Maciej Jarkowiec potraktował historię Russella Meansa - kontrowersyjnego działacza na rzecz praw Indian, wywodzącego się z plemienia Lakotów (przez białych nazywanych z francuska Siuksami) - jako punkt zaczepienia dla opowiedzenia krwawej historii ekspansji europejskich kolonistów na kontynencie północnoamerykańskim.

"Przynośmy wojnę do serca ich ziem i gnajmy ich, aż ostatni z tych nieszczęśników zniknie za drugim brzegiem Missisipi" - Thomas Jefferson, prezydent USA, jeden z "ojców założycieli"

"Naszym celem jest całkowity pogrom Siuksów. Traktujemy ich jak dzikie bestie" - John Pope, generał armii USA

"Nie zrobiliśmy nic złego, odbierając im ten wspaniały kraj. To była kwestia przetrwania. Rzesze ludzi potrzebowały nowej ziemi, a Indianie chcieli ją samolubnie zatrzymać dla siebie" - John Wayne, gwiazdor Hollywood

"Nie twierdzę, że wszyscy dobrzy Indianie to martwi Indianie. Ale jest tak w dziewięciu przypadkach na dziesięć. Nad tym dziesiątym też za bardzo bym się nie zastanawiał" - Theodore Roosevelt, prezydent USA, laureat Pokojowej Nagrody Nobla

Cytaty mówią same za siebie, więc autor właściwie zrezygnował z komentarzy subiektywnych - "Powrócę jako piorun" to obiektywny, rzeczowy i dość wieloaspektowy opis narodzin i trwania USA po czasy współczesne, okraszony rozmowami z ludźmi, których spotykał autor przemierzając Stany. I naprawdę ciężko coś poradzić na to, że z przedstawionego obrazu wynika, że Stany wyrosły na ludobójstwie i bezwględnym niszczeniu zastanej kultury. To nie jest kontrowersyjny pogląd, po prostu nie ma z czym dyskutować - to są fakty.

Pod względem literackim książka nie jest rewelacyjna, ale dostatecznie dobra. Momentami paradoksalnie nieco nużąca przez częste przeskakiwanie z tematu na temat, czasem trudno śledzić myśl autora. Potencjał "wciągalności" ma według mnie umiarkowany, ale nie czyta się źle. Bonus: opracowanie uzupełnia wygodne kalendarium.

IMO "Powrócę jako piorun" można potraktować jako dobry punkt wyjścia dla zgłębiania dowolnego tematu związanego z Dzikim Zachodem, czy będzie to historia Indian przed przybyciem białego człowieka, czy wysiłki pionierów i gorączka złota, czy niszczenie amerykańskiej przyrody przez białych (np. "spektakularne" zniweczenie gargantuicznej wcześniej populacji bizona amerykańskiego - onegdaj zwierząt tych było na kontynencie dziesiątki milionów, ich stada ciągnęły się kilometrami - cóż, pieśń przeszłości) czy bewzględna "amerykanizacja" dzieci indiańskich w XX wieku, czy działania współczesnych ruchów obrony praw pierwszych Amerykanów.

Zainteresowanym tematem Dzikiego Zachodu sensu stricte bardzo polecam ujęcie beletrystyczne Thomasa Bergera w powieści "Mały wielki człowiek", której punktem kulminacyjnym jest bitwa Indian i oddziałów generała Custera pod Małym Wielkim Rogiem (przez tubylców nazywana bitwą pod Grzbietem Tłustej Trawy) - Jarkowiec również opisuje to wydarzenie historyczne, i wiele miejsca poświęca jego pokłosiu (jak masakra osady Lakotów nad Wounded Knee, w większości kobiet i dzieci).

"Powrócę jako piorun" nie jest książką, którą "trzeba" przeczytać (abstrahując od treści: chodzi mi o formę) i która zachwyci każdego bez wyjątku, ale zainteresowani tematem mogą po nią sięgnąć.

Maciej Jarkowiec potraktował historię Russella Meansa - kontrowersyjnego działacza na rzecz praw Indian, wywodzącego się z plemienia Lakotów (przez białych nazywanych z francuska Siuksami) - jako punkt zaczepienia dla opowiedzenia krwawej historii ekspansji europejskich kolonistów na kontynencie północnoamerykańskim.

"Przynośmy wojnę do serca ich ziem i gnajmy ich, aż...