„Ważka” Małgorzaty Rogali to trzecie spotkanie z warszawskimi policjantami - starszą aspirant Agatą Górską oraz komisarzem Sławkiem Tomczykiem. W kolejnej odsłonie kryminalnego cyklu stołeczni stróże prawa prowadzą nowe śledztwo, ale i próbują ostatecznie rozwikłać zagadkę śmierci Leny Dobosz. Wprawdzie autorka nawiązuje tym samym do poprzedniego tomu serii, czyli do „Dobrej matki”, ale fabuła nowej książki jest tak skomponowana, aby czytelnik, który dopiero sięgnął po twórczość autorki, nie miał problemu ze śledzeniem wydarzeń. A te zachęcają do lektury już od pierwszych stron.

Agata dochodzi do siebie po wydarzeniach związanych ze śledztwem w sprawie morderstw „dobrych matek”. Wciąż nie może pogodzić się ze śmiercią Leny Dobosz i postanawia kontynuować dochodzenie. Jej jedynym tropem okazuje się być piękna broszka w kształcie ważki i pojawia się cień szansy na odnalezienie zabójcy dawnej przyjaciółki Agaty.

Komisarz Sławek Tomczyk zostaje wezwany na miejsce kolejnej zbrodni. W redakcji internetowej gazety zostaje znalezione ciało redaktora naczelnego portalu i jednocześnie jego współwłaściciela - Daniela Woźnickiego. Dziennikarz słynął z ostrych tekstów, w których nie dawał upatrzonej ofierze żadnych szans, dlatego jego tajemnicza śmierć wielu mieszkańcom stolicy była na rękę. Krąg podejrzanych powiększa się, a Tomczyk i Górska, która mu pomaga, stoją w miejscu. Do czasu...

Już od pierwszych stron „Ważki” czytelnik zostaje wciągnięty w sam środek misternie skonstruowanej, przemyślanej w najmniejszych szczegółach fabuły. Autorka wprowadza w powieści kilka wątków, które nie tylko skutecznie przyciągają uwagę czytelnika, ale jednocześnie utrudniają prawidłowe wytypowanie „kto zabił”. Jak w każdym dobrym kryminale, tak i tutaj wszyscy mogą być podejrzani, bowiem każdy zawsze ma coś do ukrycia. Nie inaczej jest w „Ważce”. Tylko z pozoru postaci z powieści dają się łatwo podzielić na dobrych i złych. W rzeczywistości jednak skrywają mroczne tajemnice i drobne grzeszki, ale tym samym zyskują motyw, aby się zemścić lub tylko wynagrodzić sobie krzywdy z przeszłości. Małgorzata Rogala ponownie stawia między wierszami tezę, że w każdym z nas tkwi pierwiastek zła i tylko kwestią czasu i okoliczności jest, czy zostanie on głęboko uśpiony, czy wpłynie destrukcyjnie na życie człowieka. Na przykładzie bohaterów „Ważki” widać, że droga od dobra do zła bywa bardzo krótka.

„Ważka” to nie tylko skomplikowana historia kryminalna, ale i powieść, w której autorka trzyma rękę na pulsie aktualnych problemów społecznych. Pokazuje, że bezpardonowe, nastawione na sensację dziennikarstwo, również internetowe, to zmora naszych czasów. To narzędzie, które w rękach nieodpowiednich ludzi staje się niebezpieczną bronią, przed którą nie sposób się obronić. Śmierć Daniela Woźnickiego ma więc znaczenie symboliczne, ponieważ okazuje się, że nie można bezkarnie szkalować innych, po nomen omen trupach dążyć do sławy w internecie.

Obok wielowątkowej fabuły „Ważki”, warto wspomnieć o skomplikowanych relacjach między bohaterami tej historii. W czasie lektury czytelnik odkrywa powiązania między nimi, dzięki czemu fabuła przypomina skomplikowaną układankę. Warto też docenić pomysł autorki na wątek „powieści w powieści”, dzięki czemu „Ważka” zaskakuje niekonwencjonalnym podejściem do gatunkowej literatury popularnej.

Małgorzata Rogala po raz kolejny pokazała, że ma sprawdzoną receptę na zajmującą powieść kryminalną. Skomplikowana fabuła, sympatyczna para głównych bohaterów i wyraziste, bliskie codzienności tło obyczajowe sprawiają, że od „Ważki” nie sposób się oderwać. I nie ma co kombinować z typowaniem zabójcy, ponieważ na końcu i tak okaże się, że autorka skutecznie wywiodła czytelnika w pole.

Seria powieści z Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem należy do moich ulubionych pozycji na coraz dłuższej półce z kryminałami i sensacją. Z tym większą niecierpliwością czekam na kolejny tom, bowiem wszystko wskazuje na to, że zarówno głównych bohaterów, jak i samą serię czeka nowe otwarcie. Furtka została lekko uchylona, więc...

Tomasz Radochoński