Książkę mogę z czystym sumieniem polecić. Jest to zbeletryzowany fragment historii naszego kraju.
Po zakończeniu wojny w kraju pojawił się kolejny okupant - tym razem groźniejszy, bo mający poparcie w społeczeństwie. Z Niemcami walczyli wszyscy, nikt z nimi się nie utożsamiał. Byli oczywiście konfidenci, ale większość społeczeństwa traktowała nazistów jako wrogów. Z sowietami było inaczej.Uwalniając nasz kraj z rąk nazistów, przywieźli ze sobą marionetkowy rząd, który miał polskie korzenie i mówił w języku, jaki wszyscy znali. Ludność była też zmęczona walkami i wojną, każdy chciał spokoju.
Część akowców ujawniła się w ramach „amnestii”, a część postanowiła walczyć dalej. Walka ta była niestety skazana na niepowodzenie.
Czytając powieść miałem skojarzenia z tym, co mówiła mi moja babcia. Kobieta ma teraz 98 lat i należała do AK. Jej życie mogłoby być gotowym scenariuszem na film. Najpierw trafiła na roboty do Niemiec, tam poznała polskiego oficera z kampanii wrześniowej. Zakochała się i razem postanowili uciec do Polski. Po dwóch latach trafiła do kraju, a jej ukochany zginął. Trafiła do konspiracji, gdzie poznała mojego dziadka, spadochroniarza z Anglii. Razem starali się walczyć z okupantem. W 1943 roku babcia trafiła do Oświęcimia gdzie doczekała uwolnienia. Dziadek w tym czasie walczył w oddziale partyzanckim. Po wojnie nie ujawnili się, nie uwierzyli nowej władzy.
Babcia opowiadała, że tamte czasy były trudne. Część dawnych towarzyszy broni przechodziło do nowych władz, zostawali milicjantami, ubekami. Część nadal walczyła w lesie, starając się bezskutecznie wywalczyć wolną ojczyznę. Inni ze zmienioną tożsamością starali się na nowo ułożyć swoje życie.
W tej powieści opisane są losy czterech głównych bohaterów. Kapitan ubecji, dawny żołnierz AK, który stara się przypodobać nowej władzy i jest zdeterminowany do tego, aby złapać dowódcę oddziału partyzanckiego - Kosę. Ubek idzie po trupach do celu, nie waha się nawet spacyfikować wsi, paląc żywcem mieszkańców w stodole. Wszystko po to, aby winę zrzucić na partyzantów. Kolejnym bohaterem jest młody ubek, który nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Metody, jakimi posługują się przełożeni, nie odpowiadają mu i z czasem przypadkowo przyłącza się do oddziału partyzanckiego.
Dowódca oddziału partyzanckiego, Kosa, jest osobą starającą się przetrwać w trudnych czasach. Stara się działać honorowo, ale i skutecznie. Ma pojęcie, że walka z okupantem z każdym dniem jest coraz trudniejsza i z czasem przyjdzie mu ją przegrać.
Główny bohater, były żołnierz „wyklętego” oddziału AK, chce się ujawnić. Ma zamiar żyć normalnie z ukochaną i dzieckiem. Działania kapitana UB, powodują jednak, że marzenia o normalności muszą pozostać tylko marzeniami. Ma zamiar zabić Kosę, dowódcę partyzantów. Z czasem okazuje się, że jest tylko pionkiem w grze, jaką wymyślił Urząd Bezpieczeństwa.
Losy bohaterów powieści są zawiłe i jak w soczewce pokazują, jak wyglądała wtedy rzeczywistość.
Książkę czyta się dobrze. Opisy brutalnych przesłuchań, wyciągania informacji i tortury w gmachu urzędu pokazują, jak wiele musieli przejść ci, którzy trafili do ubeckich katowni.
Polecam.

Książkę mogę z czystym sumieniem polecić. Jest to zbeletryzowany fragment historii naszego kraju.
Po zakończeniu wojny w kraju pojawił się kolejny okupant - tym razem groźniejszy, bo mający poparcie w społeczeństwie. Z Niemcami walczyli wszyscy, nikt z nimi się nie utożsamiał. Byli oczywiście konfidenci, ale większość społeczeństwa traktowała nazistów jako wrogów. Z...