Mi się ta książka podobała. Jest inna niż popularne powieści o tematyce wojennej i powojennej. Pomimo dość dużej liczby postaci i zależności, które między nimi występują, autor w sposób przyjemny wprowadza czytelnika w świat Polski Ludowej. Z książki można wyciągnąć wiele ciekawych wniosków. Warta przeczytania. Akcja wartka, wciągająca. Dla mnie było ważne, że nie była ona przesycona brutalnością, występowała tylko w nielicznych momentach, w których było to niezbędne.
Nie wiedziałam, że jest to tom 3 serii Niezłomni. Minus za brak informacji. Wcześniejszych tomów nie czytałam.

Mi się ta książka podobała. Jest inna niż popularne powieści o tematyce wojennej i powojennej. Pomimo dość dużej liczby postaci i zależności, które między nimi występują, autor w sposób przyjemny wprowadza czytelnika w świat Polski Ludowej. Z książki można wyciągnąć wiele ciekawych wniosków. Warta przeczytania. Akcja wartka, wciągająca. Dla mnie było ważne, że nie była ona...

Zapaliłem się do tej powieści głównie z powodu opisu na okładce zapowiadającego kryminalną intrygę z czasu narodzin Polski Ludowej. Tym bardziej, że w grę wchodzić mieli lansowani ostatnimi laty przez władzę żołnierze wyklęci (swoja drogą, dość nieszczęśliwe określenie, ale cóż). Ciekaw byłem tym bardziej, bowiem liczyłem na niekonwencjonalne podejście do tematu, choć miał to być tylko kryminał. Miał, bo w zasadzie "kryminału" w tej książce nie ma nadto, są za to bezustanne walki między ubekami a oddziałem chłopaków z lasu dowodzonych przez niejakiego Kosę, wreszcie bezwzględność Sowietów kierowanych przez bestialskiego Bondarenkę. No i bezustanna rywalizacja między sowiecką agenturą a rodzimą bezpieką. Chwilami mało to wiarygodne, lecz zakładam, że autor wie, o czym pisze, bowiem wiele ciekawych relacji mogły dostarczyć mu relacje rodzinne. Na pewno nie zaliczę tej powieści do klasycznego kryminału, bardziej do gatunku powieści obyczajowej z epoki tuż po wojnie z elementami sensacji. Co nie znaczy, że to zła książka, o czym najlepiej przekonać się zanurzając w treść ujętą na tych 339 stronach opakowanych w ciekawą wizualnie okładkę.

Zapaliłem się do tej powieści głównie z powodu opisu na okładce zapowiadającego kryminalną intrygę z czasu narodzin Polski Ludowej. Tym bardziej, że w grę wchodzić mieli lansowani ostatnimi laty przez władzę żołnierze wyklęci (swoja drogą, dość nieszczęśliwe określenie, ale cóż). Ciekaw byłem tym bardziej, bowiem liczyłem na niekonwencjonalne podejście do tematu, choć miał...

To moje trzecie spotkanie z tym autorem i muszę przyznać, że tak samo jak w poprzednich przypadkach również się nie zawiodłam. Kolejna książka przygodowa osadzona w czasach powojennych, na bardzo dobrym poziomie. Mam nadzieję, że autor ma jeszcze kilka pomysłów żeby wplątać głównego bohatera w następne intrygi. Polecam i czekam na ciąg dalszy, bo przecież ta historia na pewno się jeszcze nie skończyła!

To moje trzecie spotkanie z tym autorem i muszę przyznać, że tak samo jak w poprzednich przypadkach również się nie zawiodłam. Kolejna książka przygodowa osadzona w czasach powojennych, na bardzo dobrym poziomie. Mam nadzieję, że autor ma jeszcze kilka pomysłów żeby wplątać głównego bohatera w następne intrygi. Polecam i czekam na ciąg dalszy, bo przecież ta historia na...

Dopiero po przeczytaniu tej książki zorientowałem się, że “Pętla” jest trzecią częścią cyklu “Niezłomni”. Szkoda, że tak późno, bo na pewno nie zacząłbym od tej książki, a i moja opinia dotycząca fabuły jest w pewnym sensie wyrwana z kontekstu.
Pomysł polegający na rywalizacji kapitana KBW i majora NKWD w zlikwidowaniu groźnego dowódcy oddziału partyzanckiego Kosy od początku wydawał mi się co najmniej dziwny. Poza tym postać kapitana Nowackiego w sensie psychologicznym jest do tego stopnia nierealistyczna, że nie sposób się z nią identyfikować. Kim naprawdę jest ten człowiek i co kieruje jego postępowaniem to słodka tajemnica autora.
Ale pozostawiając na boku dość słabą fabułę to ta powieść jest po prostu wyjątkowo nieporadnie i niechlujnie napisana. Niby dużo się dzieje, gwałt i przemoc na każdej stronie, krew leje się strumieniami, a Majewski pisze o tym w tak beznamiętny sposób, jakby opowiadał o pielgrzymce na Jasną Górę.
Z niewiadomych powodów autor raz po raz wplata zdania wypowiedziane (prawdopodobnie) po rosyjsku (tak mu się w każdym razie wydaje),które z językiem Puszkina niewiele mają wspólnego. Co gorsza, z językiem ojczystym też ma duże problemy. Panie autorze, rzeczownik “koszary” odmienia się trochę inaczej, niż pan to wielokrotnie powtarza w swojej książce. To tylko jeden, ale nie jedyny przykład "polszczyzny".
Wprawdzie, trawestując klasyka, pisać każdy może, ale na szczęście nie ma obowiązku czytania takich “dzieł”, przed czym potencjalnych czytelników “Pętli” uczciwie przestrzegam.
Zdecydowanie odradzam.

Dopiero po przeczytaniu tej książki zorientowałem się, że “Pętla” jest trzecią częścią cyklu “Niezłomni”. Szkoda, że tak późno, bo na pewno nie zacząłbym od tej książki, a i moja opinia dotycząca fabuły jest w pewnym sensie wyrwana z kontekstu.
Pomysł polegający na rywalizacji kapitana KBW i majora NKWD w zlikwidowaniu groźnego dowódcy oddziału partyzanckiego Kosy od...

Okres tuż po zakończeniu II wojny światowej od pewnego czasu coraz bardziej mnie interesuje. Z jednej strony z uwagi na niezbyt dużą liczbę źródeł z tego czasu, a z drugiej ze względu na atmosferę tajemniczości. Były to nie tyle ciemne, co wręcz bardzo mroczne czasy, w których nic nie było czarno-białe. Każdy człowiek był zbudowany z najróżniejszych odcieni szarości i nie wiadomo było co komu można powiedzieć. Tę atmosferę wszechobecnej nieufności udało się tu autorowi bardzo dobrze ukazać. Nie bał się też obrazowego przedstawienia zachowania radzieckich oficerów, którzy za nic mieli Polki i Polaków. Sama przedstawiona historia złożona i naprawdę wciągająca. Nie siedziałem co prawda jak na szpilkach, ale z wielką uwagą śledziłem losy bohaterów. Szkoda, że autor nie poświęcił więcej miejsca życiu w leśnych obozach i wyzwań jakie stały przed mającymi nadzieję na wolną Polskę żołnierzami. Zakończenie nie wywraca niczego do góry nogami, nie ma wielkich przemian bohaterów. Nikt tak naprawdę nie okazał się na końcu zwycięzcą, bo takich wówczas nie mogło być. Polecam nie tylko miłośnikom historii.

Okres tuż po zakończeniu II wojny światowej od pewnego czasu coraz bardziej mnie interesuje. Z jednej strony z uwagi na niezbyt dużą liczbę źródeł z tego czasu, a z drugiej ze względu na atmosferę tajemniczości. Były to nie tyle ciemne, co wręcz bardzo mroczne czasy, w których nic nie było czarno-białe. Każdy człowiek był zbudowany z najróżniejszych odcieni szarości i nie...