[Opis wydawcy] Drugi tom cyklu Pełnia tajemnic! Za co jesteś w stanie zapłacić najwyższą cenę? Upalne lato w Pełni. Do pensjonatu nad jeziorem przyjeżdżają turyści. Nie wszyscy mają zamiar wypoczywać. Niektórzy zjawiają się tam w poszukiwaniu skarbu – bezcennego zestawu zabytkowej porcelany. I nie cofną się przed niczym, by go zdobyć. Podkomisarz Monika Gniewosz znajduje w miasteczku swój azyl. Po pierwszym zakończonym sukcesem śledztwie czas płynie jej spokojnie, do momentu gdy dochodzi do zabójstwa jednego z letników.
W pogoni za mordercą Monika będzie musiała ponownie stawić czoło przeszłości i zawalczyć o to, co w jej życiu najważniejsze.

Zuzanna Mądrzak: „Za cenę śmierci” to drugi tom serii „Pełnia tajemnic”, w której zabiera pani czytelników na prowincję, gdzieś pod Grudziądz. Takie małe miasteczka, w których życie płynie powoli, wszyscy się znają i zawsze można liczyć na wsparcie sąsiadów, często pojawiają się w literaturze w niemal utopijnym wydaniu – nawet w obliczu strasznych zbrodni górę bierze społeczna solidarność i ludzka dobroć. Doświadczyła pani życia w takiej społeczności czy to sfera marzeń? A może w ogóle nie ciągnie panią w taką stronę?

Małgorzata Rogala: Pełnia jest wypadkową wszystkich małych miejscowości, w których bywałam przejazdem lub czasowo podczas urlopów. Przez całe życie mieszkam w wielkim mieście, ale wraz z upływem lat mam go coraz bardziej dosyć, ciągnie mnie w stronę takich miejsc jak Pełnia, gdzie żyje się wolniej, zgodnie z rytmem pór roku, blisko natury. Marzę o domu z ogrodem na skraju lasu, nad jeziorem, z dala od spalin i dzwoniących telefonów komórkowych.

Tym razem siłą napędową intrygi jest… porcelana. Podziela pani miłość swoich bohaterów do szlachetnej ceramiki?

Lubię piękne przedmioty, zwłaszcza wiekowe, które niosą za sobą jakąś historię, również ceramikę.

Niektórzy bohaterowie „Za cenę śmierci” są skłonni do naprawdę paskudnych czynów, żeby tylko zdobyć obiekt swojego pożądania. Rozumie pani takie przywiązanie do przedmiotów? Ma pani w sobie żyłkę kolekcjonerki?

Rozumiem, ale nie popieram niczego, co nosi znamiona uzależnienia. Nie muszę mieć kolejnej rzeczy, potrafię sobie odmówić posiadania, nawet jeśli coś mnie zachwyci.

W wywiadach wspomina pani, że lubi pani obcować ze sztuką. Pani najnowsza książka, oprócz porcelany, pełna jest muzyki. Ma pani playlistę do pisania czy to przyjemność na osobne okazje?

Na osobne okazje. Podczas pisania potrzebuję ciszy. Muzyka w moich książkach jest jednym z elementów budujących nastrój i czasem dopełnia charakterystykę bohaterów. Kiedy ją wybieram, nie piszę. Wczuwam się w melodię, analizuję słowa, przyglądam się swoim emocjom.

Jak się pisze kryminał, który do końca utrzyma czytelników w napięciu? Wpada pani na pomysł nowej intrygi, decyduje się na miejsce zdarzeń, przygotowuje merytorycznie – i co dalej? Tworzy pani plan fałszywych tropów i stopniowego ujawniania prawdy?

Nigdy nie tworzę planu. Pracuję z obrazami, które pojawiają się w mojej głowie, wyobrażam sobie miejsca i zdarzenia. Zadaję pytanie: co by było, gdyby…?

A co z bohaterami? Czy w procesie tworzenia kryminału od początku typuje pani sprawcę, czy czasem daje się pani ponieść swoim postaciom?

Moim bohaterom pozwalam szarogęsić się w fabule i wsłuchuję się w ich potrzeby. Nie zawsze wiem od razu, kto jest sprawcą. Może dlatego, że ważniejsza jest dla mnie motywacja zabójcy, a nie osoba.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Czwarta Strona Kryminału📖 (@czwartastronakryminalu)

Czytuje pani kryminały „konkurencji”? Traktuje pani innych autorów jak kolegów po fachu czy pojawiają się „brzydkie” emocje, jak zazdrość, poczucie zagrożenia?

Nie da się przeczytać wszystkiego, mimo chęci, dlatego staram się sięgnąć przynajmniej po jedną, dwie książki autorki lub autora, których poznałam w realnej rzeczywistości, i dotyczy to różnych gatunków, nie tylko kryminałów. Skoro znam te osoby, miło jest wiedzieć, co ciekawego mają do powiedzenia. Czytam, rzecz jasna, książki również tych twórców, których nigdy nie spotkałam, by wiedzieć, co się dzieje na rynku. Przede wszystkim jednak czytam dla przyjemności, a nie po to, żeby śledzić koleżeństwo po fachu. Zwracam uwagę nie tylko na fabułę, ale również na warstwę językową, która jest dla mnie równie ważna.

Pisała pani „od zawsze” czy to coś, co przyszło w konkretnym momencie życia?

Zawsze pisałam do szuflady i pewnego dnia postanowiłam napisać coś dla innych ludzi.

W tym roku mija 10 lat od wydania pani debiutanckiej powieści. Jak przed tym wydarzeniem wyobrażała sobie pani zawód pisarza? Czy rzeczywistość dorównała oczekiwaniom?

W ogóle nie myślałam o tym, jak to jest być pisarką. Po publikacji debiutanckiej powieści przez kilka miesięcy oswajałam się z faktem, że inni czytają historię, którą stworzyłam. Nie wiedziałam, że napiszę kolejne książki i zacznę żyć z pisania. Nie sięgałam wyobraźnią tak daleko. Nie potrafię powiedzieć, czy rzeczywistość dorównała moim oczekiwaniom, ponieważ niczego wtedy nie oczekiwałam.

A gdyby nagle okazało się, że nie ma pani w sobie już ani jednego więcej zdania do przelania na klawiaturę?

Wtedy stałabym się pełnoetatową czytelniczką. Miałabym mnóstwo czasu na lekturę i przeczytałabym wszystkie te książki, które wciąż czekają na półce, aż po nie sięgnę. Tęsknię za nimi.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Małgorzata Rogala - pisarka (@malgorzata.rogala.pisarka)

Małgorzata Rogala – introwertyczka, miłośniczka języka francuskiego i muzyki jazzowej. Nałogowa czytelniczka. Lubi wstawać wcześnie rano, pić kawę z kardamonem i wsłuchiwać się w ciszę. Ma słabość do powieści Marca Levy’ego i domowych słodyczy wegańskich. Jest autorką porywającej serii kryminałów o Agacie Górskiej („Zapłata”, „Dobra matka”, „Ważka”, „Zastrzyk śmierci”, „Grzech zaniechania”, „Punkt widzenia”, „Cicha noc”, „Kwestia winy”) i serii z Celiną Stefańską („Kopia doskonała”, „Cenny motyw”, „Niezbity dowód”).

Przeczytaj fragment książki:

Książka „Za cenę śmierci” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany