Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę na wstępie podkreślić, że USA mnie fascynują. Uwielbiam o Stanach czytać, bo wtedy bardziej doceniam, że żyję w Europie. Zatem jak tylko książka została wydana, wiedziałam, że chcę ją przeczytać, tym bardziej, że znałam autora z jego wcześniejszej książki "Powrócę jako piorun" i serii reportaży dla Gazety Wyborczej. Pozycja mnie jednak trochę zaskoczyła swoją formą. Nie jest to typowy reportaż, jak z wydawnictwa Czarne. Jeśli spodziewasz się, że autor przedstawi ci zagadnienie i na koniec poda jakąś swoją konkluzję, to czeka cię rozczarowanie. To bardziej kolaż obrazów, momentów, pojedynczych bohaterów, wycinków z przeszłości przeplatających się z teraźniejszością. Ta książka jest jak kalejdoskop - autor przedstawia ci jakiś wzór, zmieniający się z każdą przeczytaną stroną, ale co w nim zobaczysz zależy tylko od ciebie. Książka niczego zatem nie wyjaśnia, co może być potraktowane jako wada - autor nie bada, autor tylko obserwuje. Czasami mnie to irytowało, że autor bierze ciekawy temat, ale wgryza się w niego tylko płytko, zostawiając cały soczysty środek, zanim nie porzuci go dla innego. Ostatecznie pozycję czytało mi się bardzo dobrze, podobała mi się jej konstrukcja i zamysł, ale zostawiła mnie z pewnym niedosytem. Nadal nie wiem, w co wierzy Ameryka.