Powieść obyczajowa, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością i przenosi nas do wydarzeń historycznych. Powiedziałabym, że to powieść z elementami grozy. Mamy tu dwoje głównych bohaterów - Rafała i Anetę, którzy pracują jako ochroniarze w pewnej spółdzielni, w której straszy 👻. Ale straszy tylko na ich dyżurach. Okazuje się, że nie bez powodu. Krążąc między dniem dzisiejszym, a wydarzeniami sprzed 40 lat odkrywamy powoli sekrety rodzinne pary.
Osobiście nie przepadam za prowadzeniem fabuły w dwóch różnych przedziałach czasowych ponieważ zdarza się, że wprowadza to zbędny chaos.
I faktycznie pod koniec trochę się pogubiłam w zawiłościach rodzinnych wszystkich bohaterów, którzy wystąpili w tej historii 🤷 Niemniej jednak książka jest wciągająca i zdecydowanie polecam się w nią wczytać.

Powieść obyczajowa, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością i przenosi nas do wydarzeń historycznych. Powiedziałabym, że to powieść z elementami grozy. Mamy tu dwoje głównych bohaterów - Rafała i Anetę, którzy pracują jako ochroniarze w pewnej spółdzielni, w której straszy 👻. Ale straszy tylko na ich dyżurach. Okazuje się, że nie bez powodu. Krążąc między dniem...

"Piwnica" autorstwa Magdaleny Zimniak to niezwykle intrygująca podróż przez historię i tajemnice, gdzie przeszłość splata się z teraźniejszością w sposób, który trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Historia rozpoczyna się od pozornie spokojnego budynku spółdzielni mieszkaniowej na 3 Maja, który przerywa nagły nawrót zjawisk paranormalnych po niemal czterdziestu latach ciszy. Ochroniarz Rafał staje się kluczową postacią w odkrywaniu tajemnic, ponieważ tylko wtedy, gdy pełni dyżur, duch daje znać o swojej obecności. Razem z Anetą, dwójką bohaterów angażują się w prywatne śledztwo, które prowadzi ich do lat czterdziestych ubiegłego wieku, gdzie zaginęła młoda kobieta w niewyjaśnionych okolicznościach.

Magdalena Zimniak w wyjątkowy sposób łączy tajemniczą atmosferę przeszłości z problemami współczesności. Wątki rodzinne tajemnic i wielkiej historii przeplatają się, tworząc opowieść pełną emocji i niepewności. Mocną stroną tej powieści jest zdolność autorki do ukazania psychologicznych aspektów postaci, którym przychodzi zmierzyć się z nie tylko z duchami przeszłości, ale również z własnymi demonami.

Elementy kryminału i horroru, jak również tajemnicze wątki historyczne, sprawiają, że "Piwnica" to lektura, której nie można odłożyć. Ciekawe zwroty akcji i wciągająca narracja pozostawiają czytelnika z głębokim pragnieniem poznania zakończenia.

Magdalena Zimniak udowadnia, że może tworzyć powieści nie tylko wciągające, ale także bogate w psychologiczne niuanse. "Piwnica" to nie tylko mroczna podróż w przeszłość, ale również refleksyjna opowieść o dziedzictwie, tajemnicach i konfrontacji z własnym losem. Dla miłośników psychologicznych thrillerów, tajemniczych historii i elementów horroru, ta książka stanowi znakomite doświadczenie literackie.

"Piwnica" autorstwa Magdaleny Zimniak to niezwykle intrygująca podróż przez historię i tajemnice, gdzie przeszłość splata się z teraźniejszością w sposób, który trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Historia rozpoczyna się od pozornie spokojnego budynku spółdzielni mieszkaniowej na 3 Maja, który przerywa nagły nawrót zjawisk paranormalnych po...

Ciekawe połączenie przeszłości z teraźniejszością. Odkrywanie swoich korzeni i nie wyjaśnionych zagadek.

Ciekawe połączenie przeszłości z teraźniejszością. Odkrywanie swoich korzeni i nie wyjaśnionych zagadek.

"Piwnica" Magdaleny Zimniak to intrygujący thriller, który zgrabnie łączy elementy paranormalne, tajemnicę z przeszłości oraz współczesne problemy bohaterów. Akcja rozgrywa się w budynku spółdzielni mieszkaniowej na 3 Maja, gdzie po czterdziestu latach spokoju budzi się duch, dając znać o swojej obecności tylko wtedy, gdy na dyżurze jest ochroniarz Rafał.

Główni bohaterowie, Rafał i Aneta, podejmują się prywatnego śledztwa, odkrywając mroczne tajemnice lat czterdziestych. Zaginięcie młodej kobiety w tamtych czasach staje się punktem wyjścia do rozwiązania zagadki, czyjejś tajemniczej obecności w teraźniejszości. Autorka zgrabnie przeplata wątki historyczne z problemami współczesnych postaci, tworząc fascynującą mozaikę tajemnic i emocji.

"Piwnica" nie tylko wciąga w świat nieśmiałych duchów przeszłości, ale także ukazuje, jak wielkie historie są zakorzenione w naszych codziennych, pozornie zwyczajnych życiach.

Autorka, Magdalena Zimniak, nie tylko kreuje fascynujący świat zjawisk paranormalnych, ale również doskonale buduje psychologiczny portret głównych bohaterów. Rafał i Aneta, wchodząc w zakamarki historii, stają przed wyborem między rodziną a prawdą, co dodaje narracji głębi i emocji.

W "Piwnicy" elementy kryminału splatają się z wątkiem rodzinnych tajemnic, tworząc dynamiczną opowieść, która porusza zarówno umysł, jak i serce czytelnika. W miarę jak bohaterowie odkrywają kulisy zaginięcia sprzed lat, toczy się także ich osobista podróż ku zrozumieniu własnych korzeni.

Język użyty przez Zimniak jest płynny, a narracja trzyma w ryzach tempo, nie pozwalając na chwilę nudy. Autorka umiejętnie manipuluje napięciem, stopniując tajemnicę do momentu, gdy czytelnik z zapartym tchem dociera do rozwiązania.

"Piwnica" to nie tylko opowieść o duchach z przeszłości, ale także o sile ludzkiego charakteru i zdolności do konfrontacji z prawdą. Zimniak stworzyła dzieło, które pozostawia z fascynującym uczuciem satysfakcji i refleksji nad tym, co skrywa się w zakamarkach naszych własnych historii.

Dodatkowym atutem "Piwnicy" jest sposób, w jaki autorka ukazuje kontrast między czasami. Przeskakując między latami czterdziestymi a współczesnością, Zimniak buduje nie tylko narrację, ale i atmosferę epok, oddając ich specyfikę i klimat. Przenosimy się z łatwością między dwoma wymiarami czasowymi, co sprawia, że powieść nabiera jeszcze większej głębi.

Dodatkowo "Piwnica" zadaje istotne pytania dotyczące pamięci i przeszłości, sugerując, że czasami duchy, które nas nawiedzają, są bardziej symboliczne niż dosłowne. Zimniak skupia się na tym, jak przeszłość kształtuje teraźniejszość i jak bohaterowie muszą zmierzyć się z duchami swojej własnej historii.

Niezwykła dbałość o detale oraz precyzyjne opisy miejsc i postaci sprawiają, że pogrążamy się w rzeczywistości "Piwnicy". Autorka umiejętnie rozkręca intrygę, dostarczając zaskakujących zwrotów akcji, które trzymają w napięciu do samego końca.

"Piwnica" to nie tylko książka dla miłośników tajemniczych historii, ale także dla tych, którzy cenią głęboką psychologię postaci i złożoność relacji między przeszłością a teraźniejszością. Magdalena Zimniak stworzyła powieść, która zostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.

"Piwnica" Magdaleny Zimniak to intrygujący thriller, który zgrabnie łączy elementy paranormalne, tajemnicę z przeszłości oraz współczesne problemy bohaterów. Akcja rozgrywa się w budynku spółdzielni mieszkaniowej na 3 Maja, gdzie po czterdziestu latach spokoju budzi się duch, dając znać o swojej obecności tylko wtedy, gdy na dyżurze jest ochroniarz Rafał.

Główni...

Po sporej czasowej przerwie wróciłam do pani Zimniak i jej kolejnej książki pt. "Piwnica". Tym razem, po przeczytaniu opisu, nastawiłam się na spotkanie z duchami i bardzo byłam ciekawa, co takiego manifestuje się w tej tytułowej piwnicy budynku spółdzielni mieszkaniowej. Zaczęłam czytać i po kilku rozdziałach stwierdziłam, że.... pogubiłam się totalnie w tej wielkiej ilości postaci tak współczesnych jak i tych z retrospekcji. Przygotowałam sobie więc notatnik, długopis i zaczęłam od początku, tym razem skrzętnie notując, kto jest kim i jakie ma z innymi powiązania.

Trochę mi to uporządkowało czytanie i w końcu zaczęłam się "łapać", kto z kim i kto jest czyim mężem, narzeczonym, a czyim tylko sąsiadem czy przyjacielem. Czytało się więc już dalej całkiem przyzwoicie. Cała historia bardzo mocno zagmatwana, zamotana i zaplątana do bólu, nie tylko za sprawą mnogości postaci, ale tez z racji mnogości wydarzeń w dwóch przestrzeniach czasowych.

W moim, odczuciu, ta książka to taki średniak. Nie pretendowała do rzucenia nią o ścianę, czy ogólnie, zarzucenia czytania jej, ale też, nie wciągnęła mnie aż tak bardzo bym zapomniała, zaczytana, o świecie całym, jak mi się to sporadycznie zdarzało, przy innych arcy dobrych lekturach. Duchy, moim zdaniem, poczyniały sobie dość arogancko i agresywnie, a przede wszystkim, zdecydowanie za głośno.

Jak dla mnie, książce zrobiłoby lepiej, gdyby oferowała więcej niepewności, tajemniczości. Jakiś lekki odgłos pukania, szmery, jakiś cień przemykający po ścianie, wiecie, o co mi chodzi?? Takie coś, co niby było, a tak do końca nie wiadomo, czy widziałem/łam, czy tylko mi się wydawało. A tutaj w zasadzie, wszystko podane na przysłowiowej tacy. Nawet proboszcz w parafii, dokąd poszukiwania zaprowadziły głównych bohaterów, udostępnia im wszelkie dane, zupełnie bez trudności, ba, nawet zupełnie za darmo, w co już na pewno nie uwierzę 😉.

No i oczywiście, jakby całej zagadki było za mało autorce, młodzi muszą być w sobie zakochani. Wtórne, oklepane i zupełnie niepotrzebne, niczego do głównego tematu niewnoszące i jeszcze jedno, jeszcze moment, abym znienawidziła herbatę, bo w tej książce wszyscy ją piją, niemal na okrągło... Tak więc, taki sobie średniak 👍

Po sporej czasowej przerwie wróciłam do pani Zimniak i jej kolejnej książki pt. "Piwnica". Tym razem, po przeczytaniu opisu, nastawiłam się na spotkanie z duchami i bardzo byłam ciekawa, co takiego manifestuje się w tej tytułowej piwnicy budynku spółdzielni mieszkaniowej. Zaczęłam czytać i po kilku rozdziałach stwierdziłam, że.... pogubiłam się totalnie w tej wielkiej...

Rafał i Aneta, ochroniarze w spółdzielni mieszkaniowej, na nocnej zmianie doświadczają dziwnych przeżyć. Winda w budynku zjeżdża niżej niż jest to możliwe, z piwnicy słychać jakieś krzyki, strzały. Nie wszyscy słyszą te odgłosy, ale gdy dwójka ludzi ma te same wrażenia coś musi być na rzeczy.

Okazuje się, że czterdzieści lat wcześniej to samo przydarzyło się to innej pracownicy. Co ich z nią łączy?

W poszukiwaniu odpowiedzi trafiają do pradziadka dziewczyny. Szukają odpowiedzi także w księgach parafialnych.

Jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności poznali się nie wiedząc, że ich rodziny już wcześniej były powiązane wydarzeniami z czasów powojennych.

Odkrywane tajemnice narażają świeży związek młodych ludzi, możliwe, że na stałe ich rozdzielą.

Autorka na zmianę przedstawia czasy Drugiej Wojny Światowej oraz obecne. Jest rok 2020, szaleje pandemia, co narzuca pewne ograniczenia. W drugiej przestrzeni czasowej po domach grasują zbrojne bandy. W obu przypadkach ciężko się żyło, choć inaczej. Pod koniec powieści autorka zahacza o wątek wojny w Ukrainie i porównuje przeżycia młodych uciekinierek do losów przodków bohaterów.

Bardziej wciągnął mnie wątek historyczny i opowieść o dwóch siostrach, ich dzieciach i utraconej miłości.

Historia dwóch rodzin ciągnie się na przestrzeni siedemdziesięciu lat, łącząc pokolenia i sprowadzając niebezpieczeństwo na nestora rodu.

Czy to możliwe, że w piwnicy straszy duch zamordowanej dziewczyny? Czy odkrycie tajemnicy sprzed lat zakończy te manifestacje?

Bardzo ciekawa, wielowątkowa opowieść dla wielbicieli odkrywania rodowych tajemnic oraz wątków paranormalnych.

Rafał i Aneta, ochroniarze w spółdzielni mieszkaniowej, na nocnej zmianie doświadczają dziwnych przeżyć. Winda w budynku zjeżdża niżej niż jest to możliwe, z piwnicy słychać jakieś krzyki, strzały. Nie wszyscy słyszą te odgłosy, ale gdy dwójka ludzi ma te same wrażenia coś musi być na rzeczy.

Okazuje się, że czterdzieści lat wcześniej to samo przydarzyło się to innej...

Historia fajnie opisana. Nie jestem fanka ksiazek o wojnie, ale przeplecione watki przeszlosci z terazniejszascia polaczone wspolna historia rodzin spodobala mi sie. Tylko zakonczenie z ta zemsta za wujka bylo jak dla mnie kompletnie zbedne.

Historia fajnie opisana. Nie jestem fanka ksiazek o wojnie, ale przeplecione watki przeszlosci z terazniejszascia polaczone wspolna historia rodzin spodobala mi sie. Tylko zakonczenie z ta zemsta za wujka bylo jak dla mnie kompletnie zbedne.

Piwnica to książka pokazująca dylematy ludzi, żyjących w trudnych czasach, gdzie wyrok śmierci był wydawany bez mrugnięcia okiem. Wydarzenia z okresu schyłku wojny oraz powojennej komunistycznej Polski, przeplata się z rokiem 2020, dla bohaterów trudnych, ze względu aktualnie wówczas panującej pandemii koronawirusa. Książka pokazuje nam jak niegdyś ludzie by ocalić swoje życie, musieli podejmować natychmiastowe decyzje, nie zawsze zgodne z ich sumieniami, które następnie miały odbicie w czasie teraźniejszym. Konsekwencje naszych decyzji, mogą ciągnąć się z nami do końca życia i o tym właśnie jest ta książka. Zagadka, tajemnica, powiązania rodzinne, miłość oraz strach o najbliższych.

Piwnica to książka pokazująca dylematy ludzi, żyjących w trudnych czasach, gdzie wyrok śmierci był wydawany bez mrugnięcia okiem. Wydarzenia z okresu schyłku wojny oraz powojennej komunistycznej Polski, przeplata się z rokiem 2020, dla bohaterów trudnych, ze względu aktualnie wówczas panującej pandemii koronawirusa. Książka pokazuje nam jak niegdyś ludzie by ocalić swoje...

Dobrze, że ksiązka zaczyna sie od powstanczej histori, bo pierwszd wspólczesne rodziały są średnie. Napisane malo atrakcyjnie, naiwnie. Gdyby nie historyczne przeywnkiki, nie wiem czy zdecydowalabym się na doczytanie do konca. Ale historia siostr Ireny i Zosi jest bardzo wciagajaca, i to ratuje cała książkę. Wspólczesny balagan wspomnień rodzinnych, świetnie uzupełni powojenna opowiesc. No i takiego zakonczenia sie nie spodziewalam.

Dobrze, że ksiązka zaczyna sie od powstanczej histori, bo pierwszd wspólczesne rodziały są średnie. Napisane malo atrakcyjnie, naiwnie. Gdyby nie historyczne przeywnkiki, nie wiem czy zdecydowalabym się na doczytanie do konca. Ale historia siostr Ireny i Zosi jest bardzo wciagajaca, i to ratuje cała książkę. Wspólczesny balagan wspomnień rodzinnych, świetnie uzupełni...

Książka niczym słój z rozmaitymi słodyczami, a każdy cukierek to los jednego z krewnych dwójki naszych bohaterów. Wkładam rękę do słoja, mieszam, losuję jednego z nich i poznaję losy człowieka. Zjeść nie można, trzeba odłożyć z powrotem, bo bez któregokolwiek z elementów historii nie da się rozwikłać i połączyć w całość. A tego duchy by mogły nie wybaczyć. Tak więc powyższą czynność wykonuję wielokrotnie, aż do samego końca, do samej okładki. Wówczas wszystko się wyjaśni, duchy odzyskają spokój, a ja mogę oddać się błogiemu, słodkiemu ucztowaniu.
A i w ostatniej chwili dołożyłam 7 gwiazdkę, bo Dzień Halloween za pasem i duchy mogą już grasować, nie tylko w piwnicach.

Książka niczym słój z rozmaitymi słodyczami, a każdy cukierek to los jednego z krewnych dwójki naszych bohaterów. Wkładam rękę do słoja, mieszam, losuję jednego z nich i poznaję losy człowieka. Zjeść nie można, trzeba odłożyć z powrotem, bo bez któregokolwiek z elementów historii nie da się rozwikłać i połączyć w całość. A tego duchy by mogły nie wybaczyć. Tak więc powyższą...