"Umwelt" to literacki rozgardiasz, może tak ma być, może to jakiś nowy gatunek literacki, który powstał, a o którym wieści z mojej strony naszego pięknego kraju jeszcze nie dotarły i niepotrzebnie się czepiam?
Autor opanował też językowy misz- masz; raz raczy nas poetyckimi, wyszukanymi metaforami, od których mógłby uczyć się sam Paulo Coelho! ;), żeby za chwilę zaczerpnąć z rynsztoka - ciężko przez to przebrnąć, a jeszcze ciężej zrozumieć po co i dlaczego robić coś takiego czytelnikom?
Kryminał, w którym jakie-takie śledztwo rozpoczyna się wraz z 44!!! rozdziałem (całość liczy sobie 76) więc nijak nie mogę się zgodzić z tym co krzyczy z opisu książki - nie ma tutaj żadnego wyścigu z czasem, a dowodzący sprawą komisarz Berger nie robi wiele poza piciem kawy, i drażnieniem współpracowników czy postronnych osób, jest antypatyczny jak mało kto. Mam nieodparte wrażenie, że Autor na chama chciał zrobić z niego twardego gliniarza, a wyszedł mu właśnie cham.
Pisany dwutorowo "Umwelt" dzieli się na policyjne, mozolne śledztwo, a także na część, którą stanowi zapis myśli człowieka chorego na schizofrenię. Żarski oddaje całą tę plątaninę myśli, poczucie zagrożenia, dezorientacji jakie dotyka chore na schizofrenię osoby - to wyszło mu naprawdę dobrze, i uważam, że wątek kryminalny niestety poziomem nie dorównuje tej części.
Podsumowując: na początku był chaos.
W środku także.
I na końcu również.

"Umwelt" to literacki rozgardiasz, może tak ma być, może to jakiś nowy gatunek literacki, który powstał, a o którym wieści z mojej strony naszego pięknego kraju jeszcze nie dotarły i niepotrzebnie się czepiam?
Autor opanował też językowy misz- masz; raz raczy nas poetyckimi, wyszukanymi metaforami, od których mógłby uczyć się sam Paulo Coelho! ;), żeby za chwilę zaczerpnąć...