Obojętnie jak bardzo byłabym zmęczona, nieważne, co by się działo, książki Katarzyny Michalak potrafią oderwać mnie od rzeczywistości i na dobrych kilka godzin zabrać do świata, gdzie miłość zwycięża każde zło. Trochę to może brzmi pompatycznie, ale mają one w sobie jakąś pozytywną energię, która mi się udziela. Tak było i tym razem – zakończenie Leśnej Trylogii było dla mnie chwilą czystej przyjemności, choć nie ukrywam, że z nutką smutku i nostalgii, no bo przecież to już koniec.

W Błękitnych Snach poznajemy dalsze losy braci Prado oraz trzech przyjaciółek – Gabrysi, Julii i Majki. Jest tu dużo zwrotów akcji, niespodziewanych zdarzeń i mnóstwo adrenaliny, która trzyma aż do ostatnich stron. Można by pewnie powiedzieć, że wiele z tych wydarzeń jest przerysowanych, ich postępowanie po sobie jest wręcz nierealne, ale… czyż życie nie pisze często dużo bardziej nieprawdopodobnych scenariuszy?

W ostatniej części trylogii, bohaterów nadal nie opuszczają demony z przeszłości, poznajemy luki w ich historiach, dzięki czemu możemy bardziej zrozumieć ich postępowanie i sposób odbierania świata. Ich kreacje cały czas ewoluują, poznajemy ich nowe cechy charakteru. Katarzyna Michalak zrobiła w tym względzie naprawdę świetną robotę i szczerze mówiąc, z książki na książkę idzie jej to coraz lepiej. :)

Trochę mi szkoda, że przygoda z Gabrysią, jej przyjaciółkami oraz braćmi Prado dobiegła już końca. Z drugiej strony, gdy nie będzie już następnej części, bohaterów nie spotka już żadne kolejne nieszczęście. ;) Czuję się pokrzepiona nadzieją i pogodą ducha, jaką Katarzyna Michalak przelała w tę książkę. Przypomniała mi, że nawet po najgorszej burzy wychodzi słońce, a człowiek może znieść o wiele więcej, niż mu się tylko wydaje, jeśli ma obok siebie ludzi, których kocha, i którzy kochają jego.

Obojętnie jak bardzo byłabym zmęczona, nieważne, co by się działo, książki Katarzyny Michalak potrafią oderwać mnie od rzeczywistości i na dobrych kilka godzin zabrać do świata, gdzie miłość zwycięża każde zło. Trochę to może brzmi pompatycznie, ale mają one w sobie jakąś pozytywną energię, która mi się udziela. Tak było i tym razem – zakończenie Leśnej Trylogii było dla...