Pozycja, która może zainteresować politologa bądź socjologa. Próba odpowiedzenia na pytanie "co przyczyniło się do tego że Norwegia jest najlepszym krajem na świecie". Mnóstwo informacji z historii Norwegii oraz historii literatury. Nic co mogłoby zainteresować przeciętnego Kowalskiego w Polsce.

Pozycja, która może zainteresować politologa bądź socjologa. Próba odpowiedzenia na pytanie "co przyczyniło się do tego że Norwegia jest najlepszym krajem na świecie". Mnóstwo informacji z historii Norwegii oraz historii literatury. Nic co mogłoby zainteresować przeciętnego Kowalskiego w Polsce.

Książka, która ma nam odpowiedzieć na pytanie, jak to się stało, że Norwegia jest najlepszym krajem na świecie. Właśnie, nie najbogatszym, lecz najlepszym. Dlaczego wskazywana jest jako wzór, do którego dąży Unia Europejska, chociaż wcale do tej organizacji należeć nie chce? Skąd Norwegowie czerpią zadowolenie z życia, jak pojawia się w ich bytowaniu eudajmonia? Co to jest? Kto ciekawy niech sięgnie po lekturę. Autorka nie boi się trudnych słów, nie stroni od kontrowersyjnych opinii. Eksplikacje są co prawda odrobinę mętne, z pewnością stronnicze, lecz zmuszają do polemiki. I pokazują nam Norwegów jakich nie znamy. Jako naród relaksujący się na łonie natury. I to cały naród. Uprawiający sport. Dbający o współobywateli, a jednocześnie chętnie żyjący w samotności. To nacja chłopów, którzy dość wcześnie, jak na standardy europejskie, bo już w połowie XIX wieku, zyskali prawo do ziemi. Dało im to silne poczucie niezależności, a jednocześnie prawo do stanowienia o sobie i swoim majątku. Co wykorzystują do dziś. Ciekawa, pobudzająca do myślenia lektura. Polecam.

Książka, która ma nam odpowiedzieć na pytanie, jak to się stało, że Norwegia jest najlepszym krajem na świecie. Właśnie, nie najbogatszym, lecz najlepszym. Dlaczego wskazywana jest jako wzór, do którego dąży Unia Europejska, chociaż wcale do tej organizacji należeć nie chce? Skąd Norwegowie czerpią zadowolenie z życia, jak pojawia się w ich bytowaniu eudajmonia? Co to jest?...

Gdyby mnie zapytac, o czym była ta ksiązka, to bym nie wiedziała. Niesamowicie chaotyczna, przeładowana niepotrzebnymi informacjami, cytatami, nawiazaniami do, jak dla mnie, w większości anonimowych twórców czy filozofów, które nic nie wnoszą. Przeskakiwanie z cytatu na cytat, z osoby na osobę. Zupełnie jak by Autorka chciała udowodnić wszystkim, a najbardziej sobie, jak bardzo jest oczytana.
Na pewno nie jest to reportaż, raczej praca socjologiczna.

Gdyby mnie zapytac, o czym była ta ksiązka, to bym nie wiedziała. Niesamowicie chaotyczna, przeładowana niepotrzebnymi informacjami, cytatami, nawiazaniami do, jak dla mnie, w większości anonimowych twórców czy filozofów, które nic nie wnoszą. Przeskakiwanie z cytatu na cytat, z osoby na osobę. Zupełnie jak by Autorka chciała udowodnić wszystkim, a najbardziej sobie, jak...

Męczę ją od miesięcy i poddaję się po 38%.
Zbyt nudna i napuszona żebym chciała się z nią dalej męczyć. Szkoda, bo miałam w stosunku do niej ogromne oczekiwania.

Męczę ją od miesięcy i poddaję się po 38%.
Zbyt nudna i napuszona żebym chciała się z nią dalej męczyć. Szkoda, bo miałam w stosunku do niej ogromne oczekiwania.

Mocno erudycyjna intelektualna wycieczka po kulturze Norwegii ostatnich 200 lat z naciskiem na czasy współczesne, aby ukazać pewien logiczny proces, ale w konsekwencji i pozorną erozję systemu. Nie brak subiektywnych opinii ale potrafi p. Witoszek ich dobrze bronić, więc można traktować książkę jako zaproszenie do dyskusji, której autorka czuje się uczestnikiem, a nie jedynym właścicielem. Przy tym troszkę czuć, że książka jest montażem materiałów na felietony i eseje (czy może wykłady),informacje są podawane gęsto i wymagają ciągłej uwagi.
Dla zainteresowanych Norwegią i kulturą, a szczególnie norweską kulturą, inaczej nie warto moim zdaniem, chyba że ktoś potrafi wznieść się ponad przytłaczającą przykładami narrację i odnieść zagadnienia do ogólnej kondycji kultury europejskiej.
Im bliżej końca tym łatwiej, informacje zaczynają się powtarzać, zazębiać i tworzyć jakiś logiczny spójny przekaz

Mocno erudycyjna intelektualna wycieczka po kulturze Norwegii ostatnich 200 lat z naciskiem na czasy współczesne, aby ukazać pewien logiczny proces, ale w konsekwencji i pozorną erozję systemu. Nie brak subiektywnych opinii ale potrafi p. Witoszek ich dobrze bronić, więc można traktować książkę jako zaproszenie do dyskusji, której autorka czuje się uczestnikiem, a nie...

Ksiazka wielopoziomowa, mozna po niej dalej zglebiac temat lub uznac ze ta podstawowa wiedza nam wystarczy. Na kazdej stronicy mamy cytaty, tytuly, nazwiska, mozemy smialo wglebiac sie w temat. Kilka motywow powraca i te zapamietamy. Zapamietamy tez moze kilka nazwisk. Poczatek ksiazki byl za intensywny, martwilem sie ze sie pogubie, potem jakos zlapalem rytm. Ksiazka ma rowniez wydzwiek polityczny, bardzo krytyczny stosunek do skrajnej lewicy, co moze niektorych czytelnikow bardzo podenerwowac. Ale nie chodzilo tu o prowokwanie, tylko o pokazanie intelektualnego obrazu tego kraju.
Brakowalo mi troszeczke historycznego kontekstu, ale kontekst ideologiczny i kulturowy byl ujety rewelacyjnie. Porownania z Polska bardzo ciekawe. Przed przeczytaniem nie wiedzialem o Norwegii niczego, teraz wydaje mi sie ze wiem tak troszeczke. Ksiazka uczy jak myslec o krajach i ich sukcesach i porazkach.

Ksiazka wielopoziomowa, mozna po niej dalej zglebiac temat lub uznac ze ta podstawowa wiedza nam wystarczy. Na kazdej stronicy mamy cytaty, tytuly, nazwiska, mozemy smialo wglebiac sie w temat. Kilka motywow powraca i te zapamietamy. Zapamietamy tez moze kilka nazwisk. Poczatek ksiazki byl za intensywny, martwilem sie ze sie pogubie, potem jakos zlapalem rytm. Ksiazka ma...

Coś musi być w tym, że po przeczytaniu książki ze wsech miar krytycznej do Norwegii, moja chęć wyjazdu do tego kraju wzrosła. Albo coś nie tak jest ze mną, albo z Norwegią, albo z autorką. Albo z trzema na raz. Nina Witoszek nie boi się powiedzieć co leży jej na sercu, gdy chodzi o kraj, któremu poświęciła większość swego życia. Demaskuje bezbłędnie różne narodowe mity, przywary i wady z niesamowitym wyczuciem i piórem godnym najlepszych publicystów. Czy najlepszy kraj na świecie naprawdę taki jest? Być może. Choć znajdzie się wiele momentów, w którym przeciwnicy norweskiego podejścia do polityki wewnętrznej, socjalnej, migracyjnej i ogólnego podejście do wspólnocty państwowej, zakrzykną: "Ha! Nie mówiłem?". No tak, tylko to wszystko z czegoś wynika. I autorka szuka tych cosiów głęboko, w literaturze, w historii, w przedropowym i poropowym okresie norweskiego prosperity i życia wspólnotowego. Wszystko to tworzy nam dzisiejszą Norwegię. Kraj najlepszy na świecie dla jednych, który dla innych niekoniecznie takim być musi.
Niemniej jednak książka do przeczytania dla każdego, kto przeżywa fascynację krajem fiordów, aby: trochę ją lepiej poznać i trochę zreflektować. Jeśli wynik refleksji będzie podobny do mojego, może zobaczymy się kiedyś na górskim szlaku w Nordland.

Coś musi być w tym, że po przeczytaniu książki ze wsech miar krytycznej do Norwegii, moja chęć wyjazdu do tego kraju wzrosła. Albo coś nie tak jest ze mną, albo z Norwegią, albo z autorką. Albo z trzema na raz. Nina Witoszek nie boi się powiedzieć co leży jej na sercu, gdy chodzi o kraj, któremu poświęciła większość swego życia. Demaskuje bezbłędnie różne narodowe mity,...

Książka erudycyjna, kąśliwa niekiedy... Kawał dobrej roboty. Zero lukrowanych opisów o pięknym i spokojnym życiu w Skandynawii.

Książka erudycyjna, kąśliwa niekiedy... Kawał dobrej roboty. Zero lukrowanych opisów o pięknym i spokojnym życiu w Skandynawii.

akademicka, inteligencka, momentami napuszona, ale dwa ostatnie rozdziały wspaniałe i rekompensujące gorsze chwile

akademicka, inteligencka, momentami napuszona, ale dwa ostatnie rozdziały wspaniałe i rekompensujące gorsze chwile

Naukowa pozycja bardziej na jakieś zajecia na studiach niz na wygodny fotel i odpoczynek.

Naukowa pozycja bardziej na jakieś zajecia na studiach niz na wygodny fotel i odpoczynek.