(Nie)Cierpliwie czekałam na kontynuację Dziewczyny z Dzielnicy Cudów. Powodem mojego (nie)utrapienia była chęć poznania wcześniejszych losów Nikity – pragnęłam tego równie mocno, jak ona. Autorka w tym wypadku zagrała po mistrzowsku – rozbudziła w czytelniku ciekawość, nie podając wszystkich faktów na tacy. W końcu dorwała drugi tom Cyklu o Nikicie. Odpowiedzi pojawiły się pod koniec książki, przynosząc sporo pytań.

„Kolejna rzecz na liście, gdy już jakoś ogarnę tajemnice mojej rodziny – odkryć, co czai się w przeszłości Robina. Wszyscy zasługujemy na swoją porcję prawdy i odpowiedzi w miejsce niekończących się pytań.”

Ktoś znów poluje na Nikitę. Pod tym względem będzie mi się nierozłącznie kojarzyć z Dorą, która też wiecznie miała kłopoty. Trzeba jednak zaznaczyć, że w przypadku tej bohaterki to historia jest bardziej zawiła, a „sezon polowań” bynajmniej nie zasługuje na miano dyskretnego. Pierwsze podejrzenie pada na Matkę Przełożoną Zakonu Cieni, bo to od wizyty u niej zaczyna się zabawa w kotka i myszkę. Na każdym kroku pości towarzyszy bohaterce, bo ktoś koniecznie chce dostać ją żywcem i przygotował na nią uroczą klatkę.

"Zawlekliśmy bezwładne ciała na tył furgonetki, do – poczekajcie, udam zdziwienie – klatki wzmocnionej zaklęciami. Zatrzasnęłam jej stalowe drzwiczki. Kosztowała równowartość miesięcznej pensji najemnika. Ile spodziewali się za mnie dostać, skoro zainwestowali w sprzęt? Nie należała do Zakonu, przy zamku nie było sygnatury magazynowej zbrojowni. Za to dwóch z kolesi, znałam z Zakonu.”

W tej sytuacji, gdy po całej Europie gna za Nikitą szajka zabójców gotowa wziąć ją żywą i to za wszelką cenę, będzie ona potrzebować pomocy. Nie oznacza to jednak, że jej chce. O pomoc w identyfikacji zbirów i tego, co ich zatrudniał wysyłając coraz to nowe grupy, Nikita poprosi niezawodną Karmę. Nie zawiedzie się. Robin, jako przykładny partner, wspierać ją będzie przez całą wyprawę – od Warszawy po odległe zakątki Norwegii. Spotkają się tam m.in. z wilczą rodziną, w której dzieci od małego uczą się walki. Pojawiają się też kuple Alexa z gangu motocyklowego, którzy mieli ochraniać bohaterkę, a w zamian tego wpakują się w tarapaty z potężną wiedźmą.

„Nie sądzę, bym kiedykolwiek się z nią zetknęła czy słyszała o kimś takim jak ona w Warsie albo innych miastach magicznych w Polsce. Skąd ją wytrzasnęli? Kaligrafomancja była rzadka, droga oraz skuteczna – choć czasochłonna.”

W retrospekcjach, w sennych rozmowach z bratem i w scenach końcowych poznajemy dzieciństwo i młodość Nikity. Znaczna część tego zaskoczy nawet bohaterkę, ponieważ wiele rzeczy okaże się dla niej nieznanych, wręcz wymazanych. Okaże się, że od małego nie miała prostego życia. Jej dziedzictwo i rodzina, a właściwie rodzice zabrali jej możliwość prowadzenia względnie normalnego i spokojnego życia.

„A potem przez dwie godziny zgodnie składaliśmy meble, stopniowo zamieniając kawalerską norę Robina w dom. A mówią, że nasze życie nie jest normalne. Może nie jest, ale bywa. To był najbardziej „ludzki” moment w ciągu ostatnich pięciu lat.”

Wyraźnie widać, że autorka poprawiła swój warsztat pisarki, ponieważ ta seria jest dużo lepsza niż poprzednia i ma mniej niedociągnięć. Czyta się ją również dużo lepiej, a kolejne części zazębiają się z poprzednimi. Duży ukłon. Nadal pozostaje kilka niedoróbek, nie przeszkadzają one jednak w odbiorze treści i nie kłują w oczy. Drugi tom wciąga nawet bardziej niż pierwszy i został przemyślany od A do Z. Końcówka zapowiada ciekawą kontynuację, w której możemy spodziewać się wyjaśnienia wątku Robina (przynajmniej w jakimś stopniu).

Dużym atutem tej powieści są różnorodni bohaterowie i doskonale dobrani. Nie są do siebie podobni, każdy jest oryginalny i ma swoje naprawdę szczególne cechy. Tajemnice, którymi są osnute postacie, dodatkowo pobudzają wyobraźnię i zachęcają do dalszego zapoznawania się z książką.

(Nie)Cierpliwie czekałam na kontynuację Dziewczyny z Dzielnicy Cudów. Powodem mojego (nie)utrapienia była chęć poznania wcześniejszych losów Nikity – pragnęłam tego równie mocno, jak ona. Autorka w tym wypadku zagrała po mistrzowsku – rozbudziła w czytelniku ciekawość, nie podając wszystkich faktów na tacy. W końcu dorwała drugi tom Cyklu o Nikicie. Odpowiedzi pojawiły się...