Moje drugie spotkanie z komisarzem Wallanderem okazało się totalną porażką.
Książka zaczyna się bardzo obiecująco, wątek kryminalny zapowiada się naprawdę ciekawie. Niestety, dalej jest już tylko coraz gorzej.
Ze zdumienia przecierałem oczy - to ma być ten słynny Mankell??? Taką ilością bzdur, nonsensów i nielogiczności można by obdzielić kilka innych książek, a po tak powszechnie cenionym Mankellu nigdy bym się czegoś takiego nie spodziewał.
Z niewiadomych powodów autor porwał się na temat, o którym nie ma zielonego pojęcia. Większą część fabuły umieścił w 1991 r. w uwalniającej się spod sowieckiego jarzma Rydze, w której niepodzielne rządy sprawuje dwóch pracujących w jednym budynku pułkowników (milicji? policji? bezpieki?). I główną zagadkę tej powieści stanowi ustalenie który z tych dwóch panów jest patriotą, a który sowieckim agentem !!! Między innymi w tym celu ściąga się do Rygi szwedzkiego komisarza. Serio!!!
Tenże komisarz, nie znając słowa po niemiecku, przejeżdża samochodem na fałszywym niemieckim paszporcie przez trzy granice z Niemiec na Łotwę. A cooo.
Niestety, podobnych bredni jest tu znacznie więcej, co kompletnie pozbawia tę powieść wiarygodności i lokuje ją na półce z sensacją kategorii C. Co w tym wszystkim robi Wallander? Nawet on sam tego nie wie.
Czytam książki z tego cyklu w porządku chronologicznym i nie wykluczam, że przede mną jeszcze mogą być prawdziwe perełki. Nie zmienia to faktu, że tej pozycji nijak nie da się obronić. Nie przypuszczałem, że autor uchodzący za ojca skandynawskiego kryminału może wysmażyć tak strasznego gniota.

Moje drugie spotkanie z komisarzem Wallanderem okazało się totalną porażką.
Książka zaczyna się bardzo obiecująco, wątek kryminalny zapowiada się naprawdę ciekawie. Niestety, dalej jest już tylko coraz gorzej.
Ze zdumienia przecierałem oczy - to ma być ten słynny Mankell??? Taką ilością bzdur, nonsensów i nielogiczności można by obdzielić kilka innych książek, a po tak...