"Dwór cierni i róż" przeczytałam już w tamtym roku. Ale teraz zapoznałam się z nim raz jeszcze, ponieważ chciałam sięgnąć po drugi tom na świeżo i wszystko pamiętać z poprzedniego. I muszę przyznać, że moja opinia zbytnio się nie różni od tej, jaką miałam rok temu.

Dziewiętnastoletnia Feyra robi wszystko, żeby utrzymać przy życiu siebie a przede wszystkim swoją rodzinę. W tym celu codziennie wybiera się na polowania do pobliskiego lasu starając się zawsze przynosić coś do jedzenia. Pewnego dnia zapuszcza się dalej niż zwykle, niedaleko muru, który odziela ziemie Prythianu od krain śmiertelników. Tam zabija ogromnego wilka. Jakiś czas później pod jej drzwiami zjawia się Tamlin w postaci okrutnego stwora i mówi jej, że albo zaraz ją zabije albo pójdzie z nim na nieśmiertlene ziemie i tam dożyje końca swoich dni jako zadośćuczynienie za zabicie fae. Dziewczyna, nie mając zbyt wielkiego wyboru udaje się z nim do Prythianu. Czy Feyra pokona swoje uprzedzania względem fae?

Sarah J. Maas zachwyca swoim stylem pisania. Na pewno wiele razy jeszcze wspomnę, że spod jej pióra przeczytałabym wszystko. Świetnie radzi sobie z opisami przyrody na Dworze Wiosny. Widać jak bardzo poprawiła się od pierwszej części "Szklanego Tronu" i na pewno z każdą kolejna książką będzie jeszcze lepiej.

Co do samej fabuły i akcji to mam wrażenie, że jak na tę autorkę to było zbyt spokojnie. Przez pierwszą połowę książki brakowało mi zwrotów akcji, ale już końcówka mi to wynagrodziła. Była fenomenalna. Sama fabuła momentami była przewidywalna, ale mi to nie przeszkadzało. Podobało mi się to nawiązanie do Pięknej i bestii, ale była to tylko lekka inspiracja, więc nie ma się co obawiać, że Maas za bardzo odgapiła. Motyw tamtej baśni był tylko tłem, bo Sarah J. Maas wplotła w to wiele innych wątków przez co całość prezentuje się naprawdę dobrze.

Główną bohaterką i narratorką tej książki jest Feyra. Dziewczyna robi wszystko, by utrzymać przy życiu rodzinę, która w ogóle tego nie docenia. Dwie siostry zachowuja się jak księżniczki i wciąż myślą, że wszystko im sie należy tak jak kiedyś, gdy byli jeszcze bogaci. Matka nie żyje a ojciec - odkąd stracił cały majątek - przestał się starać. Feyrę wiele kosztuje wyżywienie rodziny ale znosi to wszystko bez słówa. Podoba mi się w niej to poświęcenie i upór. Nawet w obliczu śmierci myśli o swoich bliskich. Nie lubię za to Tamlina. Dla mnie jest to mdły bohater, który nie wyróżnia się niczym szczególnym. Za to jego przyjaciel, Lucien, ratuje trochę atmosferę. Ale jest jeszcze jedna postać. Postać, którą kochają tysiące czytelniczek, czyli Rhsyand. Ja również go uwielbiam. W tej części jest tajemniczy i niezbyt wiele o nim wiemy, ale bardzo podoba mi się wątek umowy między nim a Feyrą. Czuję, że to się ciekawie rozwinie.

"Dwór cierni i róż" to książka z baśniowym klimatem, która wprowadza nas do nowego świata i powoli zaznajamia z zasadami jakie nim rządzą. Najlepszym atutem tej książki jest główna bohaterka, która zaimponowała mi swoją postawą i Rhsyand, który posiada wiele tajemnic. Warto ją przeczytać również dla stylu pisania autorki, bo to on nadaje całej powieści tej bajeczności. Jedyne czego brakuje mi w tej książce to większej ilości zwrotów akcji, co nie zmienia faktu, że czytanie jej było interesującą przygodą.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: https://magicznakrainaksiazek.blogspot.com/2017/07/basn-opowiedziana-na-nowo-33-dwor.html

"Dwór cierni i róż" przeczytałam już w tamtym roku. Ale teraz zapoznałam się z nim raz jeszcze, ponieważ chciałam sięgnąć po drugi tom na świeżo i wszystko pamiętać z poprzedniego. I muszę przyznać, że moja opinia zbytnio się nie różni od tej, jaką miałam rok temu.

Dziewiętnastoletnia Feyra robi wszystko, żeby utrzymać przy życiu siebie a przede wszystkim swoją rodzinę. W...