Dla części pierwszej trylogii o Małgorzacie nie byłam nazbyt łaskawa. Jednak w porównaniu z częścią drugą, pierwsza wypada dużo lepiej. Nie chciałabym się za długo pastwić nad kontynuacją historii młodej angielskiej róży, więc pokrótce tylko przedstawię swoje subiektywne uwagi i przemyślenia.
Z nagła zrodzona miłość i głębokie uczucia bohaterki do męża nijak nie są uzasadnione, tym bardziej, że nowy mąż bohaterki, to bufon niezwykłej miary (co przez dwa tomy nie ulega zmianie).
Duchy można by jakoś przełknąć, w końcu w pierwszej części podobne zabiegi zostały już wprowadzone. Nie wiadomo jednak po co je przełykać, gdyż nic nie wnoszą do opowieści. Ani straszą, ani pomagają, włóczą się po książce jakoś bez sensu.
W drugiej części, podobnie jak w pierwszej, wszystko co się wydarza traktowane jest powierzchownie i opowieść co chwila trąci płycizną. W ogóle nie wiadomo, po co czasami coś się wydarza. Ni z gruszki, ni z pietruszki pojawia się jakaś postać, wygłasza jakąś mowę i znika ze sceny. Zdarzenia kluczowe opisywane są pobieżnie i byle jak, często w formie czyjejś relacji, ale za to opis przygotowań do wieczerzy, albo raczej rozmów o niej, urasta do rangi opowieści wielostronnej, przy czym nie wnosi ona nic do sprawy. I to były właśnie ostatnie strony drugiego tomu, istna droga przez mękę na koniec.
Mam ostatni, trzeci tom, na półce, ale nie wiem, czy się na niego porwę.

Dla części pierwszej trylogii o Małgorzacie nie byłam nazbyt łaskawa. Jednak w porównaniu z częścią drugą, pierwsza wypada dużo lepiej. Nie chciałabym się za długo pastwić nad kontynuacją historii młodej angielskiej róży, więc pokrótce tylko przedstawię swoje subiektywne uwagi i przemyślenia.
Z nagła zrodzona miłość i głębokie uczucia bohaterki do męża nijak nie są...

Niestety w porównaniu z pierwszą częścią, ta wypada dość słabo. Brak konsekwencji w postawach niektórych bohaterów książki oraz nieścisłości związane z epoką średniowiecza obniżają moją ocenę. Niestety występują także dłużyzny. Powiem szczerze, że musiałam wzbudzić w sobie pewną determinację, aby dokończyć pozycję. Dla mnie również nie do przyjęcia były rozbudowane wątki związane z kontaktem z postaciami z zaświatów. Zaburzało to, tylko i wyłącznie w moim odczuciu, pierwotnie stworzoną (w pierwszym tomie) koncepcję opowieści.

Niestety w porównaniu z pierwszą częścią, ta wypada dość słabo. Brak konsekwencji w postawach niektórych bohaterów książki oraz nieścisłości związane z epoką średniowiecza obniżają moją ocenę. Niestety występują także dłużyzny. Powiem szczerze, że musiałam wzbudzić w sobie pewną determinację, aby dokończyć pozycję. Dla mnie również nie do przyjęcia były rozbudowane wątki...

Niestety ta książka nie przypadła mi do gustu. Niby historyczna, bo akcja rozgrywa się w XIV w., ale historii, jak dla mnie, za wiele nie ma. Najbardziej zraziły mnie te krążące i rozmawiające duchy. Przeczytałam całość, bo nie lubię mieć niedoczytanych książek, po które sięgnęłam, ale ten typ powieści, to nie dla mnie. Daję tylko dwie gwiazdeczki.

Niestety ta książka nie przypadła mi do gustu. Niby historyczna, bo akcja rozgrywa się w XIV w., ale historii, jak dla mnie, za wiele nie ma. Najbardziej zraziły mnie te krążące i rozmawiające duchy. Przeczytałam całość, bo nie lubię mieć niedoczytanych książek, po które sięgnęłam, ale ten typ powieści, to nie dla mnie. Daję tylko dwie gwiazdeczki.

Małgorzata stara się odnaleźć w nowym domu, wśród plotek i barbarzyńskich obyczajów rodziny Grzegorza. Niebawem jednak Grzegorz udaje się na wyprawę z księciem w której znika bez wieści. Małgorzata rusza jego śladem..
Piękna historia o oddaniu, prawdziwej miłości i nieskończonej nadziei. Pióro pisarki jest lekkie i łatwo możemy przenieść się do czasów Małgorzaty i Grzegorza, przeżywając ich przygody.
Serdecznie polecam.

Małgorzata stara się odnaleźć w nowym domu, wśród plotek i barbarzyńskich obyczajów rodziny Grzegorza. Niebawem jednak Grzegorz udaje się na wyprawę z księciem w której znika bez wieści. Małgorzata rusza jego śladem..
Piękna historia o oddaniu, prawdziwej miłości i nieskończonej nadziei. Pióro pisarki jest lekkie i łatwo możemy przenieść się do czasów Małgorzaty i...

Zdecydowanie polecam. Szukałam czegoś co będzie podobne do Katedry w barcelonie i znalazłam.

Zdecydowanie polecam. Szukałam czegoś co będzie podobne do Katedry w barcelonie i znalazłam.

Pierwsza część historii Małgorzaty w mojej ocenie była o wiele fajniejsza. Część druga trochę mnie znużyła.

Pierwsza część historii Małgorzaty w mojej ocenie była o wiele fajniejsza. Część druga trochę mnie znużyła.

Lotny język, jakim napisano książkę oraz błyskotliwe poczucie humoru, sprawiają, że czyta się ją z prawdziwa przyjemnością. W porównaniu z pierwszą częścią fabuła jest troszeczkę bardziej spłaszczona, być może przez to, że główna bohaterka zmienia się o 90 stopni. Zaletą tej książki podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu, jest rzetelnie skonstruowane tło historyczne oraz odzwierciedlenie obrazu ówczesnego społeczeństwa. "W Poszukiwaniu Szmaragdowego Lwa" pokazuje czytelnikowi w znacznie szerszym zakresie wirtuozerską postać Malachiasza, co niewątpliwie jest jej znacznym atutem. In minus traktować można brak tłumaczeń do obcojęzycznych wyrażeń.

Lotny język, jakim napisano książkę oraz błyskotliwe poczucie humoru, sprawiają, że czyta się ją z prawdziwa przyjemnością. W porównaniu z pierwszą częścią fabuła jest troszeczkę bardziej spłaszczona, być może przez to, że główna bohaterka zmienia się o 90 stopni. Zaletą tej książki podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu, jest rzetelnie skonstruowane tło historyczne...

"Małgorzato, powiedziałaś, że podoba ci się jego wiersz? Popełniłaś grzech." Uwielbiam brata Grzegorza, to jest - sir Gilberta i jego niezruszoną godność, z jaką wygłasza swoje złote myśli.
Czytanie dalszych perypetii Małgosi i jej krnąbrnego małżonka (a także niesfornego teścia) wprawiało mnie w nieustającą wesołość.

"Małgorzato, powiedziałaś, że podoba ci się jego wiersz? Popełniłaś grzech." Uwielbiam brata Grzegorza, to jest - sir Gilberta i jego niezruszoną godność, z jaką wygłasza swoje złote myśli.
Czytanie dalszych perypetii Małgosi i jej krnąbrnego małżonka (a także niesfornego teścia) wprawiało mnie w nieustającą wesołość.

Kolejne perypetie Małgorzaty, znacznie bardziej obfitujące w fantastyczne (nierzadko humorystyczne) wydarzenia. Świat duchów i innych istot przenika życie naszej bohaterki. Jak zwykle sympatyczna Małgosia, w wielu przypadkach zbliżona mentalnością raczej do współczesności. Pisarka wykreowała postać, której nie da się nie lubić.

Z przyjemnością śledziłam losy średniowiecznej kobiety. Czasami miałam wrażenie, że autorka trochę za bardzo poniosła fantazja. Ale dzięki temu z takim zapałem czytałam kolejne strony książki.

No cóż, pani Riley nie uniknęła nieścisłości historycznych.
Najbardziej rzuciły mi się w oczy truskawki, którymi zajada się grupa przyjaciół, ale nie będę się czepiać.

Warto przeczytać. Polecam zwłaszcza tym, którym poprzedni tom przypadł do gustu.

Kolejne perypetie Małgorzaty, znacznie bardziej obfitujące w fantastyczne (nierzadko humorystyczne) wydarzenia. Świat duchów i innych istot przenika życie naszej bohaterki. Jak zwykle sympatyczna Małgosia, w wielu przypadkach zbliżona mentalnością raczej do współczesności. Pisarka wykreowała postać, której nie da się nie lubić.

Z przyjemnością śledziłam losy...

Świetna. Czyta się jednym tchem.

Świetna. Czyta się jednym tchem.