Czytałam dawno, kilka lat temu. Raczej inne wydanie.

Tłumacza "miałam okazję" poznać osobiście. Daje wrażenie schorowanego + seksisty, co najmniej...
Nie miał pozytywnego wpływu na studentki.

Źle wspominam zajęcia, które prowadził, była zmieniana sala, a ja dość długo nie przyjmowałam do wiadomości, że dostał jeszcze jakąś inną.
Zdaje się, że szerzy pogląd, że każdy student musi pracować zarobkowo.
Nie wiem, czy swoją córkę traktuje "na poważnie". Nie sądzę...




Jeśli chodzi o Z. Baumana i akurat tę pozycję książkową, myślę, że udało mi się zrozumieć ideę i jakiś główny zarys, bo te kilka lat temu czytałam też wypowiedzi innych autorów dot. Zygmunta Baumana.

Nie daję żadnej gwiazdki, bo uważam, że powinno się zważać na "własne możliwości" i nie próbować tłumaczyć czegoś, jeśli ma się totalnie odmienną... wizję ...świata?

(Nie dajcie się zwieść, to nie jest Sid. Ani ten z "Epoki lodowcowej", ani żaden inny.
Wszelakie uśmiechy wykluczone.)

Czytałam dawno, kilka lat temu. Raczej inne wydanie.

Tłumacza "miałam okazję" poznać osobiście. Daje wrażenie schorowanego + seksisty, co najmniej...
Nie miał pozytywnego wpływu na studentki.

Źle wspominam zajęcia, które prowadził, była zmieniana sala, a ja dość długo nie przyjmowałam do wiadomości, że dostał jeszcze jakąś inną.
Zdaje się, że szerzy pogląd, że każdy...

Niezwykle skomplikowana dla mnie, nieobytego z tego rodzaju literaturą. Jego myśli są adekwatne, ale docierały do mnie między wierszami, nie potrafiłem prześledzić ciągu logicznego Baumana. Jestem przekonany, że to z mojej winy, co nie zmienia faktu, że przez to nie mogę ocenić tej książki wyżej.
Pozycja obowiązkowa dla socjologów jako źródło odwołań i obowiązujących konceptów.
Może nie będzie przyjemna w odbiorze, ale jak najbardziej wartościowa.

Niezwykle skomplikowana dla mnie, nieobytego z tego rodzaju literaturą. Jego myśli są adekwatne, ale docierały do mnie między wierszami, nie potrafiłem prześledzić ciągu logicznego Baumana. Jestem przekonany, że to z mojej winy, co nie zmienia faktu, że przez to nie mogę ocenić tej książki wyżej.
Pozycja obowiązkowa dla socjologów jako źródło odwołań i obowiązujących...

W niniejszej książce Bauman stara się dokonać charakteryzacji współczesnego społeczeństwa. W tym celu stwarza metaforę płynnej nowoczesności, którą potem rozwija w całej książce, kończąc metasocjologicznym posłowiem. Ludzie stracili swoje przywiązanie do ziemi. O ile wcześniej dominowały wielkie fabryki, zajmowanie terytoriów, hardwarowa odmiana kapitalizmu, to obecnie, jak twierdzi Bauman, potęga polega na szybkości, na możliwości wycofywania się ze zobowiązań. A to wszystko w cieniu upadku autorytetów i społeczeństw na rzec jedynie doradców i zbioru jednostek. Mimo wszystko w trakcie lektury nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że książka ma charakter ciekawej, ale jednak tylko hipotezy. Nie ma tutaj raczej twardych dowodów, które miałyby jednoznacznie dowieść prawdziwości słów Baumana. Zamiast tego stara się zbudować pewną spójną, holistyczną narrację. Jako plus mogę powiedzieć to, że ta pozycja literacka jest napisana dobrym, jasnym językiem. Co jakiś czas są nawet dość zabawne anegdoty, które umilają czytanie. Jednak Bauman czasami się powtarza, często mówi to co opisał w innym rozdziale tylko innymi słowami. Gdyby skrócić tę książkę o jakieś 10-15%, to chyb wyszło by to jej na dobre.

W niniejszej książce Bauman stara się dokonać charakteryzacji współczesnego społeczeństwa. W tym celu stwarza metaforę płynnej nowoczesności, którą potem rozwija w całej książce, kończąc metasocjologicznym posłowiem. Ludzie stracili swoje przywiązanie do ziemi. O ile wcześniej dominowały wielkie fabryki, zajmowanie terytoriów, hardwarowa odmiana kapitalizmu, to obecnie, jak...

Zbiór prawd i zależności rządzących naszą współczesną rzeczywistością - społeczną i osobistą. Lektura obowiązkowa.

Zbiór prawd i zależności rządzących naszą współczesną rzeczywistością - społeczną i osobistą. Lektura obowiązkowa.

Trudno znaleźć książkę, która opisywałaby naszą rzeczywistość rzeczowo i w przystępny sposób. Ta z pewnością do takich należy. Niestety, nie jest ona ...przyjemna w czytaniu.

Trudno znaleźć książkę, która opisywałaby naszą rzeczywistość rzeczowo i w przystępny sposób. Ta z pewnością do takich należy. Niestety, nie jest ona ...przyjemna w czytaniu.

Trzeba czytać

Trzeba czytać

Płynna nowoczesność to książka socjologiczna, ale pisana z pasją, zaangażowaniem i rzadką w dzisiejszych czasach wrażliwością i uważnością. W mojej opinii słusznie okrzynięta jedną z najważniejszych współczesnych pozycji socjologicznych (a także filozoficznych!). To książka programowa, definiująca pojęcia, wyjaśniająca mechanizmy współczesności, odwołująca się do wielu koncepcji związanych z erą nowoczesności, w której żyjemy. Bauman powołuje do istnienia nowe pojęcia, każdorazowo obrazowo wyjaśniając swoje zabiegi słowotwórcze. W ten sposób powstały m.in. “miejsca publiczne, ale nie-gościnne” (przestrzenie, w których jedynie “załatwia się jakąś sprawę”, bo wszelkie inne zachowania odbierane są co najmniej jako nienaturalne),“wspólnoty szatniowe” (wspólnoty tymczasowe, które tworzymy tylko na czas trwania przedstawienia, kiedy to, odświętnie ubrani, jak na wizytę w teatrze przystało, a przynajmniej kiedyś przystawało, patrzymy w jednym kierunku. Nie oznacza to jednak wspólnego interesu, nadal przyświecają nam partykularne cele - gdy kurtyna opada, odziewamy się w płaszcze codzienności i efemeryczna wspólnota przestaje istnieć) i “wspólnoty karnawałowe” (co jakiś czas i tylko na chwilę przybieramy maski, by móc żyć namiętnościami i lepiej znosić rutynę). Dzięki tej obrazowości i licznym odniesieniom do wspólnych wszystkim ludziom doświadczeń (acz doświadczanych indywidualnie),Płynną nowoczesność można czytać jak literaturę piękną. W żadnym razie nie umniejsza to jej naukowości a pozwala na lekturę zaangażowaną. A zatem, Polaku - jeśli jeszcze nie przeczytałeś żadnej książki Baumana - DO DZIEŁA!

PRZECZYTAJ CAŁĄ RECENZJĘ NA BLOGU: http://dodziela.com.pl/2016/12/11/plynna-nowoczesnosc-zygmunt-bauman/ .

Płynna nowoczesność to książka socjologiczna, ale pisana z pasją, zaangażowaniem i rzadką w dzisiejszych czasach wrażliwością i uważnością. W mojej opinii słusznie okrzynięta jedną z najważniejszych współczesnych pozycji socjologicznych (a także filozoficznych!). To książka programowa, definiująca pojęcia, wyjaśniająca mechanizmy współczesności, odwołująca się do wielu...

Lektura niełatwa, ale nie nieprzystępna. Jeżeli jesteś człowiekiem interesującym się rzeczywistością, w której żyjesz przeczytaj ją koniecznie.

Maleńki fragment: "Zrozumieć swój los to uświadomić sobie, że jest on czymś różnym od przeznaczenia. Zrozumieć swój los to także poznać skomplikowaną sieć przyczyn, które nadają kształt temu losowi i uczyniły go różnym od przeznaczenia. Żeby działać w świecie (a nie tylko poddawać się działaniu świata),trzeba wiedzieć, jak działa świat."

"Płynna nowoczesność"- lektura obowiązkowa. Zygmunt Bauman- autor obowiązkowy.

Lektura niełatwa, ale nie nieprzystępna. Jeżeli jesteś człowiekiem interesującym się rzeczywistością, w której żyjesz przeczytaj ją koniecznie.

Maleńki fragment: "Zrozumieć swój los to uświadomić sobie, że jest on czymś różnym od przeznaczenia. Zrozumieć swój los to także poznać skomplikowaną sieć przyczyn, które nadają kształt temu losowi i uczyniły go różnym od...

Kiedy dotarłem do posłowia "Płynnej nowoczesności" lekko zdębiałem. A to dlatego, że mimo iż zgadzam się z opisem świata prezentowanym przez Autora - też uważam, że państwo zaczęło bać się odpowiedzialności za społeczeństwo, że człowiek jest sam sobie sterem czy tego chce, czy nie, że przynależność do wspólnot daje jedynie ułudę bezpieczeństwa - to jednak do ostatnich stron oczekiwałem wyjaśnienia: DLACZEGO jest właśnie tak, a nie inaczej.

Bauman zręcznie opisuje zjawiska, ale nie tłumaczy ich genezy. Wskazuje jedynie, co zaobserwował, ale jakby nie wysila się (czy może nie ryzykuje) wskazywać na źródła zjawisk. A tego oczekiwałbym od światowej klasy naukowca. Odwagi właśnie.

A co do wzmiankowanego posłowia, to włos mi się zjeżył, kiedy - po właśnie ciekawym, acz raczej nie skupiającym się na wyjaśnianiu, traktacie - ujrzałem zdanie, że głównym zadaniem socjologii jest w y j a ś n i e n i e (str. 327, wydanie z 2006 r.). Trochę to sick and sic!

Kiedy dotarłem do posłowia "Płynnej nowoczesności" lekko zdębiałem. A to dlatego, że mimo iż zgadzam się z opisem świata prezentowanym przez Autora - też uważam, że państwo zaczęło bać się odpowiedzialności za społeczeństwo, że człowiek jest sam sobie sterem czy tego chce, czy nie, że przynależność do wspólnot daje jedynie ułudę bezpieczeństwa - to jednak do ostatnich stron...

„Płynna nowoczesność” Zygmunta Baumana nie jest bez wątpienia lekturą łatwą. Sam podchodziłem do tej książki wielokrotnie, ba poszczególne fragmenty studiowałem dość wnikliwie, starając się nie uronić nic z tego co ważne – a ważne jest niemal wszystko na kartach tej pracy.
Dzieło Baumana (choć słowo opracowanie lub analiza byłyby chyba właściwsze),traktuje o przemianach społeczeństwa europejskiego (zachodnioeuropejskiego w szczególności) w drugiej połowie XX wieku, czego efektem jest – zdaniem Baumana – odejście od modelu społeczeństwa nowoczesnego w kierunku formacji, którą on proponuje nazwać społeczeństwem płynnej nowoczesności. Pozornie niewiele różni tę koncepcję od Giddensowskiej późnej nowoczesności, czy drugiej nowoczesności zaproponowanej na kartach prac Ulricha Becka (fani socjologii zapewne zdążyli już polubić obu autorów). Jednak o wyjątkowości, innowacyjności, Baumana świadczy owa płynność. Autor uczynił z tego przymiotnika słowo klucz do interpretacji naszej codzienności. Bauman dowodzi – powołując się na kluczowe dla współczesnego mieszkańca wysokorozwiniętych krajów bogatej północy sfery – jak wolność, indywidualność, czas i przestrzeń, praca oraz wspólnota, że zmierzamy od określoności, jasnych reguł, wyraźnych granic, stałych zasad, do płynności; czego najlepszym przykładem jest choćby brak zakotwiczenia kapitału, który stał się transnarodowy – światowy, pozbawiony korzeni, jak i celów. Bauman, co rzadkie nawet w pracach naukowych, nie ocenia współczesności, woli analizować, gdyż nostalgia za przeszłością, to marnotrawstwo czasu, który dla współczesnego człowieka jest bezcenny, ciągle w deficycie. Wreszcie podsumowując Bauman nie wyrokuje, nie daje odpowiedzi, raczej proponuje pytania i możliwe odpowiedzi, jednak finał tej przygody intelektualnej zależy od nas, naszego wysiłku analitycznego. Choć nie jest to może pozycja na jesienne wieczory, na poranki w drodze do szkoły i pracy pewnie też nie – to i tak polecam. Warto!

„Płynna nowoczesność” Zygmunta Baumana nie jest bez wątpienia lekturą łatwą. Sam podchodziłem do tej książki wielokrotnie, ba poszczególne fragmenty studiowałem dość wnikliwie, starając się nie uronić nic z tego co ważne – a ważne jest niemal wszystko na kartach tej pracy.
Dzieło Baumana (choć słowo opracowanie lub analiza byłyby chyba właściwsze),traktuje o przemianach...