Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako reportaż jest to świetna, wciągająca książka. Widać ogrom pracy autora zarówno przy kompletowaniu materiałów jak i w sposobie ich przedstawienia.
Niestety książka jest bardzo mocno subiektywna. Najbliżsi ofiary przedstawiani są w złym świetle i mocno demonizowani. Za to morderca jest biedny, źle traktowany i odsiaduje niewspółmiernie wysoki wyrok. Źle się będzie działo jeżeli w oprawcach będziemy doszukiwać się ofiar. Nie idealizujmy morderców. Chociaż to też tylko moja subiektywna ocena.

Jako reportaż jest to świetna, wciągająca książka. Widać ogrom pracy autora zarówno przy kompletowaniu materiałów jak i w sposobie ich przedstawienia.
Niestety książka jest bardzo mocno subiektywna. Najbliżsi ofiary przedstawiani są w złym świetle i mocno demonizowani. Za to morderca jest biedny, źle traktowany i odsiaduje niewspółmiernie wysoki wyrok. Źle się będzie...

Zazwyczaj nie sięgam po literaturę erotyczną. Zachęciły mnie liczne dobre opinie i wiedza, że książka była nominowana w plebiscycie Książka Roku 2015 Lubimy Czytać.
Piękny drań jest zlepkiem zbliżeń erotycznych, bez większego ładu i składu. Akcji w książce właściwie nie ma. Postacie poboczne są wprowadzone tylko po to by uzupełniać relację między dwojgiem głównych bohaterów. Główni bohaterowie mają niezarysowane charaktery, mimo że są kreowani na mocne postacie, a relacja między nimi opiera się wyłącznie na seksie i kłótniach.
Autorka znacząco przerysowuje napięcie seksualne, które jest niemal niegasnące i zaślepia wszystkie inne aspekty życia. A czytanie o niesłabnącej erekcji głównego bohatera brzmi po prostu głupio.
Może to po prostu nie literatura dla mnie.

Zazwyczaj nie sięgam po literaturę erotyczną. Zachęciły mnie liczne dobre opinie i wiedza, że książka była nominowana w plebiscycie Książka Roku 2015 Lubimy Czytać.
Piękny drań jest zlepkiem zbliżeń erotycznych, bez większego ładu i składu. Akcji w książce właściwie nie ma. Postacie poboczne są wprowadzone tylko po to by uzupełniać relację między dwojgiem głównych...

W tej książce wiele jest rzeczy niedopracowanych. Szczególnie bohaterowie i ich motywy. Zły policjant, dobry policjant. Stop – zmiana. Nie, jednak odwrotnie. Główny bohater – rezolutny dziennikarz chwalony przez policjantów na prawo i lewo, za umiejętność prowadzenia rozmów, biega jak oparzony po wiosce a od czasu do czasu jedzie sobie do Krakowa. Po co? Odwiedzić dziadków. Ma też niezwykłą umiejętność dowiadywania się rzeczy i odnajdywania dowodów 15 lat po morderstwie. I robi to zdecydowanie lepiej niż cały sztab stróżów prawa ówcześnie. Najbardziej rozczarowujący okazał się jednak finisz całej historii. Budowana pieczołowicie atmosfera tajemnicy sprzed lat i upartego dziennikarza, który próbuje odpowiedzieć na pytanie „Jaki był motyw morderstwa?” zostaje zaorana wprowadzeniem postaci seryjnego mordercy. Serio… Nawet osadzenie książki w realiach tatrzańskiej przyrody nie pomogło w jej odbiorze. Szkoda. Zapowiadało się naprawdę ciekawie. Daje jeszcze szansę pozostałym książkom z tej serii.

W tej książce wiele jest rzeczy niedopracowanych. Szczególnie bohaterowie i ich motywy. Zły policjant, dobry policjant. Stop – zmiana. Nie, jednak odwrotnie. Główny bohater – rezolutny dziennikarz chwalony przez policjantów na prawo i lewo, za umiejętność prowadzenia rozmów, biega jak oparzony po wiosce a od czasu do czasu jedzie sobie do Krakowa. Po co? Odwiedzić dziadków....