Jean-Claude Izzo

Nie warto. Hammet czy Chandler może i byli wzorem dla tego rzemieślnika, ale to za mało. Wulgarnością czy brudem nie nadrobi się braku umiejętności opowiadania. Realia pracy policyjnej takie sobie - ekipa jedzie na przeszukanie do handlarza narkotykami i nie zagląda do piwnicy. Gdy bohater się w końcu obudzi i zaciągnie zatrzymanego dokończyć przeszukania, narkotyki i broń nadal grzecznie czekają, nikt piwnicy nie wyczyścił pomimo publicznego wyprowadzania handlarza. Autor chyba jednak nie ma potrzeby tworzyć lepszej powieści, wystarczy mu, że tworzy słuszną powieść. Interesuje go w zasadzie tylko rasizm i Front Narodowy, źródła wszystkich nieszczęść współczesnej Francji. Wątła fabuła wydaje mi się być tylko pretekstem do obwiniania rzekomych rasistów o przestępczość imigrantów, brak asymilacji, upadek miasta. Główny bohater chce zwalczać przestępczość raczej wychowując "skrzywdzonych" niż zatrzymując sprawców przestępstw. Zdecydowanie powinien zostać kuratorem albo adwokatem, a nie policjantem. Nie wiem czy źródłem postawy autora jest fakt, że sam był imigrantem z Włoch, czy taka jest "elita" Francji. Skutek takich książek w każdym razie jest taki, że gdy Front Narodowy wygrał ostatnie wybory samorządowe, w wyniku czego nie zdobył władzy w żadnym regionie, francuska elita nazwała to zwycięstwem demokracji.