Według haseł reklamowych książka Camilii Grebe i Paula Leander-Engströma jest thrillerem opowiadającym o przestępczej stronie prowadzenia interesów w Putinowskiej Rosji. Z udziałem zachodniego kapitału oraz wprowadzających go biznesmenów.

Jestem przekonany, że zespół piszący tą książkę miał dobre chęci, dysponował również osobistym doświadczeniem na temat moskiewskich realiów. Tego oraz warsztatu absolutnie nie można im odmówić.

Całość czyta się szybko i łatwo.
Niestety, podstawowym problemem zupełnie niszczącym przyjemność lektury jest kompletny brak logiki jeśli chodzi o budowanie historii - oraz fakt, że występujące postacie chyba w ogóle nie myślą.
Rozumiem, że chodzi o osoby fikcyjne, ale przecież również one można obdarzyć inteligencją.
Te problemy sprawiają, że książka tak naprawdę nie trzyma w napięciu a tylko frustruje. I czyta się ją tylko po to, żeby ją skończyć i wziąć się za coś dobrego.

Absolutnie fatalnym i nie mającym dla usprawiedliwienia rozwiązaniem jest uporczywe twierdzenie iż stroną odpowiedzialną za wszystkie mordy jest pragnąca zdobyć pakiet kontrolny spółka. Zabijająca mających jej sprzedać udziały ludzi - ZANIM oni to zrobią. Czytałem to i waliłem głową w ścianę.Naprawdę? Serio? Przez zabójstwa firma nie może zdobyć brakujących 2% aby łącznie mieć 51% akcji i to ona ma być winna? Przecież od początku było widać, że mają one na celu niedopuszczenie do podpisania umowy...

Do mieszkania głównego bohatera wchodzą osoby przebrane za pracowników firmy telekomunikacyjnej - i on uważa to za normalne, bo ongiś prowadził z nią interesy na wysokim szczeblu. Nie ma w ogóle mowy o tym, czy korzystał z jakiś jej usług i czy podobne działania były niezbędne do ich funkcjonowania. Nawet się z nią nie skontaktował aby zweryfikować podobne prace. A później zakłada, że przecież jego nikt nie będzie podsłuchiwał... Nie wiem, może w Szwecji jest normalne, że obcy ludzie wchodzą do mieszkania pod nieobecność gospodarzy i przeprowadzają jakieś prace, ale w Rosji? Bardzo trudno jest mi to sobie wyobrazić.

Ze szpitala są wycofywani policjanci ochraniający kluczową dla postępowania osobę - i nikt nie zadaje sobie pytania kto dokładnie ma do tego uprawnienia...

Główny bohater jest opiekunem prawnym dziecka, które jest w połowie szwedką, a w połowie rosjanką.
Nie ma przypadkiem możliwości zgłoszenia się do ambasady o wydanie dokumentu zastępczego umożliwiającego wyjazd z kraju?

Nie jestem również w stanie pojąć po co w ogóle odbywało się polowanie na głównego bohatera już po tym, jak zainteresowani jego akcjami trafili do więzienia. Przecież w tej sytuacji o wiele rostrze powinno wydębienie od nich tych udziałów, którymi już dysponowali. W takiej sytuacji to czym on dysponował było kompletnie bez znaczenia.

Reakcja jego pracodawcy to zresztą zupełna fantastyka. Był to bank obsługujący bardzo ważnego klienta - i kiedy ów podpadł politykom, którzy nakazali wymiarowi sprawiedliwości go zniszczyć - to bardzo na
awanturze stracił. Tylko, że w tej sytuacji problemem nie jest, że bohaterowi nie udało się przeprowadzić transakcji - problemem jest to, że w wyniku działań stron z którymi nie miał on żadnego związku, sytuacja kontrahenta bardzo się pogorszyła. Tak więc ta postać nie ponosiła za tą sytuację żadnej odpowiedzialności i w ogóle nie było to jej winą. Był to rezultat czynników zewnętrznych.



Z powyższych względów ciężko mi nie traktować tej książki, jako dość średniej klasy czytadła.Mającego może ambicje bycia czymś więcej, ale rozchodzącego się na szczegółach.

Albo jest wynik czytania literatury faktu - którą zwyczajowo preferuję - co sprawia, że kiedy raz się zacznie myśleć, to potem ciężko przestać :)

Według haseł reklamowych książka Camilii Grebe i Paula Leander-Engströma jest thrillerem opowiadającym o przestępczej stronie prowadzenia interesów w Putinowskiej Rosji. Z udziałem zachodniego kapitału oraz wprowadzających go biznesmenów.

Jestem przekonany, że zespół piszący tą książkę miał dobre chęci, dysponował również osobistym doświadczeniem na temat moskiewskich...