Krew

Historia prowadzona dwutorowo,ale jednak wszystko się trzyma kupy. Polubiłam bohaterów. Są momenty zbyt dużego poplątania,ale czyta się bardzo dobrze.

Historia prowadzona dwutorowo,ale jednak wszystko się trzyma kupy. Polubiłam bohaterów. Są momenty zbyt dużego poplątania,ale czyta się bardzo dobrze.

Niestety, akcja jest tak zawikłana, ze chyba sam autor zasupłał sie totalnie i wie;e watków nie zostało rozwikłanych albo chociaż napisanych tak, że czytelnik ma świadomośc, że musi przeczytać następnyt tom. Mam wrżenie, że epatowanie krwią, walajacymi się tu i ówdzie ludzkimi organami było jedynym pomysłem autora na tę powieść. To stanowczo za mało- jak dla mnie. Totalny chaos, brak logicznego uzasadnienia pewnych watków i postaci -szkoda, bo Bartosz Szczygielski potrafi napisać coś przyzwoitego.

Niestety, akcja jest tak zawikłana, ze chyba sam autor zasupłał sie totalnie i wie;e watków nie zostało rozwikłanych albo chociaż napisanych tak, że czytelnik ma świadomośc, że musi przeczytać następnyt tom. Mam wrżenie, że epatowanie krwią, walajacymi się tu i ówdzie ludzkimi organami było jedynym pomysłem autora na tę powieść. To stanowczo za mało- jak dla mnie. Totalny...

Może będę niesprawiedliwa w swojej ocenie ale kończyłam książkę dla zasady a ostatnie 5 stron można nazwać "pod ciśnieniem", że coś się działo i tempo przyśpiesza i tam jakaś akcja zaczyna się dziać. I to jest jedyny plus, reszta same minusy:
- denerwujące już, i przesadne w ilości porównania i kwieciste opisy - ileż można, ZA DUŻO! Jak na osobę, której wypracowania i opisy są przeważnie kwieciste!
- zbyt pobieżne i niejasne wyjaśnienia pokrętnych sytuacji - do dzisiaj nie rozumiem co sie stało w aorcie, nie wiem czy żona lekarza była w aucie i zginęła czy była obok, czy to ona miała obcięty język, kim była ta Irina, jaki był jej sens, czemu Mariola wdrażała w swoje wątpliwości Bysia skoro był i tak na liście do stracenia a i wcześniej nieszkodzliwy itd. kim był Maciek Rak, co chciał mu powiedzieć na dziedzińcu i wiele innych - BEZNADZIEJA!!!!
- 200 strona i dalej nic, dalej, kurna nic!!! normalnie daje książkom szanse do 100, poracha totalna :/
- i wreszcie, jestem osobą wierzącą, początkowe komenatrze były dość neutralne ale późniejsze negatywne uczucia pisarza do kościoła czy księży już mnie zaczynały drażnić, powinien szanować każdego czytelnika i swoje własne przemyślenia schować sobie głęboko bo to, że ma problem niech nie staje się moim z jego książką.

Może będę niesprawiedliwa w swojej ocenie ale kończyłam książkę dla zasady a ostatnie 5 stron można nazwać "pod ciśnieniem", że coś się działo i tempo przyśpiesza i tam jakaś akcja zaczyna się dziać. I to jest jedyny plus, reszta same minusy:
- denerwujące już, i przesadne w ilości porównania i kwieciste opisy - ileż można, ZA DUŻO! Jak na osobę, której wypracowania i opisy...

http://neavecreations.com/recenzja-25/

Wydarzenia w Krwi dzieją się jakiś czas po dramatycznym finale Aorty i zastajemy naszych bohaterów w zgoła innych okolicznościach. Gabriel zamieszkał w słynnym szpitalu psychiatrycznym w Tworkach, gdzie dochodzi do siebie, do normalności. Ten świat szpitala psychiatrycznego ma swój rytm, który płynie spokojnie i powoli, do czasu gdy wydarzy się niespodziewana zbrodnia i dawny, policyjny świat Gabriela powróci do niego ze zdwojoną siłą. Jednocześnie poznajemy dalsze losy prostytutki Kaśki. To właśnie jej historia mnie najbardziej zafascynowała w Aorcie, więc bardzo się ucieszyłam, że w kolejnym tomie pruszkowskiej trylogii to właśnie jej historia jest tą, która nadaje biegu, rytmu i pędu. Wydarzenia, które spotykają Kaśkę są o wiele bardziej burzliwe niż to z czym mogliśmy się spotkać w Aorcie. Kiedy już myślimy, że super w końcu jej się udało autor zaskakuje nas woltą, której chyba nikt się nie spodziewał (ja na pewno) i trach! wszystko się sypie jeszcze bardziej niż wcześniej. A na koniec mamy elegancki „cliffhanger”, bo inaczej nie wypada nazwać tej wolty, którą dostajemy na zakończenie. I jedyne co nam przechodzi przez myśl to „O matko, co on znowu wymyślił? Jak to się u diabła skończy?”. I dlatego właśnie uważam, że Krew to najlepszy tom trylogii o Gabrielu Bysiu. Przez ten spokojny klimat, z którego wyrwą nas takie wolty, że będziemy się zastanawiali czy aby na pewno byliśmy w tym, a nie w innym momencie? Nie obyło się oczywiście bez dłużyzn i momentów, kiedy tak sklerotyczny czytelnik zastanawia się, ale o co tam chodziło. Jednak to właśnie Krew jest najlepszym tomem trylogii według mnie.

http://neavecreations.com/recenzja-25/

Wydarzenia w Krwi dzieją się jakiś czas po dramatycznym finale Aorty i zastajemy naszych bohaterów w zgoła innych okolicznościach. Gabriel zamieszkał w słynnym szpitalu psychiatrycznym w Tworkach, gdzie dochodzi do siebie, do normalności. Ten świat szpitala psychiatrycznego ma swój rytm, który płynie spokojnie i powoli, do czasu gdy...

Jakoś spektakularnie mnie ta książka nie ujęła ani niczym nie zaskoczyła. Smutny los Bysia w szpitalu psychiatrycznym, dziwne wydarzenie którego następstwem są samobójstwa i śledztwo, które jest niewygodne. Trochę tego za dużo, zbyt pogmatwanie. Jedynie los upadłej prostytutki chcącej odwrócić swój los jakoś zaskarbił sobie miejsce w moim sercu. Trzecią cześć przeczytam, ale wyłącznie z ciekawości.

Jakoś spektakularnie mnie ta książka nie ujęła ani niczym nie zaskoczyła. Smutny los Bysia w szpitalu psychiatrycznym, dziwne wydarzenie którego następstwem są samobójstwa i śledztwo, które jest niewygodne. Trochę tego za dużo, zbyt pogmatwanie. Jedynie los upadłej prostytutki chcącej odwrócić swój los jakoś zaskarbił sobie miejsce w moim sercu. Trzecią cześć przeczytam,...

Warto było zarwać nockę dla tak dobrze napisanej książki. Nietuzinkowi bohaterowie, świetnie skonstruowana i poprowadzona od A do Z fabuła, która niezwalnia tempa za to trzyma w napięciu aż do ostatniej strony.

Warto było zarwać nockę dla tak dobrze napisanej książki. Nietuzinkowi bohaterowie, świetnie skonstruowana i poprowadzona od A do Z fabuła, która niezwalnia tempa za to trzyma w napięciu aż do ostatniej strony.

Kiedyś czytałam pierwszy tom serii "Aorta" i pamiętam ja do dziś. Pamiętam jak bardzo nie mogłam zasnąć żeby jej nie skończyć. Po długim już czasie sięgam po 2tom :)
Przenosimy się do szpitala psychiatrycznego. Gabriel Byś snuje się między pacjentami. Jednak w Tworkach dochodzi do makabrycznego zdarzenia. Sprawy komplikują się,bo zaczynają pojawiać się ludzie,którzy uważają,że wydarzył się cud.
Bardzo polubiłam się z Gabrielem. Szczególnie,że akcja zaczyna się w szpitalu psychiatrycznym,a to chyba zawsze wywołuje dreszczyk emocji. Dużo się dzieje i akcja nie jest powolna. Już zaczęłam czytać kolejny tom,bo nie mogłam przejść obojętnie wobec tej trylogii. Oceniam tą książkę jaka rewelacyjna 8/10.

Kiedyś czytałam pierwszy tom serii "Aorta" i pamiętam ja do dziś. Pamiętam jak bardzo nie mogłam zasnąć żeby jej nie skończyć. Po długim już czasie sięgam po 2tom :)
Przenosimy się do szpitala psychiatrycznego. Gabriel Byś snuje się między pacjentami. Jednak w Tworkach dochodzi do makabrycznego zdarzenia. Sprawy komplikują się,bo zaczynają pojawiać się ludzie,którzy...

Pierwsza część przygód komisarza Gabriela Bysia zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Dlatego też nie wiedziałem, czego mogę spodziewać się po kontynuacji. Czy historia się rozkręci? Czy jednak jak to często bywa w kontynuacjach - poziom się obniży? Uznałem więc, że w sumie fajnie byłoby gdyby poziom został utrzymany.

I z jednej strony - tak się stało. Właściwie przez całą lekturę dobrze się bawiłem. "Krew" wciąga. Z zainteresowaniem czekamy na to, co wydarzy się na kolejnej stronie. Narracja prowadzona jest w ten sam sposób, co w pierwszej części, więc niby wkurzamy się, gdy kończy się opowieść Gabriela... ale w sumie to cieszymy się, że sprawdzimy co słychać u Kaśki...

Finalnie dałem jednak ocenę niższą niż w przypadku pierwszej części. Zaraz po zakończeniu "krwi" chciałem dać "ósemkę". Po chwili zastanowienia się stwierdziłem jednak, że część rozwiązań fabularnych jest mocno naciąganych, momentami opowieść jest zbyt skomplikowana i można się pogubić. Wreszcie - pod koniec miałem nieodparte wrażenie, że Bartosz Szczygielski spieszył się z zakończeniem opowieści, tak jakby miał nakaz zamknięcia się w 400 stronach.

W każdym razie, wycieczka po mrocznym i gęstym świecie pruszkowskiego półświatka z Gabrielem Bysiem w roli przewodnika jest naprawdę pasjonująca. Z chęcią (ale też z pewnym smutkiem) odbędą ją w niedługim czasie po raz trzeci - ostatni.

Pierwsza część przygód komisarza Gabriela Bysia zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Dlatego też nie wiedziałem, czego mogę spodziewać się po kontynuacji. Czy historia się rozkręci? Czy jednak jak to często bywa w kontynuacjach - poziom się obniży? Uznałem więc, że w sumie fajnie byłoby gdyby poziom został utrzymany.

I z jednej strony - tak się stało. Właściwie przez całą...

Dobra lub bardzo dobra, świetnie skonstruowana i wymyślona - co widać, choć miejscami niewiarygodna, ale ratuje ja humor, tego autora jako autora kryminałów, naprawdę warto czytać!!

Dobra lub bardzo dobra, świetnie skonstruowana i wymyślona - co widać, choć miejscami niewiarygodna, ale ratuje ja humor, tego autora jako autora kryminałów, naprawdę warto czytać!!

Gorsza niż pierwszy tom. Momentami trochę przynudzała. Wręcz waliła w jakieś mistyczne tony. Końcówka wynagradza, jednak można się trochę pogubić.

Gorsza niż pierwszy tom. Momentami trochę przynudzała. Wręcz waliła w jakieś mistyczne tony. Końcówka wynagradza, jednak można się trochę pogubić.