Postanowiłam wbrew wszystkiemu skończyć tę trylogię i dostałam ostatni tom w bibliotece. Piszę wbrew wszystkiemu, bo po pierwszym, akurat udanym tomie, drugi był naciągnięty jak przysłowiowa guma u .....że nie dokończę. Myślałam przeto, że trzecim tomem autorka nieco się zrehabilituje po chłamie z drugiego tomu. Przeliczyłam się. Teraz 3/4 akcji toczy się na szpitalnych korytarzach, ale to jeszcze nic w porównaniu z cudownym odnalezieniem matki Wiktora, która życie spędziła w ...Andaluzji. I jakimś dziwnym trafem ten przebogaty Wiktor mający tyle kasy i kontaktów, trzymający wszystkich na muszce, a nawet kontrolujący z Warszawy matkę swoich przybranych braci balującą w Berlinie nie wpadł przez 30 lat na trop matki. Wymuszenie ślubu wszystkich trzech przyjaciółek w jednym czasie i cudowny powrót Marcina z Florydy po to, by bez słowa stawić się w urzędzie i poślubić niczego nieświadomą Majkę to jednak gruba przesada.
Bardzo trudno ocenić prozę Pani Michalak. Minusy przeważają jednak nad plusami. Ma ona, co już pisałam wcześniej, lekkie pióro, dobry warsztat literacki i umie stworzyć ciekawe sceny, które, przyznaję, wyciskają łzy z oczu. Ale fabuła....Ta pozostawia wiele do życzenia. Na niedługim odcinku czasu w trzech tomach autorka nagromadziła tyle wypadków i tyle nieszczęść, a do tego tyle nadzwyczaj nieprzewidzianych sytuacji, że faktycznie podpadają pod cuda. A w cuda trudno uwierzyć. Jeśli już - trafiają się raz, może dwa razy w całym życiu, ale nie w odstępie kilku miesięcy. Sorry, ja tego nie kupuję. Jeśli ma to być rzeczywistość, to w połowie chybiona. Fanki Pani Michalak pewnie mnie przeklną, ale nie poradzę. Matka z Andaluzji i żenujące sceny seksu w samochodzie w wydaniu cnotliwej, brzemiennej Gabrysi dobiły mnie całkowicie. Dokończę jeszcze trzeci tom Serii Kwiatowej, który mi pozostał i rozstaję się z pisarstwem Michalak na dobre.

Postanowiłam wbrew wszystkiemu skończyć tę trylogię i dostałam ostatni tom w bibliotece. Piszę wbrew wszystkiemu, bo po pierwszym, akurat udanym tomie, drugi był naciągnięty jak przysłowiowa guma u .....że nie dokończę. Myślałam przeto, że trzecim tomem autorka nieco się zrehabilituje po chłamie z drugiego tomu. Przeliczyłam się. Teraz 3/4 akcji toczy się na szpitalnych...