Po śmierci ukochanego ojca i babci Klotyldy, Edyta Żarska zostaje sama w Warszawie w przededniu II wojny światowej. Choć pełnoletnia to wciąż młodziutka i naiwna, odrzuca propozycję krewnych ojca na wyjazd za granicę. Harcerskie ideały, którymi się kierowała przez całe życie, nie pozwalają jej na ucieczkę z kraju. Bombardowanie Warszawy już w pierwszych dniach wojny, zabiera jej dach nad głową i zakład krawiecki ojca. Za radą przyjaciela postanawia ziścić swoje młodzieńcze marzenia o zostaniu położną. Edyta Żarska idąc śladami ciotecznej babki, Sabiny Kalskiej, zostaje przyjęta w poczet uczennic Warszawskiej Szkoły Położnych, a jej myśli wciąż wybiegają do Cyprysowa.

„Pogotowie nadziei” to trzeci tom z cyklu o kobietach, które swoje życie poświęciły przyjmowaniu dzieci na świat. Okres wojny był zdecydowanie trudnym czasem dla rodzących kobiet. Autorka sporo miejsca poświęciła Powstaniu Warszawskiemu i warunków w jakich przychodziły na świat wojenne dzieci. Jednak to na okresie powojennym najbardziej skupiła się Pani Agnieszka Olszanowska. Kiedy to w nowej Polsce Ludowej brakuje wykwalifikowanych rąk do pracy Edyta trafia do ukochanego przez ojca Cyprysowa. Szybko zaskarbia sobie zaufanie mieszkańców osady powstałej przy starej cukrowni i zostaje ich położną.

Realia życia w socjalistycznym kraju, budowanie nowego świata na gruzach starego i nadzieja na lepsze jutro.

Polecam ❤️ to zdecydowanie najlepszy tom z serii.

Po śmierci ukochanego ojca i babci Klotyldy, Edyta Żarska zostaje sama w Warszawie w przededniu II wojny światowej. Choć pełnoletnia to wciąż młodziutka i naiwna, odrzuca propozycję krewnych ojca na wyjazd za granicę. Harcerskie ideały, którymi się kierowała przez całe życie, nie pozwalają jej na ucieczkę z kraju. Bombardowanie Warszawy już w pierwszych dniach wojny,...