Patrick deWitt

- A gdybyśmy tak weszli do ich obozu bez broni, z rękami w górze? - Nie zamierzam zaszczycać tej propozycji odpowiedzią.

- A gdybyśmy tak weszli do ich obozu bez broni, z rękami w górze? - Nie zamierzam zaszczycać tej propozycji odpowiedzią.

Nie znam odgłosu, w którym byłoby słychać więcej samotności niż w skrzypieniu sprężyn łóżka przyduszonych ciężarem niespokojnego człowieka.

Nie znam odgłosu, w którym byłoby słychać więcej samotności niż w skrzypieniu sprężyn łóżka przyduszonych ciężarem niespokojnego człowieka.

Tamten moment, tamten punkt na linii czasu był najszczęśliwszą chwilą mojego życia, aż do śmierci. Wydaje mi się teraz, że był zbyt szczęśliwy, że ludzie nie powinni przeżywać tak wielkiego spełnienia. Na pewno stępił wszystkie kolejne chwile radości, jakie później mnie spotkały. Tak czy inaczej, i może właśnie tak jest dobrze, nie było to coś, w czym mogliśmy trwać dłużej. Wszystko, co nastąpiło potem, poszło w tak mrocznym i złym kierunku, jak się tylko dało. Wszystko, co przyszło później, było już, w takim czy w innym znaczeniu, śmiercią.

Tamten moment, tamten punkt na linii czasu był najszczęśliwszą chwilą mojego życia, aż do śmierci. Wydaje mi się teraz, że był zbyt szczęśli...