Jest to kolejna przeczytana przeze mnie książka Anny Kańtoch i znowu się nie zawiodłam. Książkę czytałam jednym tchem. Sposób narracji, osoba pisarza nagle tracącego wzrok i jego zmaganie się z nową codziennością zafascynowały mnie i wciągnęły od pierwszej strony. Polecam gorąco

Jest to kolejna przeczytana przeze mnie książka Anny Kańtoch i znowu się nie zawiodłam. Książkę czytałam jednym tchem. Sposób narracji, osoba pisarza nagle tracącego wzrok i jego zmaganie się z nową codziennością zafascynowały mnie i wciągnęły od pierwszej strony. Polecam gorąco

Powieść, która najbardziej bawi jako audiobook.

Od dawna słyszałam dobre rzeczy o twórczości Anny Kańtoch, więc gdy zobaczyłam tę pozycję w mojej aplikacji - włączyłam w ciemno ;),nie czytając nawet opisu fabuły.

Nie żałuję - bawiłam się znakomicie.

Topos niewidomego bohatera, który musi poradzić sobie z zagadkami w swoim otoczeniu, został tutaj podany w lekki, ale jednocześnie angażujący sposób. Rozwiązania dość szybko się domyśliłam, ale nie przeszkodziło mi to niecierpliwie czekać na to, w jaki sposób potoczą się losy bohaterów.

Powieść, która najbardziej bawi jako audiobook.

Od dawna słyszałam dobre rzeczy o twórczości Anny Kańtoch, więc gdy zobaczyłam tę pozycję w mojej aplikacji - włączyłam w ciemno ;),nie czytając nawet opisu fabuły.

Nie żałuję - bawiłam się znakomicie.

Topos niewidomego bohatera, który musi poradzić sobie z zagadkami w swoim otoczeniu, został tutaj podany w lekki, ale...

Przyznaję, trzymało w napięciu.

Niewidomy narrator, który wydaje się momentami niewiarygodny i forma audiobooka wzbogaconego o dźwięki otoczenia – i tak oto zostałam totalnie wkręcona w historię.

Dużo robi tu sama forma rozdziałów-nagrań, a poznawanie historii w formie audio w przypadku tej książki wydaje mi się najlepszym możliwym krokiem.

Wciągnęłam się totalnie, chociaż rozwiązanie historii... no nie zostaje raczej moim faworytem.

Przyznaję, trzymało w napięciu.

Niewidomy narrator, który wydaje się momentami niewiarygodny i forma audiobooka wzbogaconego o dźwięki otoczenia – i tak oto zostałam totalnie wkręcona w historię.

Dużo robi tu sama forma rozdziałów-nagrań, a poznawanie historii w formie audio w przypadku tej książki wydaje mi się najlepszym możliwym krokiem.

Wciągnęłam się totalnie,...

Czyta się szybko, ale czy z wielkim zainteresowaniem? W moim przypadku tak średnio. Jest oczywiście zagadka kryminalna a i rozwiązanie wcale nie tak oczywiste. Dla mnie to jednak bardziej książka o tym, czego nie widzimy w pozornie szczęśliwiej rodzinie a utrata wzroku w wypadku głównego bohatera jest raczej pretekstem do pokazania tego problemu. Z jednej strony dość intrygujące, z drugiej zaś niestety banalne.

Czyta się szybko, ale czy z wielkim zainteresowaniem? W moim przypadku tak średnio. Jest oczywiście zagadka kryminalna a i rozwiązanie wcale nie tak oczywiste. Dla mnie to jednak bardziej książka o tym, czego nie widzimy w pozornie szczęśliwiej rodzinie a utrata wzroku w wypadku głównego bohatera jest raczej pretekstem do pokazania tego problemu. Z jednej strony dość...

Uwielbiam precyzję Kańtoch, wkręciła mnie w swoją historię i mimo, że próbowałam składać te puzelki, ciągnąć za różne sznureczki to praktycznie do samego końca nie byłam pewna kto zabił. Niesamowicie mi się to podobało, bo zakończenie też było dobre i logiczne. Myślę, że to był celowy zabieg autorki aby czytelnik był również ślepy jak bohater, który stopniowo odkrywa różne fakty i przez swoją ułomność ma ograniczone pole działania. Wyśmienita.

Uwielbiam precyzję Kańtoch, wkręciła mnie w swoją historię i mimo, że próbowałam składać te puzelki, ciągnąć za różne sznureczki to praktycznie do samego końca nie byłam pewna kto zabił. Niesamowicie mi się to podobało, bo zakończenie też było dobre i logiczne. Myślę, że to był celowy zabieg autorki aby czytelnik był również ślepy jak bohater, który stopniowo odkrywa różne...

Ciekawe zawiązanie akcji - bohater zaczyna podejrzewać, że kobieta mieszkająca razem z nim tylko podszywa się pod jego żonę.
W którymś momencie protagonista zaczął zachowywać się tak głupio, że mnie wkurzył, ale poza tym czytało się dobrze.

Ciekawe zawiązanie akcji - bohater zaczyna podejrzewać, że kobieta mieszkająca razem z nim tylko podszywa się pod jego żonę.
W którymś momencie protagonista zaczął zachowywać się tak głupio, że mnie wkurzył, ale poza tym czytało się dobrze.

Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu?
To zależy, w jakiej jesteście sytuacji.

Leon Cichy, autor poczytnych kryminałów, traci wzrok w wyniku wypadku. Kiedy dochodzi do siebie, zaczyna podejrzewać, że kobieta, z którą mieszka, nie jest jego prawdziwą żoną.

Pierwszy raz sięgnęłam po książkę autorki i muszę przyznać, że to było ciekawe spotkanie.

Poznajemy całą historię głównie poprzez nagrania Leona, mierzymy się z jego odizolowaniem, samotnością, brakiem zaufania i problemami z odróżnieniem, co jest prawdziwe, a co jest wynikiem leków i jego wyobraźni.

Akcja jest niespieszna, ale autorka stopniowo buduje klimat, który prowadzi czytelników do rozwiązania sprawy. Mogę wybaczyć nawet różne nieprawdopodobne zbiegi okoliczności i dziwne sytuacje w tej książce.

Z kim mieszka Leon?
Kim jest ta młoda dziewczyna i czego od niego chce?
I najważniejsze - gdzie jest jego prawdziwa żona?

Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu?
To zależy, w jakiej jesteście sytuacji.

Leon Cichy, autor poczytnych kryminałów, traci wzrok w wyniku wypadku. Kiedy dochodzi do siebie, zaczyna podejrzewać, że kobieta, z którą mieszka, nie jest jego prawdziwą żoną.

Pierwszy raz sięgnęłam po książkę autorki i muszę przyznać, że to było ciekawe spotkanie.

Poznajemy całą historię...

Ciekawy sposób opisania historia, najlepiej słucha się jej w audiobooku

Ciekawy sposób opisania historia, najlepiej słucha się jej w audiobooku

Ale to było dobre! Jak Anna Kańtoch napisze książkę, i nie jest to żaden wymuszony przez wydawcę cykl, to klękajcie czytelniki.

Dawno nie czytałem tak dobrego thrillera, bo tym w istocie jest prezentowana powieść, przeczytałem tą książkę w półtorej dnia.

Czym się wyróżnia powieść na tle innych jej podobnych to na pewno narracja, która w przypadku tej autorki zawsze robi na mnie wrażenie. Nienachalny język powieści łechce umysł czytelnika pozwalając historii płynąć swobodnie, opowieść właściwie snuje się sama. Autorka nie daje irytujących popisów szkoły językowej, nie ujmuje też językowi polskiemu w jego podstawowych założeniach. Dokładamy do tego idealnie budowane i utrzymywane napięcie, w efekcie czego dostajemy thriller choć bezkrwawy (bez makabry by to rzec),to na pewno mocno psychologiczny.

Bo i bohaterowie skrojeni są bez zbytnich kombinacji, ale bardzo dobrze. Wyraźniej Ci w bliższych rzędach akcji, trochę mgliście mogą występować postacie dalsze, ale to też jest dość naturalne. Co ciekawe narracja pierwszoosobowa głównego bohatera i jednocześnie opowiadacza bardzo atrakcyjnie prezentuje jego samego, charakter, postac, motywy, całą przecież historię.

I tak oto mamy pisarza kryminałów, poczytnego, niestety nie bez problemów osobistych. Na etapie rozwodu ma wypadek i... Traci wzrok. Ma żonę, drugą, ale czy to na pewno jego żona? Pełen wątpliwości o co w tym wszystkim chodzi poznaje świat bez najważniejszego zmysłu i próbuje rozwikłać zagadkę. Myślę, że motyw ślepego człowieka w thrillerze to coś świeżego, jakże innego od psychopatów i policjantów z problemami. Psychologicznie największy dramat rozgrywa się w głowie Leona (bo tak ma na imię główna postać),czy to prawda, czy mi się wydaje? A może sobie zmyśliłem? Granica szaleństwa zdaje się zacierać.

Pomysł na fabułę książki bardzo dobry, świetny pod thriller, budowana akcja nie z tąpnięciami zwrotów akcji, za to z napięciami naprawdę dobrze trzymającymi czytelnika za gardło. Książka bardzo dobra, oczywiście do polecenia.

02.04.2024.

Ale to było dobre! Jak Anna Kańtoch napisze książkę, i nie jest to żaden wymuszony przez wydawcę cykl, to klękajcie czytelniki.

Dawno nie czytałem tak dobrego thrillera, bo tym w istocie jest prezentowana powieść, przeczytałem tą książkę w półtorej dnia.

Czym się wyróżnia powieść na tle innych jej podobnych to na pewno narracja, która w przypadku tej autorki zawsze robi...

Poczytny autor kryminałów traci wzrok w wyniku wypadku. Gdy dochodzi do siebie, dochodzi do wniosku, że kobieta, która podaje się za jego żonę, wcale nią nie jest.

Anna Kańtoch to wprawna pisarka, która potrafi tworzyć fantastyczne światy i ciekawe historie. Dlatego choć wolę ją w wydaniu nierealistycznym, to po „Samotnię” w końcu musiałam sięgnąć. I chociaż nie żałuję, to uważam, że autorka w swoim dorobku ma wiele ciekawszych tytułów.
Sam pomysł na powieść jest całkiem intrygujący. Ma ona formę „nagrań” niewidomego bohatera, który dopiero co stracił zmysł wzroku i musi dostosować się do nowej rzeczywistości. Żyjąc w domku, w niewielkiej miejscowości, jest w całości zdany na pomoc żony, młodszej od siebie dziewczyny, którą tak naprawdę poznał zaledwie kilka miesięcy wcześniej. Leon jest więc dość odizolowany od tego, co znał dotychczas i trudno mu jest czasem oddzielić własne lęki, własne wyobrażenia od rzeczywistości.
Tę książkę po prostu dobrze się czyta. Kańtoch buduje klimat w wystarczającym stopniu, styl narracji jest zaś dość prosty, ale ma w sobie wystarczający ciężar. Mam poczucie, że został dobrze dobrany do takiego nieco innego, lecz jednak przede wszystkim rozrywkowego kryminału.
Jednakże nie do końca jestem w stanie uwierzyć w samą zagadkę kryminalną. Wydaje mi się dość przekombinowana, zbyt mocno oparta na zbiegach okoliczności. Nie jestem w stanie w pełni w nią uwierzyć. Ponadto, sam główny bohater, Leon, choć poprawnie skonstruowany, nie jest postacią, do której czuje szczególnie dużo sympatii, a to w połączeniu z fabułą, która wydaje mi się „naciągana” sprawia, że ta powieść Kańtoch po prostu zdecydowanie nie trafi do moich ulubionych.
Niemniej, nie czuje, abym straciła czas w trakcie lektury. Przez tę książkę po prostu się płynie, zgaduję też, że może być świetna w formie audiobooka właśnie przez swoją formę. Dlatego chociaż być może po tej autorce spodziewałam się czegoś troszeczkę lepszego to jednak „Samotnia” była dla mnie całkiem miłym oderwaniem się od literatury fantastycznej, która bądź co bądź od lat u mnie przeważa.

Poczytny autor kryminałów traci wzrok w wyniku wypadku. Gdy dochodzi do siebie, dochodzi do wniosku, że kobieta, która podaje się za jego żonę, wcale nią nie jest.

Anna Kańtoch to wprawna pisarka, która potrafi tworzyć fantastyczne światy i ciekawe historie. Dlatego choć wolę ją w wydaniu nierealistycznym, to po „Samotnię” w końcu musiałam sięgnąć. I chociaż nie żałuję, to...