Oceniam wysoko, bo dużo nienapisanej potencjalnej treści zawiera zbiór wykładów Gide'a.
Początek fatalny, w zasadzie cytowanie rosyjskiego pisarza przetykane słowami o pomijalnie istotnej treści. Zapis chcenia, ale nie umienia. Potem Francuz się powoli rozkręcił, by w paru momentach trafić słowem w sedno.

Co jest ciekawego (a nie napisanego),to różnica mentalna, jaką da się zauważyć pomiędzy zachodnioeuropejskim twórcą, a słowiańską naturą. Gide'a fascynuje nie tyle literatura Dostojewskiego, ile on sam, ale nie jako jednostka, ale szerzej, jako typ pełniejszego człowieka.
Wykłady zdają się być apelem do zachodniego świata o zwrócenie uwagi na szerokość natury człowieka, którą cywilizowany świat zachodni sukcesywnie redukuje. Rozważania osadzone są na religijnej płaszczyźnie. Autor wykładów, to osoba wierząca, ale nie odnajdująca się ani w katolicyzmie, ani w protestantyzmie. Intuicyjnie bliska mu jest duchowość właśnie rosyjskiego pisarza: dynamiczna, pełna sprzeczności, pozbawiona logiki, żywa. Może właśnie dlatego tak bardzo rozpływał się w zachwytach nad naszym Chopinem ("Dzienniki").

Całość sprawia wrażenie czegoś, co się nie udało, ale autor daje odczuć, że jest tego świadomy. Uważa temat za ważki i pisze niemal pod przymusem wyższej konieczności. Chyba powaliła go nadludzka pokora Dostojewskiego i to, jak się umiał poniżyć, pomimo osobistej wielkości. Andre Gide bardzo niezgrabnie, ale odkłonił mu się w imieniu reszty świata. Ładny gest.

Oceniam wysoko, bo dużo nienapisanej potencjalnej treści zawiera zbiór wykładów Gide'a.
Początek fatalny, w zasadzie cytowanie rosyjskiego pisarza przetykane słowami o pomijalnie istotnej treści. Zapis chcenia, ale nie umienia. Potem Francuz się powoli rozkręcił, by w paru momentach trafić słowem w sedno.

Co jest ciekawego (a nie napisanego),to różnica mentalna, jaką da...

Jest coś w książkach Dostojewskiego co pociąga i coś co odpycha i nudzi. Jeżeli miałabym powiedzieć co to takiego nie umiałabym sklecić sensownego zdania. Tutaj znalazłam wszystkie nieubrane w słowa myśli i jeszcze parę innych.

Jest coś w książkach Dostojewskiego co pociąga i coś co odpycha i nudzi. Jeżeli miałabym powiedzieć co to takiego nie umiałabym sklecić sensownego zdania. Tutaj znalazłam wszystkie nieubrane w słowa myśli i jeszcze parę innych.

Jeśli ktoś lubi Dostojewskiego, to na tych wykładach chciałby być. Trochę w tym osobistych przemyśleń, sporo erudycji, dużo dociekliwości, masa nie publikowanych wcześniej fragmentów listów.Drugie dno pisarza przedstawione z polotem.

Jeśli ktoś lubi Dostojewskiego, to na tych wykładach chciałby być. Trochę w tym osobistych przemyśleń, sporo erudycji, dużo dociekliwości, masa nie publikowanych wcześniej fragmentów listów.Drugie dno pisarza przedstawione z polotem.