JEDNA HISTORIA, RÓŻNE PERSPEKTYWY
Dzięki niespodziance Victorii Aveyard mamy okazję przyglądać się losom bohaterów za pomocą trzech narracji. Jest coraz bardziej osłabiona Mare. Dosłownie bezsilna, zniewolona także umysłowo, jakby wraz z założeniem obroży utraciła wiarę i chęć do działania. To nie ta sama buntowniczka, którą znamy z poprzednich części. Taka też jest przedstawiana przez nią perspektywa, fundująca rozgoryczenie, frustrację i poczucie niesprawiedliwości. Ale żeby było ciekawiej, autorka dała dojść do głosu (choć w niewielkim stopniu) także Evangeline. Bezduszna przyszła władczyni przestaje być tak wielką zagadką, wpuszczając czytelnika do swoich krwawych myśli. Jakie wrażenia przyniesie ta narracja? Powinniście się domyślać. Dla równowagi pojawia się jednak także pokrzepiająca Cameron i jej wiara w powodzenie. To właśnie śledząc jej myśli czytelnik ma okazję przypatrywać się losom wszystkich tych, z którymi Mare była dotąd tak bardzo blisko.

BOHATEROWIE JAK MRÓWKI
Cała paleta osobowości, od niedowiarków, po wojowników. Od tych przypominających światło w tunelu, po przesiąkniętym mrokiem. Skomasowane w historii postaci, przypominające zabiegane w mrowisku mrówki, od ilości których aż mieni się w oczach, niosą wiele wrażeń i eliminują poczucie senności. Niejednokrotnie musiałam jednak mocno się skupić by wejść w świat zmiany perspektywy i przyglądając się poszczególnym wydarzeniom przywołać z pamięci słuszne fakty dotyczące każdego z bohaterów. Nie obyło się bez odrobiny chaosu, ale dałam radę.

NIEPOKOJĄCA AKCJA, DŁUGIE OPISY
Nie mam pojęcia skąd autorka czerpie pomysły, ale wiem, że ma naprawdę szaloną wyobraźnię. Ataki, przesłuchania, sojusze, niepewność, nadzieja. W przeciwieństwie do drugiego tomu serii, w którym miałam wrażenie kilku powtórzeń akcji, tutaj cały czas dzieje się coś nowego. Autorka chwilami wręcz zasypuje czytelnika tak ogromną ilością informacji, że trudno się pozbierać. Nie ukrywam, że rozległe opisy, które mają na celu przybliżyć czytelnikowi ten jakże wyszukany i niepowtarzalny świat bohaterów, momentami mnie przytłaczały i śledząc je pobieżnie wzrokiem szukałam konkretnego punktu zaczepienia, by przejść dalej. Zdecydowanie wolę dialogi, których mogłoby być więcej. Są zwroty akcji, są emocje, jest rozbudzający apetyty finał. Wygląda na to, że będzie kolejna część. A ja nie wiedzieć czemu nastawiłam się na trylogię.

PODSUMOWANIE
„Królewska klatka”, podobnie jak i poprzednia część, skupia się mocno na motywie walki. Toczony jest bój o przetrwanie, o sprawiedliwość, o honor, władzę i życie. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, miłosnych uczuć nie dostrzega się tutaj prawie wcale, choć uchylę rąbka tajemnicy i szepnę, że pod koniec bohaterowie będą musieli dokonać bardzo istotnego i niełatwego wyboru. Jak kuszące bywa pragnienie przywództwa? Jak kruche bywają plany? Czy Mare wybrnie z niewoli i co z okrutnym królem, który jednak ma swoje słabe punkty? Jeżeli czytaliście poprzednie części, szukajcie odpowiedzi na te pytania właśnie w Królewskiej klatce.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

JEDNA HISTORIA, RÓŻNE PERSPEKTYWY
Dzięki niespodziance Victorii Aveyard mamy okazję przyglądać się losom bohaterów za pomocą trzech narracji. Jest coraz bardziej osłabiona Mare. Dosłownie bezsilna, zniewolona także umysłowo, jakby wraz z założeniem obroży utraciła wiarę i chęć do działania. To nie ta sama buntowniczka, którą znamy z poprzednich części. Taka też jest...