Ostatni tom leśnej trylogii. Jak wiemy poprzednia część kończy się próbą ratowania życia Maji, która w brutalny sposób doznaje poronienia. Szczerze mówiąc, sięgnęłam po tom trzeci aby zakończyć tę serię i tyle, jednak uważam, że ostatnia część była o wiele lepsza niż jej poprzedniczki. Oczywiście nadal było wiele zawirowań, wiele problemów, ale mimo wszystko to w tej części wszystko zaczęło wracać na swoje tory i mieć sens. Cała książka opiera się głównie na opiece nad Marcinem i Majką, a raczej bardziej nad tą drugą, po raz kolejny to ona odgrywa pierwsze skrzypce. Po tej części znowu polubiłam Gabriele i nadal jestem wierną fanką Julii, która mimo, że jedna z głównych bohaterek, miała tu bardziej poboczne znaczenie, a ona jako jedyna nie zawiodła mnie przez wszystkie trzy części. I oczywiście Maja, która poprzednio bardzo działała na moje nerwy, teraz odrobinę się zrehabilitowała.
Trójka braci i trzy przyjaciółki odnalazły swoje szczęście i przystań, ale mimo wszystko nie wszystkie tajemnice były warte ujawnienia. Czytając wszystkie trzy części mamy wrażenie, że taka ilość bohaterów nie pozwala nam każdego z nich polubić i poznać ich uczucia i historię, i zgadam się z tym uważam, że nie zawsze taka ilość bohaterów pozwala na odpowiednie przywiązanie się do wszystkich.
Mimo wszystko całość oceniam dobrze jak większość książek Pani Michalak. Ci co czytają jej książki widzą, że autorka ma słabość, do chatek w których dzieją się magiczne rzeczy, w których bohaterowie czują się jak w domu, i oczywiście słabość do komplikowania relacji między bliskimi osobami.

Ostatni tom leśnej trylogii. Jak wiemy poprzednia część kończy się próbą ratowania życia Maji, która w brutalny sposób doznaje poronienia. Szczerze mówiąc, sięgnęłam po tom trzeci aby zakończyć tę serię i tyle, jednak uważam, że ostatnia część była o wiele lepsza niż jej poprzedniczki. Oczywiście nadal było wiele zawirowań, wiele problemów, ale mimo wszystko to w tej części...