Może zacznę od plusów, bo je zdecydowanie łatwiej wymienić. Postaci są bardzo dobrze nakreślone, nikt się z nikim nie myli. Powieść jest napisana bardzo lekkim językiem przez co wciąga całkowicie i czyta się ją łatwo.
Natomiast co do reszty...
Matko Boska. Spodziewałam się, że główny wątek będzie romantyczny, ale on przyćmiewał wszystko inne. Sprawił, że fabuła została zepchnięta na dalszy plan, więc nawet nie potrafię stwierdzić, czy była dobra. Rhys (jak się tego obawiałam), stał się drugim Rowanem ze Szklanego Tronu. Proszę, tylko nie to.
Napięcie miłosne między nim a Feyrą, było tak przeciągane, że za każdym razem, gdy tylko czytałam o ich uczuciach, miałam ochotę wyrzucić książkę przez okno. A sceny miłosne... pozostawiały mnie przeważnie z kwaśną miną.

Dużo osób nie zgodzi się z moim zdaniem, ale da mnie wszystko było zbyt tandetne. Lecz muszę powiedzieć, że książka zostawiła mnie z bardzo ważnymi pytaniami:
Powiedz mi, autorko, dlaczego napisałaś tę książkę?
Dlaczego? Dlaczego ma tak wysoką średnią? Dlaczego ją przeczytałam?

Może zacznę od plusów, bo je zdecydowanie łatwiej wymienić. Postaci są bardzo dobrze nakreślone, nikt się z nikim nie myli. Powieść jest napisana bardzo lekkim językiem przez co wciąga całkowicie i czyta się ją łatwo.
Natomiast co do reszty...
Matko Boska. Spodziewałam się, że główny wątek będzie romantyczny, ale on przyćmiewał wszystko inne. Sprawił, że fabuła została...