Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hania jest nauczycielką, natomiast Arkadiusz jest żołnierzem. Są ze sobą ponad dwadzieścia lat, jednak nie mają dzieci. Arkadiusz jako wojskowy często zmienia jednostki, a Hania wędruje wraz z nim. Gdy Arek otrzymuje powołanie do Garnizonu w Trzebiatowie, postanawiają spełnić swe marzenie i kupić dom w Śliwinie niedaleko Rewalu. Sielanka nie trwa długo, gdyż wkrótce Arek dostaje propozycję wyjazdu do Afganistanu. Początkowo Hania jest temu przeciwna, jednak wizja, że odmowa może wiązać się z przeniesieniem męża do innej jednostki oraz, że dzięki kilkumiesięcznej misji będą mogli spłacić kredyt przeważa szalę. Arek wyjeżdża a Hania zajmuje się remontem domu. Jak potoczą się dalsze losy tego małżeństwa? Rodzice Hani nie żyją, podobnie jak babcia Arka. Mimo upływu lat małżeństwo wydaje się być idealne. Mi jednak zabrakło u nich emocji oraz miłości. Ich bliskość była sztuczna, bez słowa – kocham Cię. Oboje są bardzo bezbarwni, zbyt idealni i mało autentyczni. W tej książce mało się dzieje. Mamy więcej opisów tego co się u bohaterów działo lub dzieje niż dialogów i obrazu rzeczywistości. Podobał mi się wątek o jedynym gospodarzu ze Śliwina, na którego wpływały skargi od nowych mieszkańców, miejscowości. Wszak jak ktoś kupuje domek na wsi to chce mieć sielsko i anielsko. To, że na wsi jest rolnik, który ma inwentarz, jeździ traktorem i uprawia grunty zaburza ten obraz. Na dodatek kurz, gdy pracuje w polu, oraz zapach z gospodarstwa jest nie do zniesienia. Lubię książki autorki i jej styl pisania, lecz ta pozycja do mnie nie przemawia. Odniosłam wrażenie jakbym bohaterów obserwowała z boku, a wolę być w centrum opowieści. Książkę mogę ocenić maksymalnie na 6 pkt.