zabolało

zabolało

Super ! Polecam przede wszystkim czytelnikom wcześniej urodzonym. Przypomniałem sobie młodość, miłe uczucie.
Polecam

Super ! Polecam przede wszystkim czytelnikom wcześniej urodzonym. Przypomniałem sobie młodość, miłe uczucie.
Polecam

Mam pewien problem z tą książką. Okres dojrzewania to trudny czas i chyba nikt nie wychodzi z niego bez choćby jednego zadraśnięcia, ale główny bohater często jest dla mnie mało autentyczny i nie do końca rozumiem jego niepokoje i rozterki. Gdzieś mi zbyt gwałtownie przeskoczył pomiędzy dzieckiem a młodym mężczyzną.

Mam pewien problem z tą książką. Okres dojrzewania to trudny czas i chyba nikt nie wychodzi z niego bez choćby jednego zadraśnięcia, ale główny bohater często jest dla mnie mało autentyczny i nie do końca rozumiem jego niepokoje i rozterki. Gdzieś mi zbyt gwałtownie przeskoczył pomiędzy dzieckiem a młodym mężczyzną.

1. Ciągnęło się to jak flaki z olejem...
2. Miało chyba być o dojrzewaniu, o tworzeniu więzi przyjacielskim na całe życie, o poszukiwaniu siebie, miłości, swojego miejsca. A było o niczym...
3. Ani tam nie ma fabuły, która by wciągnęła, ani tam nie ma refleksji która by zachwyciła i skłoniła do myślenia.
4. Długie to, bez punktu kulminacyjnego z miałkim zakończeniem.

1. Ciągnęło się to jak flaki z olejem...
2. Miało chyba być o dojrzewaniu, o tworzeniu więzi przyjacielskim na całe życie, o poszukiwaniu siebie, miłości, swojego miejsca. A było o niczym...
3. Ani tam nie ma fabuły, która by wciągnęła, ani tam nie ma refleksji która by zachwyciła i skłoniła do myślenia.
4. Długie to, bez punktu kulminacyjnego z miałkim zakończeniem.

Genialna książka, gorąco polecam

Genialna książka, gorąco polecam

To cudowne, że nadal powstają powieści mądre, ponadczasowe, pięknie napisane, pokazujące skomplikowanych bohaterów "w drodze" w procesie przemiany, mający w sobie pierwiastek silnej melancholii i kształtowanych przez epokę, w której żyją.
Wiele rzeczy się nam dłuży, ale koniec końców wszystko szybko mija, pisze Christiansen i też o tym jest ta powieść. O chwilach, o czasie, który tworzy tu i teraz.
Warto przeczytać i oczywiście puścić sobie Beatlesów w tle :)

To cudowne, że nadal powstają powieści mądre, ponadczasowe, pięknie napisane, pokazujące skomplikowanych bohaterów "w drodze" w procesie przemiany, mający w sobie pierwiastek silnej melancholii i kształtowanych przez epokę, w której żyją.
Wiele rzeczy się nam dłuży, ale koniec końców wszystko szybko mija, pisze Christiansen i też o tym jest ta powieść. O chwilach, o...

Zaiste bardzo dobra o powieść, którą czyta się z zapartym tchem i lektura mimo ponad 700 stron upływa szybko i niezauważalnie. Pełna sentymentów histora dzieciństwa i młodości czterech chłopaków nie z Liverpoolu ale z Oslo, którzy dorastają wraz z kolejnymi przebojami Beatelsów - każdy przebój to inny rozdział - od lat 60-tych do 70-tych i nastania czasów kontrkultury, psychodelii i narkotykowych brzmień. Uderzyły mnie dwie rzeczy -szczęśliwe dzieciństwo bez smartfonów i bunt młodych przeciw dostatkowi i kapitalizmowi, którego my nie mieliśmy do XXI wieku. Naprawdę nie czuć u nas, że ta historia wydarzyła się ponad pół wieku temu. Jak to mówio - z dobrobytu ludziom się w dupach przewraca.

Zaiste bardzo dobra o powieść, którą czyta się z zapartym tchem i lektura mimo ponad 700 stron upływa szybko i niezauważalnie. Pełna sentymentów histora dzieciństwa i młodości czterech chłopaków nie z Liverpoolu ale z Oslo, którzy dorastają wraz z kolejnymi przebojami Beatelsów - każdy przebój to inny rozdział - od lat 60-tych do 70-tych i nastania czasów kontrkultury,...

Brakuje tutaj jedynie jakiejs jednej konkretnej rzeczy, ktora tworzyla by jakas calosc. Zakonczenie tez takie nijakie, ale poza tym rewelacja.

Brakuje tutaj jedynie jakiejs jednej konkretnej rzeczy, ktora tworzyla by jakas calosc. Zakonczenie tez takie nijakie, ale poza tym rewelacja.

Opowieść o przyjaźni. Przeżycia bohaterów wydają się bardzo autentyczne, poprzez podkreślenie elementów codziennego życia. Niektórych może razić, że co chwila jest mowa o piciu piwa. Ale to czyni książkę bardziej autentyczną. To wartość przyjaźni, która uwydatniona jest pośród codziennych problemów, jest motywem przewodnim tej powieści. Kłopoty rodzinne, sercowe, finansowe, kłopoty z nauką, z prawem, a także kłopoty zdrowotne udaje się przezwyciężyć dzięki przyjaźni.
Niektórzy bohaterowie prezentują socjalistyczne, wręcz rewolucyjne poglądy. Może dlatego, że nie mieli okazji spróbować socjalizmu w praktyce i ze wszystkimi jego konsekwencjami. Sporo jest psioczenia na EWG. Ale ok, dla Norwegów, przy ich zasobach naturalnych, wejście do UE to żaden interes. Po prostu mogli sobie ekonomicznie pozwolić na to aby integrację europejską sobie odpuścić. Pełno też narzekania na kapitalizm, przy równoczesnym czerpaniu z niego korzyści. Ale wyczuwa się tu również pewien dystans autora. Główny bohater zachęcany przez swojego przyjaciela do agitacji politycznej, chowa w swojej szufladzie coraz większe ilości powierzonych mu do rozdawania propagandowych ulotek. To duża zaleta tej książki, bo autor pozwala przez to czytelnikowi spojrzeć z dystansem na jego bohaterów.
Czytając opisy tej książki oczekiwałem dobrej książki o dorastaniu. Otrzymałem książkę wiarygodnie opisującą przeżycia bohaterów, które ja również po części mogę odnieść do mojego życia. Im dłużej tę książkę czytałem tym wyżej ją oceniałem.

Opowieść o przyjaźni. Przeżycia bohaterów wydają się bardzo autentyczne, poprzez podkreślenie elementów codziennego życia. Niektórych może razić, że co chwila jest mowa o piciu piwa. Ale to czyni książkę bardziej autentyczną. To wartość przyjaźni, która uwydatniona jest pośród codziennych problemów, jest motywem przewodnim tej powieści. Kłopoty rodzinne, sercowe,...

"Półbrat", "Odpływ" - rewelacja, a tutaj jakoś nie wciągnęło. Może gdybym kiedyś była dorastającym chłopcem...
Po namyśle... wynudziłam się jednak, opornie szło, długo czytałam. Czasem trafiło się ładne zdane, które były jakby doklejone - językowo coś mi nie grało.

"Półbrat", "Odpływ" - rewelacja, a tutaj jakoś nie wciągnęło. Może gdybym kiedyś była dorastającym chłopcem...
Po namyśle... wynudziłam się jednak, opornie szło, długo czytałam. Czasem trafiło się ładne zdane, które były jakby doklejone - językowo coś mi nie grało.