Podczas czytania uważałam, że postępowania bohaterów są niezbyt logiczne, a dialogi dziwne. Było mi trudno ją skończyć

Podczas czytania uważałam, że postępowania bohaterów są niezbyt logiczne, a dialogi dziwne. Było mi trudno ją skończyć

Czy były emocje?? Och TAK. Lubię gdy autor mnie zaskakuje. To była dobra pozycja Potwierdzam👍👏

Czy były emocje?? Och TAK. Lubię gdy autor mnie zaskakuje. To była dobra pozycja Potwierdzam👍👏

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Gubiły mi się postacie pomiędzy dialogami, a sama ich treść była, najdelikatniej mówiąc, słaba. Podobnie jak styl prowadzenia całej fabuły oraz cechy postaci które do mnie nie trafiły. Brak opisów trochę minimalizował klimat a z tematyki przecież można było wycisnąć dużo więcej.

Ta książka zupełnie do mnie nie trafiła. Gubiły mi się postacie pomiędzy dialogami, a sama ich treść była, najdelikatniej mówiąc, słaba. Podobnie jak styl prowadzenia całej fabuły oraz cechy postaci które do mnie nie trafiły. Brak opisów trochę minimalizował klimat a z tematyki przecież można było wycisnąć dużo więcej.

Historia ciekawa, ale ten, kto robil korekte tekstu niestety zawiodl. Niektore elementy sa dziwne. Nie chce tu robic za pogotowie jezykowe, jednak takie niedociagniecia wywieraja duzy wplyw na odbior ksiazki, przynajmnie u mnie.

Historia ciekawa, ale ten, kto robil korekte tekstu niestety zawiodl. Niektore elementy sa dziwne. Nie chce tu robic za pogotowie jezykowe, jednak takie niedociagniecia wywieraja duzy wplyw na odbior ksiazki, przynajmnie u mnie.

Bianka przyjeżdża do rodzinnego miasta na grób matki i nagle znika,Gdzie się podziała?, co się z nią dzieje? Czy przeszłość i jej tajemnice ujrzą światło dziennie?
Pierwsza przeczytana książka tej autorki.Wciagajaca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Bianka przyjeżdża do rodzinnego miasta na grób matki i nagle znika,Gdzie się podziała?, co się z nią dzieje? Czy przeszłość i jej tajemnice ujrzą światło dziennie?
Pierwsza przeczytana książka tej autorki.Wciagajaca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Książka od początku do końca pełna tajemnic. Zaskoczyła mnie, pozytywnie. Polecam!

Książka od początku do końca pełna tajemnic. Zaskoczyła mnie, pozytywnie. Polecam!

Autorka bardzo zręcznie manipuluje czytelnikiem podrzucając tropy, które wskazują na coraz to innych podejrzanych. A gdy już jesteśmy pewnie, że wszystko się wiadomo i trochę zawiedzeni, że stało się to tak szybko to na szczęście okazuje się że to jednak nie koniec. Będziemy podejrzewać wszystkich, oprócz tej jednej osoby, ale cóż efektu wow nie było. Ostatnio żadne zakończenie mnie nie zaskakuje, nie wiem czy trafiam na takie lektury czy za dużo już czytam kryminałów 😃

Aaa na stronie jest błąd, książka nie ma 320 stron tylko 420 ;)

Autorka bardzo zręcznie manipuluje czytelnikiem podrzucając tropy, które wskazują na coraz to innych podejrzanych. A gdy już jesteśmy pewnie, że wszystko się wiadomo i trochę zawiedzeni, że stało się to tak szybko to na szczęście okazuje się że to jednak nie koniec. Będziemy podejrzewać wszystkich, oprócz tej jednej osoby, ale cóż efektu wow nie było. Ostatnio żadne...

Zachwycona najnowszą książka Pani Magdaleny Zimniak "Czarcie lustro" nie mogłam sobie odmówić przyjemności i sięgnąć po poprzednią książkę autorki "Nasza prywatna gra". Tak się składa, że tę książkę w zeszłym sprezentowała mi moja przyjaciółka Halinka. A jak Halinka przeczytała i poleca, to mi nie pozostaje nic innego jak tylko czytać.

"To taka nasza prywatna gra, prawda?"

Bianka i Emil od pięciu lat są małżeństwem, od trzech starają się o dziecko, ale bez skutku. Bianka jest lektorką w szkole językowej, ma nienormowane godziny pracy. W domu jest praktycznie gościem. Emilowi coraz mniej podoba się taki układ. Pewnego dnia Bianka wybiera się do Nasielska do swojej rodzinnej miejscowości. Odwiedza grób mamy i rozmawia z dawnymi znajomymi. Wieczorem prowadzi zajęcia i słuch po niej ginie. Odzyskuje przytomność w piwnicy, a jej porywacz ukrywa się pod dziwaczną maską. Zdesperowany mąż Bianki łączy siły z jej ojcem Stefanem i wspólnie rozpoczynają poszukiwania. Na światło dzienne wychodzą tajemnice, o których Emil nie miał pojęcia. Okazuje się, że tak naprawdę nie znał swojej żony. Karmiła go kłamstwami i sporo przed nim zataiła. Jej przeszłość to dla niego totalne zaskoczenie. W międzyczasie znika kolejna dziewczyna. Czy te sprawy się ze sobą łączą? Kim jest porywacz i czego chce?

"Nasza prywatna gra" to kolejny genialny thriller Pani Magdaleny, od którego nie sposób się oderwać. Niepowtarzalna fabuła, dobrze skonstruowany portret psychologiczny porywacza, trauma, wyparcie i osobowość Borderline to wszystko znajdziecie w tej powieści. Do tego autorka każe nam się zastanowić, co dziedziczymy po rodzicach. Co przechodzi z ojca na syna i z matki na córkę? Czy agresję można mieć zapisaną w genach? Czy choroby psychiczne są dziedziczne? Młody wiek i trauma powodują, że wypieramy z naszej pamięci bolesne wspomnienia. Pamiętamy tylko to, co dobre. Sytuacje kryzysowe pokazują nam, ile człowiek jest gotowy poświęcić dla kochanej osoby. Żeby nie psuć dobrego wizerunku swojej rodziny potrafić zaakceptować i zgodzić się na wszystko. Ale wreszcie nadchodzi taki moment, że pojawiają się wyrzuty sumienia...
Rewelacyjna książka z zakończeniem, które wbija we fotel.

Zachwycona najnowszą książka Pani Magdaleny Zimniak "Czarcie lustro" nie mogłam sobie odmówić przyjemności i sięgnąć po poprzednią książkę autorki "Nasza prywatna gra". Tak się składa, że tę książkę w zeszłym sprezentowała mi moja przyjaciółka Halinka. A jak Halinka przeczytała i poleca, to mi nie pozostaje nic innego jak tylko czytać.

"To taka nasza prywatna gra,...

O rany, takie książki to ja mogę czytać od rana do wieczora! Super napisana i wciągająca!

O rany, takie książki to ja mogę czytać od rana do wieczora! Super napisana i wciągająca!

Magdalena Zimniak wciąż jest na szczycie swojej pisarskiej formy. Jest również bardzo płodną autorką, która wydaje nową książkę średnio raz w roku. Gatunki, w których czuje się najlepiej, to kryminał, literatura obyczajowa oraz popularny w ostatnim czasie thriller psychologiczny. Można śmiało powiedzieć, że autorka jest już mistrzynią tego stylu pisania. W jej książkach oprócz samej zagadki kryminalnej dostajemy więc solidny wgląd w psychikę bohaterów i kierujące nimi motywy. Zimniak znakomicie opisuje również relacje międzyludzkie, w szczególności rodzinne, z całą ich złożoną dynamiką.

Głównymi bohaterami w jej książkach są na ogół kobiety. Jak to w powieściach kryminalnych bywa, często są one porywane, więzione, bite lub gwałcone przez swoich oprawców, którymi bywają niestety także najbliższe osoby. Nie inaczej jest w „Naszej prywatnej grze”. Bianka Magnecka ma trzydzieści lat i jest lektorką języka angielskiego. Jest również żoną Emila, z którym od pięciu lat bezskutecznie starają się o dziecko. Mieszka obecnie w Warszawie, lecz pochodzi z pobliskiego Nasielska, skąd wyprowadziła się wraz z ojcem po samobójczej śmierci matki. Bianka miała wtedy piętnaście lat i nie pamięta niemal niczego z tragicznych wydarzeń, po których trafiła na krótko do szpitala psychiatrycznego.

Pewnego dnia, po kłótni z mężem, który ma żal z powodu jej niestandardowych godzin pracy, zaczyna się zastanawiać, dlaczego właściwie jej matka odebrała sobie życie. Niestabilność psychiczna nie tłumaczy wszystkiego. Dziewczyna postanawia więc wybrać się do Nasielska i odwiedzić dawnych znajomych, dowiedzieć się czegoś więcej o własnej przeszłości. Bardzo chce zrozumieć, co wydarzyło się piętnaście lat wcześniej w małym domku pod lasem. Tego samego dnia, po wieczornych zajęciach w szkole językowej, zostaje porwana i umieszczona w obskurnej piwnicy ze związanymi rękami i nogami. Widuje tylko swojego porywacza, który pokazuje się jej wyłącznie w kostiumie ptaka dodo i korzysta z modulatora głosu. Bianka nie zna więc jego tożsamości, nie ma nawet pewności, jakiej płci jest jej oprawca. Wie tylko, że posługuje się on wyrażeniem „nasza prywatna gra”, którego matka często używała w jej dzieciństwie. Kto jeszcze oprócz niej mógłby odezwać się tak do Bianki?

W tym miejscu rozpoczyna się więc śledztwo, mające na celu zidentyfikowanie osoby porywacza oraz uwolnienie młodej kobiety. Śledztwo prowadzone przez warszawską policję, ale także prywatne śledztwo w wykonaniu męża Bianki oraz jej ojca, byłego policjanta. Rozpoczyna się również odkrywanie tajemnic z przeszłości żony po tym, jak Emil uświadamia sobie, że tak naprawdę wie o niej bardzo mało. W tej grze nikt do końca nie ufa nikomu, a krąg podejrzanych stale się poszerza. Żaden z bohaterów nie jest całkowicie niewinny i właściwie każdy może być porywaczem. Czy to aktualne porwanie i uwięzienie w piwnicy letniego domku przed piętnastoma laty mają ze sobą coś wspólnego? Czy krzywdziciel Bianki to ta sama osoba? I wreszcie, czy jej matka naprawdę nie żyje?

Zagadkom nie ma więc końca, a atmosfera gęstnieje z minuty na minutę. Mnożą się zarówno pytania, jak i kolejne odpowiedzi, ale czy są one właściwe? Od tej powieści dosłownie nie sposób się oderwać, ponieważ trzyma w napięciu od początku do samego końca. Ja przeczytałam ją w ciągu dwóch dni, co w ostatnich latach bardzo rzadko mi się zdarza. Książka podzielona jest na krótkie rozdziały, co dodatkowo ułatwia i przyspiesza czytanie. Autorka pokazuje wydarzenia z perspektywy niemalże wszystkich ważnych bohaterów, zarówno wydarzenia obecne, jak i te z przeszłości. Akcja jest poprowadzona dynamicznie, bez zbędnych dłużyzn nieistotnych dla fabuły, za to z dużą ilością zręcznie napisanych dialogów.

Również wątki obyczajowe zostały przedstawione w książce bardzo dobrze, miłośnicy tego gatunku mogą więc śmiało po nią sięgać. Fabuła niekiedy boleśnie chwyta za serce. Matka, najbliższa osoba, która powinna chronić nastoletnią córkę, krzywdzi ją najmocniej ze wszystkich, na przemian z wyrzutami sumienia i wybuchami miłości, którym dziewczyna już nie dowierza. Nie jest to dziwne, gdy uświadomimy sobie, z jak groźnym zaburzeniem osobowości zmagała się Iza Rotasik. Mściła się ona na córce za swoje nieudane pod każdym względem życie. Z własnej woli chciała dosięgnąć dna i moim zdaniem doskonale jej się to udało. Magdalena Zimniak zaserwowała już czytelnikom coś trochę podobnego, czyli szkic toksycznej relacji matka-córka, w powieści „Gra poza prawem”, wydanej w 2018 r.

Największym atutem tej powieści jest sama niesamowicie wciągająca i mistrzowsko rozegrana fabuła, sprawiająca, że chce się przeczytać całość za jednym zamachem, ponieważ jeśli się już zacznie, trudno oderwać myśli od tej książki. Dlatego radzę zarezerwować sobie odpowiednią ilość wolnego czasu. Także wiedza psychologiczna Magdaleny Zimniak, z której autorka robi użytek w każdej swojej powieści, jest imponująca. Polecam tę książkę miłośnikom kryminałów i thrillerów, a także każdej osobie, która chce rozerwać się przy doskonale napisanej, lecz nie nazbyt wymagającej książce.

https://wyd-inspiracje.blogspot.com/2024/01/nikt-nie-jest-wolny-od-podejrzen.html

Magdalena Zimniak wciąż jest na szczycie swojej pisarskiej formy. Jest również bardzo płodną autorką, która wydaje nową książkę średnio raz w roku. Gatunki, w których czuje się najlepiej, to kryminał, literatura obyczajowa oraz popularny w ostatnim czasie thriller psychologiczny. Można śmiało powiedzieć, że autorka jest już mistrzynią tego stylu pisania. W jej książkach...