Trzeci i ostatni tomm trylogii. Tym razem trochę inny motyw narracji. Szczerze...ta część podobała mi się najmniej z wszystkich. Jest dobra, jednak słabsza niż pozostałe.

Trzeci i ostatni tomm trylogii. Tym razem trochę inny motyw narracji. Szczerze...ta część podobała mi się najmniej z wszystkich. Jest dobra, jednak słabsza niż pozostałe.

Trzeci tom przygód Niny trzyma wysoki poziom poprzednich części. Chyba jest nawet lepszy.

Początek to petarda. Od razu zatonąłem w książce. Aurę tajemniczości udało się utrzymać autorce do samego końca. Uwielbiam powieści z fabułą przebiegającą w dwóch czasach. Sprawdza się to zawsze i tak było też tym razem.

Zakończenie dało obietnicę następnych części ale minęło już 5 lat a tomu czwartego nie widać. Ale kto wie, może autorka kiedyś przypomni sobie o tym cyklu. Warto!

Szczerze polecam :)

Trzeci tom przygód Niny trzyma wysoki poziom poprzednich części. Chyba jest nawet lepszy.

Początek to petarda. Od razu zatonąłem w książce. Aurę tajemniczości udało się utrzymać autorce do samego końca. Uwielbiam powieści z fabułą przebiegającą w dwóch czasach. Sprawdza się to zawsze i tak było też tym razem.

Zakończenie dało obietnicę następnych części ale minęło już 5...

Co się musiało wydarzyć, że Nina budzi się w bardzo nietypowej scenerii, w dziwnym stroju i nie pamięta kim jest? Tak właśnie rozpoczyna się powieść. Nie ma pojęcia, jak znalazła się w takiej sytuacji, jak do tego doszło, a najgorsza jest amnezja, która mocno utrudnia dojście do jakiś wniosków. Jednak chwile przed tym wszystkim, dowiadujemy się, że dzieciaki miały wyjechać na ferie z komunistami do urokliwego miasteczka w Bieszczadach i w międzyczasie szkolić się do nowych zadań. Co wydarzyło się pomiędzy tym wszystkim, że teraz Nina wylądowała sama w opuszczonym miasteczku, zdana tylko na siebie? Czy ponownie anielska magia maczała w tym palce? Na jakie przeciwności natrafi dziewczyna? Czy rzeczywiście jest w mieście sama?


Niedawno obiło mi się o uszy, że ten tom można czytać bez znajomości poprzednich i jestem tym stwierdzeniem mocno zszokowana. Tutaj mamy dalsze przygody tych samych bohaterów i dużo nawiązań do wcześniejszych przygód. Także na tą chwilę raczej bym takiego rozwiązania nie proponowała. Jednak przejdę do moich wrażeń po tym tomie.



Ogólnie jestem z niego zadowolona. Mamy tutaj zupełnie inną przygodę i zagadkę do rozwiązania. Poznajemy postacie z trochę innej strony i śledzimy z nimi nietypowe sytuacje, których doświadczają. Super wyszedł autorce zabieg, że poznajemy bieżące wydarzenia przeplatane tym, co działo się pomiędzy tym wszystkim.



Jeżeli chodzi o bohaterów to zostali oni wystawieni na ciężką próbę i możemy śledzić ich rozwój i zaradność w ekstremalnych sytuacjach. Nina jakoś w tym tomie nie przypadła mi do gustu. Zachowywała się czasami irracjonalnie i jak na osobę obdarzoną inteligencją, jakoś słabo to wykorzystywała. Z tomu na tom stawała się coraz większym tchórzem i zrzucała zadania na inne osoby. Tamara i Hubert jako osoby troszkę starsze zostały za to świetnie przedstawione! Powoli wchodzą w ten wiek, kiedy interesujemy się zakochaniem, zabawą czy imprezowaniem. I naprawdę super, że to zostało przedstawione, ponieważ dzięki temu, dzieciaki stają się bardziej ludzkie. U Jacka zbytnio dużej zmiany nie zauważyłam, ale nadal go lubię i cieszy mnie to, że dostał dla siebie więcej przestrzeni w historii i mogliśmy go trochę lepiej poznać.



W tym tomie tempo zwolniło. Dalej mamy zagadki, dziwne zjawiska, ale dzieje się to wolniej. Skupiamy się tutaj na czymś innym i nie potrzebna była tak pędząca akcja. Chociaż pod koniec książki to się mocno zmienia. Przez chwilę miałam wrażenia, że autorka musiała zmieścić całe rozwiązanie sprawy na małej ilości stron i dlatego zakończenie jest takie oderwane od reszty. Nie wiedziałam, skąd bohaterowie wysunęli niektóre wnioski i nie kupuję tego wyjaśnienia, niestety.



Jednak po całej trylogii wydaje mi się, że może ona przypaść do gustu wielu osobom. Mamy tutaj czasy powojenne. Polska w czasach komunizmu, cuda, dziwne anioły i grupka dzieci, które mogą odmienić losy niektórych rejonów. Przyjemna, ciekawie napisana i z super wykreowanymi postaciami, które nie są chodzącymi ideałami, tylko takie, które zachowują się jak na ich wiek przystało i popełniają błędy. Pomimo kilku "ale", które miałam w poszczególnych tomach, będą ją miło wspominać.

Co się musiało wydarzyć, że Nina budzi się w bardzo nietypowej scenerii, w dziwnym stroju i nie pamięta kim jest? Tak właśnie rozpoczyna się powieść. Nie ma pojęcia, jak znalazła się w takiej sytuacji, jak do tego doszło, a najgorsza jest amnezja, która mocno utrudnia dojście do jakiś wniosków. Jednak chwile przed tym wszystkim, dowiadujemy się, że dzieciaki miały wyjechać...

Nina wyrusza wraz z przyjaciółmi na ferie. Niestety, sprawy nie idą najlepiej, bo nastolatka budzi się, nie pamiętając zupełnie nic. Co wydarzyło się w niewielkim miasteczku w górach i o co chodzi z tajemniczą godziną trzynastą?

Pierwszy tom był nieco nudny, drugi – wyjątkowo klimatyczny i naprawdę mocny, a trzeci… cóż, był dobry i solidny, choć jednak od drugiego nieco słabszy. „Tajemnica godziny trzynastej” Anny Kańtoch to ostatni tom cyklu o Ninie, ponieważ wydawca postanowił, że nie będzie publikował kolejnych. A szkoda, bo to naprawdę unikatowe powieści, zaś zakończenie tego tomu wyraźnie sugeruje, że kontynuacja miała się pojawić.
Bez wątpienia ta część tematycznie jest po prostu lżejsza, bo zniknął bat pod postacią komunistów, którzy po prostu są gotowi w każdej chwili skrzywdzić dzieci i faktycznie to robią. Dostajemy tutaj dosyć prostą historię kryminalną, z ograniczoną ilością bohaterów, ale za to taką, która odrobinkę zahacza o klimaty typowe dla post-apo. Być może nie mamy tu jakiegoś końca świata, ale Nina w tym tomie musi poradzić sobie w opuszczonej miejscowości, co oznacza m.in. szukanie zapasów, które jeszcze się nie zepsuły. To daje tej części taki fajny, moim zdaniem, twist.
Poza tym w tej części odkryłam, że moim ulubionym bohaterem ze wszystkich trzech tomów jest Lis. To postać dorosłego mężczyzny, która pojawiła się po raz pierwszy w tomie poprzednim i generalnie pojawia się na trzecim planie. Nie ma go więc zbyt dużo, ale to po prostu całkiem solidny charakter. Człowiek, który wie, że czasem należy postępować niekoniecznie zgodnie z ogólnie przyjętą moralnością, tak aby uzyskać najbardziej moralny efekt. To byłby doskonały główny bohater dla powieści kryminalnej i naprawdę trochę żałuje, że Kańtoch nie zrobiła właśnie z niego pierwszoplanowej postaci.
No ale cóż: to w gruncie rzeczy powieść dla młodzieży. Chociaż dalej uważam, że ta autorka ma trochę zbyt dobry warsztat i zbyt specyficzną wrażliwość na taką prozę. Ona jest po prostu zbyt „inna”, by mogła szturmem podbić serca „wszystkich nastolatków”.
Kańtoch to naprawdę dobra polska pisarka fantastyki, która potrafi napisać różnorodne historie na wysokim poziomie. „Tajemnica godziny trzynastej” to dobra kontynuacja interesującego cyklu i pozostaje mi tylko żałować, że kolejnych tomów przynajmniej na razie nie będzie.
Na koniec muszę jednak dodać, że każdy tom to osobna, zamknięta historia, która dzieje się w ramach większej opowieści. Dlatego, choć da się wyczuć, że całokształt nie został domknięty, to konkretna fabuła danego tomu zawsze jest domykana. Z tego powodu nie widzę przeszkód, by mimo niedokończonego cyku, sięgnąć po te trzy tomy.

Nina wyrusza wraz z przyjaciółmi na ferie. Niestety, sprawy nie idą najlepiej, bo nastolatka budzi się, nie pamiętając zupełnie nic. Co wydarzyło się w niewielkim miasteczku w górach i o co chodzi z tajemniczą godziną trzynastą?

Pierwszy tom był nieco nudny, drugi – wyjątkowo klimatyczny i naprawdę mocny, a trzeci… cóż, był dobry i solidny, choć jednak od drugiego nieco...

Tym razem ocena 'tylko' dobra ponieważ niecierpię narracji w dwóch warstwach czasowych (teraz/dwa tygodnie temu).

Bardzo dobrze poprowadzona kontynuacja wątków z poprzedniej cześci i tego jak wpływają na główną bohaterkę.

Mam cichą nadzieję na kolejne tomy w serii.

Tym razem ocena 'tylko' dobra ponieważ niecierpię narracji w dwóch warstwach czasowych (teraz/dwa tygodnie temu).

Bardzo dobrze poprowadzona kontynuacja wątków z poprzedniej cześci i tego jak wpływają na główną bohaterkę.

Mam cichą nadzieję na kolejne tomy w serii.

Moim zdaniem najgorsza z serii ale to nie znaczy że słaba.

Moim zdaniem najgorsza z serii ale to nie znaczy że słaba.

Po pełnej poważnych tematów literaturze postanowiłam na koniec roku odetchnąć i poszukać w sobie dziecka. Książka była trafnym wyborem, aby ten cel osiągnąć. Jeżeli szukacie powrotu do szkolnych lat i nastoletnich rozterek (niesercowych co bardzo cenię) w tematyce fantastyki to jest ta książka. Doceniam opisy przyrody i klimat nieprzyjaznego pełnego tajemnic świata w zimowej zamieci. Jednocześnie mam nadzieję na kolejne opowieści o losach dorastającej Niny i jej przyjaciół.

Po pełnej poważnych tematów literaturze postanowiłam na koniec roku odetchnąć i poszukać w sobie dziecka. Książka była trafnym wyborem, aby ten cel osiągnąć. Jeżeli szukacie powrotu do szkolnych lat i nastoletnich rozterek (niesercowych co bardzo cenię) w tematyce fantastyki to jest ta książka. Doceniam opisy przyrody i klimat nieprzyjaznego pełnego tajemnic świata w...

Seria o Ninie i jej przyjaciołach podbiła moje serce i ufam, że pojawi się jeszcze przynajmniej jedna część, bo mam niedosyt. Rzadko się zdarza, by każda książka serii była wciągająca i nie przekombinowana, tutaj wszystkie razem tworzą piękny ciąg.

Seria o Ninie i jej przyjaciołach podbiła moje serce i ufam, że pojawi się jeszcze przynajmniej jedna część, bo mam niedosyt. Rzadko się zdarza, by każda książka serii była wciągająca i nie przekombinowana, tutaj wszystkie razem tworzą piękny ciąg.

Kolejna książka z cyklu również mnie nie zawiodła, choć brakowało mi trochę tego mrocznego, magicznego mistycyzmu co w poprzednich. Szkoda, że jednak postacie trochę się nie rozwinęły, skoro mają coraz większe doświadczenie. Mimo wszystko z chęcią sięgnęłabym po kolejną cześć.

Kolejna książka z cyklu również mnie nie zawiodła, choć brakowało mi trochę tego mrocznego, magicznego mistycyzmu co w poprzednich. Szkoda, że jednak postacie trochę się nie rozwinęły, skoro mają coraz większe doświadczenie. Mimo wszystko z chęcią sięgnęłabym po kolejną cześć.

Gdy ktoś mnie w przyszłości spyta o tą książkę, nie będę umiała niczego powiedzieć. Zapomnę.
Nie wiem, skąd pozytywne oceny. Jest infantylną, nudną, niezabawną młodzieżówką. Jedną z gorszych, jakie czytałam. Totalna strata czasu. Postacie płaskie, nie wyłączając głównej, przemądrzałej, nijakiej , antypatycznej Ninki. Nie czytajcie, powieść klasy D.

Gdy ktoś mnie w przyszłości spyta o tą książkę, nie będę umiała niczego powiedzieć. Zapomnę.
Nie wiem, skąd pozytywne oceny. Jest infantylną, nudną, niezabawną młodzieżówką. Jedną z gorszych, jakie czytałam. Totalna strata czasu. Postacie płaskie, nie wyłączając głównej, przemądrzałej, nijakiej , antypatycznej Ninki. Nie czytajcie, powieść klasy D.