całkiem niezła

całkiem niezła

Nie mam pojęcia skąd znalazła się u mnie ta książka, co tłumaczyłoby sięgnięcie, jakby znikąd po drugi tom serii, nie znając tego co było w pierwszym. W każdym razie nie zachęciło mnie to ani do poznania tego co przed ani tego, co potem. Dawno nie spotkałam się z takim irytującym i infantylnym narratorem, który nie potrafi opuścić akapitu, bez durnego porównania. Wydaje mi się, że przydługi i nic nie wnoszący początek oddaje warsztat pisarski autora, który już z miejsca się polubi albo nie. Niestety dla mnie postacie mogą być po prostu źle napisane, ale jeśli trzecioosobowy narrator opowiada historie rodem z historii na wykopie, to dla mnie tego zwyczajnie nie da się czytać. Tło jest absolutnie bezbarwne i przerysowane. Ludzie są głupi, nastolatki tylko cykają fotki na instagrama, ludzie z wiarą są śmieszni dla społeczeństwa. Brakowało mi jeszcze cycatej blondynki i żeby nasrać na środku. Niedawno skończyłam "Kult" Oribitowskiego, gdzie klęczący ludzie klepiący zdrowaśki są przez opowiadającego historie traktowani równie z przymrużeniem oka i niejaką pogardą, ale Szczygielski opowiada to jak obrażony na kościół nastolatek, a Orbitowski z dojrzałością.
Główne postacie są swoimi kalkami - Monika, Gabierl, Kaśka. Wszyscy klną, wszyscy jarają fajki, wszyscy mają jednakowe opinie o świecie. Mimo, że nie dałabym tej książki nawet w top 10 irytujących, to na pewno w top 10 najbardziej nudnych ze względu na wszystko. Wszystko się już gdzieś widziało, słyszało albo czytało. Ale rzadko spotyka się tak absurdalnie żenującego narratora (3 osobowego!) i powtarzalne postaci ukrywającymi się za innymi imionami. Nie powiedziałabym, że napisał to ktoś, z kilkoma książkami na koncie. Lepsze treści widziało się u amatorów na Wattpadzie.

Nie mam pojęcia skąd znalazła się u mnie ta książka, co tłumaczyłoby sięgnięcie, jakby znikąd po drugi tom serii, nie znając tego co było w pierwszym. W każdym razie nie zachęciło mnie to ani do poznania tego co przed ani tego, co potem. Dawno nie spotkałam się z takim irytującym i infantylnym narratorem, który nie potrafi opuścić akapitu, bez durnego porównania. Wydaje mi...

Takie to nijakie. Wątek z Kaśką wszystko ratuje, choć i tak jakby nie dociągnienty do końca.

Takie to nijakie. Wątek z Kaśką wszystko ratuje, choć i tak jakby nie dociągnienty do końca.

Po wydarzeniach z poprzedniej części główny bohater wylądował w Tworkach w wiadomej placówce medycznej. Tam na prośbę prokuratora prowadzi śledztwo, co jest naiwne. Sama fabuła też nie jest jakaś zaskakująca.

Po wydarzeniach z poprzedniej części główny bohater wylądował w Tworkach w wiadomej placówce medycznej. Tam na prośbę prokuratora prowadzi śledztwo, co jest naiwne. Sama fabuła też nie jest jakaś zaskakująca.

Drugim tomem autor także nie zachęcił mnie do zmiany zdania o tej serii. Totalnie się nie wciągnęłam, a bohaterowie ponownie okazali się dla mnie odpychający. Pierwszym słowem jakie przychodzi mi na myśl po lekturze to totalny galimatias. Każdy z wątków szedł własnym torem i od początku ciężko zrozumieć ku czemu zmierza fabuła. I nie jest to na zasadzie, że zdarzenia są tak zaskakujące, tylko bardziej autor przedstawia je jak losową zbitkę poszczególnych wydarzeń i losów bohaterów. Nie widziałam w tym większego sensu. Po raz kolejny najlepsze okazało się ostatnie sto stron powieści. Gdyby cała książka była napisana w taki sposób to śmiało mogłabym mówić o jednym z lepszych kryminałów jakie czytałam, a tak jest dość przeciętnie, a przede wszystkim męcząco przez cały ten chaos, któremu dał się zawładnąć autor.

Drugim tomem autor także nie zachęcił mnie do zmiany zdania o tej serii. Totalnie się nie wciągnęłam, a bohaterowie ponownie okazali się dla mnie odpychający. Pierwszym słowem jakie przychodzi mi na myśl po lekturze to totalny galimatias. Każdy z wątków szedł własnym torem i od początku ciężko zrozumieć ku czemu zmierza fabuła. I nie jest to na zasadzie, że zdarzenia są tak...

Nie wiem dlaczego tak długo czekałam z sięgnięciem po kolejny tom, na szczęście kiedy tylko zaczęłam czytać "Krew" od razu przypomniało mi się o czym była "Aorta".

Szpital w Tworkach i masakryczne odkrycie, pruszkowski półświatek a do tego kontynuacja losów Kaśki.
Jak w pierwszej tak i w tej części bardziej wciągnęła mnie historia Kaśki, tak że bez zwłoki sięgnęłam po ostatnią część trylogii.

Polecam

Nie wiem dlaczego tak długo czekałam z sięgnięciem po kolejny tom, na szczęście kiedy tylko zaczęłam czytać "Krew" od razu przypomniało mi się o czym była "Aorta".

Szpital w Tworkach i masakryczne odkrycie, pruszkowski półświatek a do tego kontynuacja losów Kaśki.
Jak w pierwszej tak i w tej części bardziej wciągnęła mnie historia Kaśki, tak że bez zwłoki sięgnęłam po...

Wydaje mi się słabsza od poprzedniej. Wątek "cudu" mało ciekawy, ogólnie Kaśka była ciekawsza od Gabriela w tej części. Książka jak pierwsza część powoli nabiera tempa, aby na końcu dopiero coś się działo i... To wszystko wydaje się mało prawdopodobne. W sumie nie wiem w jakim roku dzieje się akcja, (jeśli gdzieś to pisało nie zwróciłam uwagi),ale ten szpital, zachowanie personelu - masakra. Nie wiem czy to w pierwszej części czy drugiej bo już sama nie wiem ale np czystość lokalu Dziergi - lekka przegina. Nie wiem po drugiej części nie chce mi się czytać kolejnej, ale przeczytam. Zawiodłam się trochę na lekturze, albo może nie powinnam czytać polskich kryminałów, fantastykę za to mamy wyborną.

Wydaje mi się słabsza od poprzedniej. Wątek "cudu" mało ciekawy, ogólnie Kaśka była ciekawsza od Gabriela w tej części. Książka jak pierwsza część powoli nabiera tempa, aby na końcu dopiero coś się działo i... To wszystko wydaje się mało prawdopodobne. W sumie nie wiem w jakim roku dzieje się akcja, (jeśli gdzieś to pisało nie zwróciłam uwagi),ale ten szpital, zachowanie...

Nie dałam rady przeczytać do końca - końcówkę tylko przekartkowałam, żeby dowiedzieć się jakie jest zakończenie. Fabuła nudna jak flaki z olejem, a ciągłe epatowanie ironią i sarkazmem zaczęło z czasem po prostu drażnić.

Nie dałam rady przeczytać do końca - końcówkę tylko przekartkowałam, żeby dowiedzieć się jakie jest zakończenie. Fabuła nudna jak flaki z olejem, a ciągłe epatowanie ironią i sarkazmem zaczęło z czasem po prostu drażnić.

Niestety, akcja jest tak zawikłana, ze chyba sam autor zasupłał sie totalnie i wie;e watków nie zostało rozwikłanych albo chociaż napisanych tak, że czytelnik ma świadomośc, że musi przeczytać następnyt tom. Mam wrżenie, że epatowanie krwią, walajacymi się tu i ówdzie ludzkimi organami było jedynym pomysłem autora na tę powieść. To stanowczo za mało- jak dla mnie. Totalny chaos, brak logicznego uzasadnienia pewnych watków i postaci -szkoda, bo Bartosz Szczygielski potrafi napisać coś przyzwoitego.

Niestety, akcja jest tak zawikłana, ze chyba sam autor zasupłał sie totalnie i wie;e watków nie zostało rozwikłanych albo chociaż napisanych tak, że czytelnik ma świadomośc, że musi przeczytać następnyt tom. Mam wrżenie, że epatowanie krwią, walajacymi się tu i ówdzie ludzkimi organami było jedynym pomysłem autora na tę powieść. To stanowczo za mało- jak dla mnie. Totalny...

Historia prowadzona dwutorowo,ale jednak wszystko się trzyma kupy. Polubiłam bohaterów. Są momenty zbyt dużego poplątania,ale czyta się bardzo dobrze.

Historia prowadzona dwutorowo,ale jednak wszystko się trzyma kupy. Polubiłam bohaterów. Są momenty zbyt dużego poplątania,ale czyta się bardzo dobrze.