ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra Fredry
3
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
291
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego2
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCKorespondencja 1914-1922 Marcel Proust - André Gide
Wydawnictwo: Wydawnictwo Eperons-Ostrogi klasyka
128 str. 2 godz. 8 min.- Kategoria:
- klasyka
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Eperons-Ostrogi
- Data wydania:
- 2022-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2022-01-01
- Liczba stron:
- 128
- Czas czytania
- 2 godz. 8 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788366102613
- Tłumacz:
- Anastazja Dwulit
Chciałbym móc powiedzieć, że stosowałem się do zalecenia, które sformułowałeś z definitywnym pięknem delfickiej wyroczni (…): „Jeśli jest coś, co kto inny napisałby równie dobrze, jak ty – nie pisz tego”.
Marcel Proust do André Gide’a
Szukam w jego stylu wad i nie mogę ich znaleźć. Nie umiem nawet wskazać jego głównych cech: nie charakteryzuje go taka czy inna cecha, on ma je wszystkie (w czym widzieć można nie tylko pochwałę) nie jedną obok drugiej, ale wszystkie naraz: giętkość jego stylu jest tak konfundująca, że obok niego każdy inny wydaje się duszny, nudny, nieprecyzyjny, szkicowy, nieożywiony.
André Gide o Marcelu Prouście
Żyłem w tej samej epoce, co Ty, a poza spojrzeniami, uśmiechami, słowami, niezapomnianymi, choć tak odległymi, zdołałem poznać Cię tylko z Twoich książek. Są wielkie – ale niewystarczające, bo nie mieści się w nich wszystko.
Marcel Proust do André Gide’a
Tym razem Marcel koresponduje z André Gide’m, tym Gide’m, który będąc redaktorem słynnego wydawnictwa Gallimard odrzucił jego „W stronę Swanna”. Korespondencja wyjaśnia wszystko, co było między największym pisarzem XX wieku, a znanym pisarzem-redaktorem, chwalonym autorem „Lochów Watykanu”, ale przede wszystkim naświetla dyskusję idei, pokazuje pretensje Gide’a względem Prousta, który nigdy wprost nie wyznał, że jest homoseksualistą. A może nim nie był zaś homoseksualizm był jego wyborem, albo nie był tak, jak widział to Gide oraz przekazują to opinie i oceny postronnych osób, krytyków i pisarzy? W wymianie listowej Gide’a z Proustem pojawia się też wątek teoretycznoliteracki, a więc dyskusja dwu mocnych pisarzy nt wizji literatury i różnego rodzaju doświadczenia literackiego, a przede wszystkim: czym jest i czemu służy największa literatura.Średnia ocenTa książka nie została jeszcze oceniona NIE MA JESZCZE DYSKUSJI
0,0 / 10Bądź pierwszy - oceń książkęDodaj do biblioteczkiPorównaj ceny
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 2
- 1
- 1
- 1
- 1
Cytaty
Podobne książki
Przeczytaj także
OPINIE i DYSKUSJE
W 1912 roku André Gide, pełniący wówczas funkcję redaktora naczelnego La Nouvelle Revue Française, był współodpowiedzialny za odrzucenie rękopisu pierwszego tomu ”W poszukiwaniu straconego czasu". Choć stało się to przez przypadek, Gide czuł się zobowiązany wytłumaczyć Proustowi ze swojej pomyłki, co uczynił w otwierającym tom liście z 1914 roku, składając przy okazji hołd autorowi i jego dziełu. Można sobie wyobrazić, że tego rodzaju nieporozumienie, jeśli nie prowadzi do otwartej wrogości, staje się paradoksalnie zarzewiem bliskiej znajomości. Rozpisana na dwanaście listów “Korespondencja” tych dwóch tytanów francuskiej literatury jest jednak raczej zapisem relacji, która, mimo wzajemnych zapewnień o bliskości i przyjaźni, nie może wyjść poza etap życzliwej i pełnej szacunku, ale jednak neutralności.
Obaj zdają się bowiem wkładać wiele wysiłku w niedopuszczanie drugiego zbyt blisko do siebie. “Dlaczego trzymasz moją przyjaźń na dystans i pozwalasz mi tak cierpieć, każąc mi żywić ją bez użytku?” - pyta Gide Prousta, ale będąc w Paryżu, nie decyduje się go odwiedzić, tłumacząc się z tego cokolwiek mętnie (“przeklinam tę przesadną dyskrecję, która bez przerwy paraliżuje mnie”). Proust zaś wyrzuca Gide’owi: “Mówisz mi na przykład zawsze «drogi Prouście» a nigdy (zamiast po imieniu, o co nie śmiałbym prosić) «drogi przyjacielu». Miałbyś oczywiście po tysiąckroć rację uznając, że słowo «przyjaźń» przerasta nieco rozmiar Twoich uczuć”, ale jego powierzchowny, pełen egzaltacji entuzjazm wobec twórczości Gide'a miesza się zwykle z jakąś subtelnie złośliwą uwagą. Nie ma więc w tym zbiorze fragmentu, który lepiej podsumowywałby ich relację niż końcówka jednego z listów Prousta: “Drogi przyjacielu, lubię tak bardzo obradować z Tobą, że morzy mnie zmęczenie”.
***
Więcej recenzji na:
https://www.instagram.com/dwa.akapity/
https://www.facebook.com/dwa.akapity/
W 1912 roku André Gide, pełniący wówczas funkcję redaktora naczelnego La Nouvelle Revue Française, był współodpowiedzialny za odrzucenie rękopisu pierwszego tomu ”W poszukiwaniu straconego czasu". Choć stało się to przez przypadek, Gide czuł się zobowiązany wytłumaczyć Proustowi ze swojej pomyłki, co uczynił w otwierającym tom liście z 1914 roku, składając przy okazji hołd...
więcej Pokaż mimo to