Autorka bardzo misternie utkała postać niepełnosprawnej Weroniki. Dzięki niej jesteśmy bliskimi obserwatorami rzeczywistości ludzi poruszających się na wózku inwalidzkim. Postać ta wzbudza w nas czytelnikach rodzaj empatii i pewnej pokory. Weronikę ogranicza jedynie brak możliwości poruszania się jak każdy zdrowy człowiek. Bardzo stanowczo daje do zrozumienia innym, że jest taką samą dziewczyną jak pozostałe, która też ma swoje pasje, marzenia i uczucia. Nie da jej się nie lubić. Nie uskarża się na swoją sytuację, nie narzeka, a przykrości jakie ją spotykają stara się nie rozpamiętywać. W pewnym momencie, Weronika wkroczy zupełnie nieświadomie w nieskazitelny świat Kingi, zaoferuje koleżance pomoc i mimo wszelkich uszczypliwości, skarg, obelg ze strony lubianej przez większość uczniów dziewczyny, wyciągnie do niej pierwsza rękę. Czy Kinga to wykorzysta?

„Niepełka” Doroty Schrammek po raz kolejny udowadnia, że książka nie musi być niebotycznych rozmiarów i objętości, by poruszała czytelników aktualnymi, trudnymi tematami do głębi emocji, wydobywając z zakamarków serca najczulsze punkty i chwile refleksji. Autorka użyła najprostszych chwytów, słów, byśmy przeniknęli do nieco innego świata. Stworzyła wyrazistych i bardzo autentycznych bohaterów, dopracowała opowieść w każdym szczególe, nie szczędząc nam wielu ciekawostek. Pojawiające się w książce legendy dotyczące Trzebiatowa czynią ją dodatkowo atrakcyjną. Poznajemy historię słonicy Hansken, która stała się symbolem miasta i natchnieniem wielu artystów, w tym Rembrandta oraz tragiczną legendę dotyczącą jeziora Resko. To powieść, która uwrażliwia, ukazuje świat ludzi ograniczonych ruchowo i ich zmagania z barierami infrastruktury, ale szczególnie w relacjach międzyludzkich. To powieść, która wzbudza empatię, pokazuje świat młodzieży gimnazjalnej z ich priorytetami i wartościami, które pielęgnują i wyznają. Ale to przede wszystkim powieść o sile, pasji i marzeniach.

Całość na:
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/03/niepeka-dorota-schrammek.html

Autorka bardzo misternie utkała postać niepełnosprawnej Weroniki. Dzięki niej jesteśmy bliskimi obserwatorami rzeczywistości ludzi poruszających się na wózku inwalidzkim. Postać ta wzbudza w nas czytelnikach rodzaj empatii i pewnej pokory. Weronikę ogranicza jedynie brak możliwości poruszania się jak każdy zdrowy człowiek. Bardzo stanowczo daje do zrozumienia innym, że jest...