Do tej pory książki o Dzikim Zachodzie dzieliłem na indiańskie i o wojnie secesyjnej. W Szamanie jest jedno i drugie, i nie tylko. Autor, jak już zabierze się za jeden wątek, nie spieszy się do następnego. Stąd tyle stron powieści, ale warto przez nie przebrnąć.
Trochę się zawiodłem na skreślonej jedną kreską postaci doktora Cole'a. Zdeklarowany abolicjonista, 'chory na wierność' żonie, nie weźmie do ręki broni ani dolara więcej za wizytę u jednego pacjenta niż u drugiego. Rozumiem, że musiał się podobać, ale bez przesady. Utrwala to i tak silny w Polsce motyw szlachetnego lekarza, o którym pisał Boy; jegomościa, który na słabowitej klaczy będzie jechał przez śnieżycę, żeby ulżyć umierającej starowince. Książka nie traci przez ten motyw na wartości, ale mnie raził.
Do Szamana usiadłem zaraz po przeczytaniu 'Stulecia chirurgów' i nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autor zrobił to samo. Zainteresowanych odsyłam do Thorwalda, na pewno warto.
Gordon ma to coś, kiedy pisze o życiu człowieka od deski do deski. Nie ma co się rozczulać, to nie 'Ania z Zielonego Wzgórza'. Ale warto było to poczuć, w Szamanie wyraźniej niż w Medicusie.

Do tej pory książki o Dzikim Zachodzie dzieliłem na indiańskie i o wojnie secesyjnej. W Szamanie jest jedno i drugie, i nie tylko. Autor, jak już zabierze się za jeden wątek, nie spieszy się do następnego. Stąd tyle stron powieści, ale warto przez nie przebrnąć.
Trochę się zawiodłem na skreślonej jedną kreską postaci doktora Cole'a. Zdeklarowany abolicjonista, 'chory na...