" to moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Zaintrygowała mnie ta mroczna okładka...


Dorota nie istnieje.
Choć przecież żyje... Oddycha, je, czuje, mieszka obok lasu pod Sopotem i choć ma już dwadzieścia lat to nigdy nie opuściła domu. Nie ma też kontaktu ze światem zewnętrznym. Jak to możliwe?
To babcia wymogła na mamie, że ukryją ją przed wszystkimi, przed światem... Pewnego do tego domu wchodzą włamywacze i wszystko totalnie się zmienia! Kończy się względny spokój mieszkających tam kobiet.

Ola ma dwadzieścia cztery lata i jest bibliotekarką. Wychowała się w domu dziecka i od tamtego czasu ma jednego prawdziwego przyjaciela, który zawsze jej pomaga i broni - Krzyśka. W swojej szefowej wyczuwa tajemnicę i bardzo chce ją odkryć, chociaż sama głęboko w sercu ukrywa swoją - nikt nie wie co tak naprawdę wydarzyło się w murach bidula...

Gdy dochodzi do spotkania Oli i Doroty świat trzęsie się w posadach - na jaw wychodzą tajemnice, nie tylko z odległej przeszłości a Beata znajduje trupa! Kto i jakie konsekwencje poniesie? A kto zapłaci najwyższą cenę? Kto jest mordercą?

Wielbicielki kryminałów - Beata i Dorota stają się bohaterkami mrocznego kryminału we własnym życiu...

Rozpoczyna się gra...
Dwoje młodych ludzi podejmuje się nieoficjalnego śledztwa... Do jakich informacji dotrą? Kto im pomoże? Komu mogą zaufać i go wtajemniczyć? A komu wyznają całą prawdę?


Włamania, gwałty, porwania, strach, przerażenie i ukrywanie zbrodni. Mur milczenia, trudne dzieciństwo, nieoczekiwane zwroty akcji. Spore emocje wzbudzają relacje matek i córek, nie zawsze łatwe, pozytywne, często posuwające się do rękoczynów i braku zaufania.

Prowadzone śledztwo jest niezmiernie dziwne a przez to intrygujące. Nikt nikogo nie zna, nic się nie wiąże, każdy ma swoje tajemnice i trudno jest ułożyć całość historii prowadzącej do zbrodni z maleńkich puzzli. Przyznaję, że trudno jest z wyprzedzeniem domyślić się kto zabił. W trakcie fabuły na jaw wychodzą choroby psychiczne czy romanse.

Chwilami akcja mocno abstrakcyjna, nie wszystkim wydarzeniom można wierzyć, iż są realne, zdarzają się nużące fragmenty, ale i tak uważam, że to doskonale napisana książka, która wciąga czytelnika w swój świat.


Podsumowując - "Gra poza prawem" to thriller z próbą wyjaśnienia realnej zbrodni pełen wściekłości, przerażenia, plątaniny kłamstw, zawodów miłosnych oraz cynizmu. Dzięki naprzemiennej narracji szczegółowo poznajemy uczucia, emocje i myśli bohaterów, co prowadzi do odkrycia wielu tajemnic oraz przyczyn zemsty losu. Polecam!

"Gra poza prawem" to moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Zaintrygowała mnie ta mroczna okładka...


Dorota nie istnieje.
Choć przecież żyje... Oddycha, je, czuje, mieszka obok lasu pod Sopotem i choć ma już dwadzieścia lat to nigdy nie opuściła domu. Nie ma też kontaktu ze światem zewnętrznym. Jak to możliwe?
To babcia wymogła na mamie, że ukryją ją przed...

Kompletnie absurdalna i oderwana od rzeczywistości historia.

Kompletnie absurdalna i oderwana od rzeczywistości historia.

Lubię prozę pani Zimniak. Jednak ta pozycja mnie zmęczyła. Jak dla zbyt mroczna - kalectwo, morderstwo, włamanie, przemoc, gwałt... Za dużo jak na jedną historię. Przez to samo morderstwo w ogóle mnie nie ruszyło. Czytałam ją z dużym dystansem, gdyż powieść jest mało realna, przez co nie wchłonęła mnie na maksa. Jedyne uczucie jakie mną targało to zniechęcenie.

Lubię prozę pani Zimniak. Jednak ta pozycja mnie zmęczyła. Jak dla zbyt mroczna - kalectwo, morderstwo, włamanie, przemoc, gwałt... Za dużo jak na jedną historię. Przez to samo morderstwo w ogóle mnie nie ruszyło. Czytałam ją z dużym dystansem, gdyż powieść jest mało realna, przez co nie wchłonęła mnie na maksa. Jedyne uczucie jakie mną targało to zniechęcenie.

Moje pierwsze spotkanie z p. Magdaleną Zimniak . Będą następne,

Moje pierwsze spotkanie z p. Magdaleną Zimniak . Będą następne,

Beata ma niepełnosprawną córkę Dorotę ,za namową matki ukrywa ją przed światem.
Katarzyna zostaje zamordowana w domu swojej córki Beaty ,kto jest sprawcą ?
Ola pracuje z Beatą w bibliotece i podejrzewa że Beata coś przed nią ukrywa ...
Chciałabym więcej napisać ,ale nie chcę zbyt wiele zdradzić .
Dodam tylko że oprócz wątku kryminalnego ,poruszony tu został też wątek niepełnosprawności ale nie tylko Doroty , i wątek psychologiczny .
Pani Magdalena doskonale potrafi wciągnąć czytelnika w fabułę akcji. Świetnym pomysłem jest rozpisanie na narrację w pierwszych osobach i w trzeciej osobie .
Przyznam się szczerze że ciężko było wytypować podejrzanego ,ale jednak z kilku wytypowanych osób ,był i sprawca na mojej liście podejrzanych .
Ciężko było się oderwać od czytania tej książki,i przyznam szczerze że dwie nocki zarwane ...Dobrze że to akurat weekend ;)

Może i historia mało realna i delikatnie naciągana ,ale jak dla mnie świetna .

Beata ma niepełnosprawną córkę Dorotę ,za namową matki ukrywa ją przed światem.
Katarzyna zostaje zamordowana w domu swojej córki Beaty ,kto jest sprawcą ?
Ola pracuje z Beatą w bibliotece i podejrzewa że Beata coś przed nią ukrywa ...
Chciałabym więcej napisać ,ale nie chcę zbyt wiele zdradzić .
Dodam tylko że oprócz wątku kryminalnego ,poruszony tu został też wątek...

Na początku zapowiadało się ciekawie, później akcja ciągnęła się jak flaki z olejem...
Rozczarowałam się, książka bardzo mnie nużyła i męczyła.

Na początku zapowiadało się ciekawie, później akcja ciągnęła się jak flaki z olejem...
Rozczarowałam się, książka bardzo mnie nużyła i męczyła.

Dość ciekawa, szybko czytająca się ;)
To moja druga książka Magdaleny Zimniak i raczej już ostatnia. Jednak nie moje klimaty.

Dość ciekawa, szybko czytająca się ;)
To moja druga książka Magdaleny Zimniak i raczej już ostatnia. Jednak nie moje klimaty.

Mroczna okładka przykuwa wzrok.Upiorna chata,powykręcane drzewa.
Zachęcają,weź czytelniku.
Otwórz książkę i przeczytaj ,co tam jest napisał.

Historia przeraża ,swą realnością ,mimo.Że to nie horror.

Historia wydaję się mało realna ,a mimo to.Wierzcie mi są tacy rodzice.Są takie matki,są takie dzieci.

Dorotę los nie oszczędzał ,niepełnosprawność fizyczna.Przykuła ją do wózka inwalidzkiego.
Dorota nie ma telefonu,internetu.
Jest uzależniona od babki i matki.
Trudno im się pogodzić,ze kalectwem córki.

Ola to młoda dziewczyna,pracuję z Beatą w bibliotece.
Zaczyna zauważać w Dorocie człowieka nie potworka.

Mamy tu też morderstwo.Ale moim zdaniem,wątek zabójstwa jest tu najsłabszy.
Raczej wątek psychologiczny,mroczny.Jest tu o wiele lepszy.

Gra Poza Prawem,to doskonała książka z gatunku ,który coraz bardziej mi się podoba.
Polscy pisarze ,radzą sobie w nim coraz lepiej.

Mroczna okładka przykuwa wzrok.Upiorna chata,powykręcane drzewa.
Zachęcają,weź czytelniku.
Otwórz książkę i przeczytaj ,co tam jest napisał.

Historia przeraża ,swą realnością ,mimo.Że to nie horror.

Historia wydaję się mało realna ,a mimo to.Wierzcie mi są tacy rodzice.Są takie matki,są takie dzieci.

Dorotę los nie oszczędzał ,niepełnosprawność fizyczna.Przykuła ją do...

Bardzo lubię prozę Magdaleny Zimniak, ale muszę przyznać, że ta książka mnie rozczarowała. Jak dla mnie jest mocno nierealna i nieprawdopodobna, trudno uwierzyć w tak niesamowitą, naciąganą historię.
Początek i owszem interesujący, zachęcający do czytania, ale później miałam ochotę rzucić książką w odległy kąt. Jednak zbyt ciekawa byłam zakończenia, które też mnie nie porwało.
Książka opowiada historię niepełnosprawnej dwudziestolatki Doroty, która nie istnieje we współczesnym świecie. Jej matka Beata, bibliotekarka, praktycznie uwięziła córkę w czterech ścianach bez internetu, telefonu a przede wszystkim kontaktu z ludźmi. Trzecia bohaterka to Ola - wychowanka domu dziecka, kuternoga, też ma swoją nieciekawą historię i przyjaciela Krzycha. Niespodziewany trup w kuchni Beaty połączy bohaterów. Co zrobią? Jakie wybory podejmą? Wybór pozostawiam Wam Drodzy Czytelnicy!!!

Bardzo lubię prozę Magdaleny Zimniak, ale muszę przyznać, że ta książka mnie rozczarowała. Jak dla mnie jest mocno nierealna i nieprawdopodobna, trudno uwierzyć w tak niesamowitą, naciąganą historię.
Początek i owszem interesujący, zachęcający do czytania, ale później miałam ochotę rzucić książką w odległy kąt. Jednak zbyt ciekawa byłam zakończenia, które też mnie nie...