Totalne retro. Debiutancka powieść jednego z najlepszych polskich dziennikarzy muzycznych to nie tylko zgodna z rynkową modą sensacyjna historia z czasów PRL-owskich (w tym przypadku pierwsze godziny i miesiące stanu wojennego), ale też archaiczny język. Bo Weiss, który zasłynął rockowymi encyklopediami i monografiami stworzył wciągający, realistyczny czarny kryminał rozgrywający się – a to wielka sztuka! – w naszych realiach. W „Białej wódce, czarnym ptaku” nikt nie jest bez winy. Grzeszni są nie tylko przestępcy, UB-cy, zbrodniarze, ale też zwykli obywatele. Małe wielkopolskie miasteczko i jego obywatele pod pozorami drobnomieszczańskiej kultury skrywają grzeszne tajemnice. To, że nikt nie jest bez winy sprawia, że zagadka przed którą stawia nas autor jest autentycznie jest intrygująca i wciągająca. Na dodatek Weiss, choć napisał powieść rozrywkową, zabójcę czasu, bez problemu wciąga nas w poważny dyskurs filozoficzny. Ostatnie partie jego powieści – rozmowa o niemieckich winach za zbrodnie podczas II Wojny Światowej to już wyższa szkoła jazdy. Nie pozostawia obojętnym, zostaje na długo, skłania do myślenia. Większość parających się prozą pop polskich autorów może o takiej – podanej w przystępny sposób – głębi pomarzyć.
Nawet jeżeli są w „Białej wódce…” fragmenty naciągane, mielizny dramaturgiczne, to zawrotne tempo sprawia, że trudno je zauważyć, a jeżeli nawet widzimy je, to tempo akcji sprawia, że już za chwilę o nich nie pamiętamy.
Jedynym problemem jest tu język. Czytając powieść Weissa chwilami ma się wrażenie, że napisano ją nawet nie w latach 80., a trzy-, cztery- dekady wcześniej. Najwyraźniej widać to w scenach erotycznych (a jest tu ich sporo). Dla młodszych czytelników proponowane przez Weissa eleganckie, chwilami wręcz poetyckie ekwiwalenty stosowanych od lat w życiu codziennych wulgaryzmów mogą być nie do strawienia. Ale warto się przez nie przebić, bo „Biała wódka, czarny ptak” to – w odróżnieniu choćby od powieści Ryszarda Ćwirleja – realistyczny obraz Polski i Polaków lat 80. – ich codzienności, lęków, radości, nadziei, traum i aspiracji. Niezbyt piękny, ale fascynujący i wart poznania. Choćby dlatego, by przypomnieć sobie (albo dowiedzieć) jak jeszcze całkiem niedawno wyglądał nasz kraj.

Totalne retro. Debiutancka powieść jednego z najlepszych polskich dziennikarzy muzycznych to nie tylko zgodna z rynkową modą sensacyjna historia z czasów PRL-owskich (w tym przypadku pierwsze godziny i miesiące stanu wojennego), ale też archaiczny język. Bo Weiss, który zasłynął rockowymi encyklopediami i monografiami stworzył wciągający, realistyczny czarny kryminał...