Kryminałów i tego typu literatury raczej nie czytam...a, przepraszam! Czytałem parę kryminałów Szekspira (trup ściele się gęsto). Niezły jest też kryminał Dostojewskiego "Zbrodnia i kara". Z Wrońskim to trochę inna historia. Musiałem "Herkulesów" przeczytać, bo akcja toczy się na starych śmieciach, to znaczy m.in. przy ulicy, na (przy) której kilkanaście lat ( dosyć dawno temu) mieszkałem. Wroński określa ją jako najweselszą ulicę w mieście, czyli kto kryminał czytał dokładnie, kojarzy o jaką ulicę chodzi.
Tym samym ciężko jest mi oceniać książkę, wystawiać notę, bo moja oczywista laurka dla niej, mogłaby spotkać się z zarzutem, że uprawiam kumoterstwo, czy inny nepotyzm, a jestem osobą poważną, na stanowisku i tym samym jedyne co mogę napisać to rada: przeczytaj, a sam się przekonasz...
A propos budowanego w książce osiedla Dyrekcji. W chełmskim muzeum jest obecnie wystawa zdjęć z okresu powstawania osiedla. Przyglądałem się dokładnie - komisarza Maciejewskiego jednak na zdjęciach nie widziałem.

Kryminałów i tego typu literatury raczej nie czytam...a, przepraszam! Czytałem parę kryminałów Szekspira (trup ściele się gęsto). Niezły jest też kryminał Dostojewskiego "Zbrodnia i kara". Z Wrońskim to trochę inna historia. Musiałem "Herkulesów" przeczytać, bo akcja toczy się na starych śmieciach, to znaczy m.in. przy ulicy, na (przy) której kilkanaście lat ( dosyć dawno...

Kolejne i się okazuje chyba ostatnie spotkanie z komisarzem, tym razem nazywanym Rewizorem. Chełm się buduje a komisarz kontroluje i szuka. Powoli obraz się przejaśnia i nagle się wyjaśnia. Wszystko jest: miłość, polityka i sport. :)

Kolejne i się okazuje chyba ostatnie spotkanie z komisarzem, tym razem nazywanym Rewizorem. Chełm się buduje a komisarz kontroluje i szuka. Powoli obraz się przejaśnia i nagle się wyjaśnia. Wszystko jest: miłość, polityka i sport. :)

Niestety moja czytelnicza przygoda z Komisarzem Maciejewskim dobiegła końca. Oczywiście jest jeszcze zbiór opowiadań Tom X "Gliny z innej gliny", jednak ja już ukończyłem ten tomik jako pierwszy. Tak więc moja przygoda się zakończyła. Obawiam się że już nie spotkam takiego kozaka jak Zyga. Co do "Czasu Herkulesów" to powiem tak, książka jak zwykle na bardzo wysokim poziomie. Początkowo trochę mi się nie podobała zmiana miejsca akcji, jednak historia szybko mi to wynagrodziła. Zapasy w nieco kontrowersyjnym wydaniu :)
Zdecydowanie polecam, Zyga jak zwykle nie zawodzi.

Niestety moja czytelnicza przygoda z Komisarzem Maciejewskim dobiegła końca. Oczywiście jest jeszcze zbiór opowiadań Tom X "Gliny z innej gliny", jednak ja już ukończyłem ten tomik jako pierwszy. Tak więc moja przygoda się zakończyła. Obawiam się że już nie spotkam takiego kozaka jak Zyga. Co do "Czasu Herkulesów" to powiem tak, książka jak zwykle na bardzo wysokim...

Powieść dobra jako kryminał retro stworzony z dbałością o szczegóły życia w czasach II RP, tym razem w mieście Chełmie A.D. 1938.
TYm razem komisarz Zyga Maciejewski jako oficer inspekcyjny wizytuje tamtejszą komendę, gdy pojawiają się zwłoki dobrze zbudowanych mężczyzn z przetrąconymi karkami.
Dobrze oddany klimat epoki i rodzący się resentyment do Ukraińców, zwanych wówczas Rusinami, jako jeden z elementów polityki osób, którym zdawało się, że tworzą potęgę wspomnianej II RP.
Ostatnia część cyklu, na pewno nie najlepsza, ale na pewno interesująca dla miłośników serii.

Powieść dobra jako kryminał retro stworzony z dbałością o szczegóły życia w czasach II RP, tym razem w mieście Chełmie A.D. 1938.
TYm razem komisarz Zyga Maciejewski jako oficer inspekcyjny wizytuje tamtejszą komendę, gdy pojawiają się zwłoki dobrze zbudowanych mężczyzn z przetrąconymi karkami.
Dobrze oddany klimat epoki i rodzący się resentyment do Ukraińców, zwanych...

Ciekawe zakończenie przygód komisarza Maciejewskiego , kilka odrębnych opowiadań w których autorzy rozwijają szerzej niektóre wątki z jego bogatej historii śledczej a szczególnie rodzinnej. Co ciekawe , pomimo kilku autorów opowiadań nie wyczuwa się zmiany stylu pisarstwa, doskonale oddają Oni dotychczasowy klimat pióra Wrońskiego z dużą lekkością towarzysząc Zygmuntowi i Olkowi w ich poczynaniach.

Ciekawe zakończenie przygód komisarza Maciejewskiego , kilka odrębnych opowiadań w których autorzy rozwijają szerzej niektóre wątki z jego bogatej historii śledczej a szczególnie rodzinnej. Co ciekawe , pomimo kilku autorów opowiadań nie wyczuwa się zmiany stylu pisarstwa, doskonale oddają Oni dotychczasowy klimat pióra Wrońskiego z dużą lekkością towarzysząc Zygmuntowi i...

Retro kryminał, ciekawa fabuła, szorstki chociaż oddany pracy komisarz Maciejewski. Dobrze się czyta +1 za miejsce i czas rozgrywania akcji :)

Retro kryminał, ciekawa fabuła, szorstki chociaż oddany pracy komisarz Maciejewski. Dobrze się czyta +1 za miejsce i czas rozgrywania akcji :)

To już dziewiąty,przedostatni tom mojej ulubionej serii.
Troche szkoda bo bardzo lubię humor i przygody Zygi.
Będzie mi go brakowało,choć to taki trochę trudny człowiek
Z jednej strony wulgarny brutal a jednocześnie ponadprzeciętny umysł o ogromniej inteligencji i intuicji
Akcja wyjątkowo toczy się w Chełmie które drobiazgowo i wiarygodnie uwiecznił Maciejewski oddając klimat przedwojennego miasteczka, w którym mocno zalatuje antysemityzmem.

To już dziewiąty,przedostatni tom mojej ulubionej serii.
Troche szkoda bo bardzo lubię humor i przygody Zygi.
Będzie mi go brakowało,choć to taki trochę trudny człowiek
Z jednej strony wulgarny brutal a jednocześnie ponadprzeciętny umysł o ogromniej inteligencji i intuicji
Akcja wyjątkowo toczy się w Chełmie które drobiazgowo i wiarygodnie uwiecznił Maciejewski oddając...

Trudno uwierzyć, że to już koniec historii Zygi Maciejewskiego. Paradoksalnie koniec (bo autor tym właśnie tomem zakończył serię powieściową) ale taki nie-koniec, bo historia rozgrywa się w 1938 roku. Zyga nie jest już komisarzem, do jakiego się przyzwyczailiśmy. Awansował, trafił za biurko i teraz jeździ do innych jednostek na inspekcje. Zaskakujący psikus losu sprawia, że trafia do Chełma gdzie dane mu będzie się kontrolować swojego pierwszego przełożonego, natknie się na kolegę ze szkolnej ławy i spotka zapaśniczego idola ze szczenięcych lat. Wszyscy oni w dziwny, niewyjaśniony sposób będą łączyć się ze sprawą, która od jakiegoś czasu figuruje w aktach jako niewyjaśniona. Gdy po raz kolejny, w trakcie obecności Maciejewskiego w mieście, dochodzi do podobnej zbrodni, nasz buntowniczy komisarz nie potrafi się przyglądać bezczynnie z boku. Sam zaczyna śledztwo, które zaczyna zataczać coraz szersze kręgi.

,,Czas Herkulesów" to idealne podsumowanie serii. Wolta czasowa i powrót do czasów sprzed wojny pozwalają z pewną nostalgią spojrzeć na jeden z lepszych okresów w życiu i karierze Maciejewskiego. Nie jest on wymęczonym wrakiem człowieka, jest przebojowy, buńczuczny, przekonany o swojej racji i w pełni oddany temu co robi. Takiego chcemy go pamiętać i z takim obrazem zostawia nas Wroński. Prawie do końca utrzymuje to poczucie. Tytuł jak i cała akcja jest pewną alegorią tego co działo się we wcześniejszych (szczególnie tych powojennych) tomach. Tutaj Maciejewski jest jak jego podejrzani nadal Herkulesem, zwycięzcą, bezwzględny w dążeniu do prawdy, nieustępliwy. Ale tak jak w śledztwie, które prowadzi, zawsze znajdzie się ktoś mocniejszy. Ale to jeszcze nie ważne. Przegrana przyjdzie później. Teraz świeci triumfy i takiego zostawiamy go w ostatnim tomie.

Jak zawsze, także i tu oprócz świetnie poprowadzonego wątku kryminalnego dostajemy bogate tło historyczne, pełne niuansów i smaczków typowych dla XX-lecia Międzywojennego. Wręcz namacalnie czuć klimat tego okresu, jego zaduch mroczne, niebezpieczne odcienie oraz pełne podziałów i uprzedzeń relacje. Nic nie jest jednoznaczne. Nic nie jest proste. Nie wszystko jest takie jak mogłoby się wydawać. Jest bagno, przez które trzeba przebić się do prawdy.

,,Czas Herkulesów" dał mi wszystko na co liczyłam i co chciałam. Wciągającą zagadkę kryminalną, klimat i mroczny nastrój okresu tuż przed wybuchem II wojny światowej oraz przede wszystkim satysfakcjonujące pożegnanie z Zygą Maciejewskim.

Trudno uwierzyć, że to już koniec historii Zygi Maciejewskiego. Paradoksalnie koniec (bo autor tym właśnie tomem zakończył serię powieściową) ale taki nie-koniec, bo historia rozgrywa się w 1938 roku. Zyga nie jest już komisarzem, do jakiego się przyzwyczailiśmy. Awansował, trafił za biurko i teraz jeździ do innych jednostek na inspekcje. Zaskakujący psikus losu sprawia, że...

Nie będę pisał jakiś dupereli, że akcja powieści toczy się w Chełmie w 1938 roku. Komisarz Maciejewski przyjechał na kontrolę z centrali ale postanowił zaangażować się w śledztwo dotyczące osób ze swojej młodości.
Szkoda, że jest to ostatnia część przygód tego niechlujnego faceta, ze specyficznym poczuciem humoru i jego wyszukanego języka.
Polubiłem gościa, o którym czytałem przez ostatnie 10 lat.

Nie będę pisał jakiś dupereli, że akcja powieści toczy się w Chełmie w 1938 roku. Komisarz Maciejewski przyjechał na kontrolę z centrali ale postanowił zaangażować się w śledztwo dotyczące osób ze swojej młodości.
Szkoda, że jest to ostatnia część przygód tego niechlujnego faceta, ze specyficznym poczuciem humoru i jego wyszukanego języka.
Polubiłem gościa, o którym...

Odsłuchiwanie tej książki trochę przypominało spotkanie z dawno nie widzianym przyjacielem. Na początku fajnie się gada, wspomina dawne czasy ale im dłużej takie spotkanie trwa, tym robi się nudniej. Tak było w przypadku tej powieści - na początku zapowiadało się na ocenę 9, jednak później ta historia robiła się coraz bardziej nużąca. Ocenę 6 wystawiam tylko za jakiegoś rodzaju sentyment do Zygi i czasów przedwojennych. Został mi jeszcze tylko zbiór opowiadań - oby były lepsze.

Odsłuchiwanie tej książki trochę przypominało spotkanie z dawno nie widzianym przyjacielem. Na początku fajnie się gada, wspomina dawne czasy ale im dłużej takie spotkanie trwa, tym robi się nudniej. Tak było w przypadku tej powieści - na początku zapowiadało się na ocenę 9, jednak później ta historia robiła się coraz bardziej nużąca. Ocenę 6 wystawiam tylko za jakiegoś...