Są takie książki, które połyka się jednym kęsem, niemalże. Takie, od których oderwać się trudno. I są takie, które czytasz, odkładasz na półkę, bo coś ciekawszego pojawiło się w twojej domowej biblioteczce, po jakimś czasie wracasz do przerwanej lektury, przerzucasz ‎kartki, byle do brzegu. I to jest właśnie jedna z nich. Miała być zabawna, była żenująca. Miała być o polityce, a była o gierkach. Miała mówić o miłości, a pokazała zagubienie trzydziestolatków w otaczającym ich świecie. I tak szukałam tych miejsc urzekających, tych dla których uznano ją za ciekawą, lecz był to próżny trud. Zatem dobrnąwszy do ostatniej strony z ulgą sięgnęłam po inną książkę. Nie ośmielę się polecić, nawet jeśli lubicie świnie. 

Są takie książki, które połyka się jednym kęsem, niemalże. Takie, od których oderwać się trudno. I są takie, które czytasz, odkładasz na półkę, bo coś ciekawszego pojawiło się w twojej domowej biblioteczce, po jakimś czasie wracasz do przerwanej lektury, przerzucasz ‎kartki, byle do brzegu. I to jest właśnie jedna z nich. Miała być zabawna, była żenująca. Miała być o...

Rozmawialiśmy o tej książce na zajęciach z prozy po 1989. Miał to być przykład powieści korporacyjnej... I był to dobry przykład! Bo powieść korporacyjna nie musi toczyć się tylko w biurowcu - ważne, żeby bohaterowie byli "korpo-ludkami". A u Siemiona są. Wiem, bo sama pracuję w korporacji. Siemion oddał tego ducha. A że zagęścił akcję? Że doprowadził do wydarzeń tak poplątanych, że aż wymykających się prawdopodobieństwu? Kundera nazwałby to wodewilowym układem w powieści - układem między pisarzem a czytelnikiem z których jeden prosi o przymknięcie oka a drugi oko przymyka, by dostać to, za co płacił - rozrywkę. Tu rozrywkę lekko podgoryczoną świadomościa tytułowego końca świata.

Rozmawialiśmy o tej książce na zajęciach z prozy po 1989. Miał to być przykład powieści korporacyjnej... I był to dobry przykład! Bo powieść korporacyjna nie musi toczyć się tylko w biurowcu - ważne, żeby bohaterowie byli "korpo-ludkami". A u Siemiona są. Wiem, bo sama pracuję w korporacji. Siemion oddał tego ducha. A że zagęścił akcję? Że doprowadził do wydarzeń tak...

szkoda, że Siemion napisał tylko dwie książki. Bardzo solidna książka obyczajowo-fantastyczna[cokolwiek to znaczy]. i szkoda, że zamiast ekranizacji finimondo powstały ekranizacje np. rozlewiska

szkoda, że Siemion napisał tylko dwie książki. Bardzo solidna książka obyczajowo-fantastyczna[cokolwiek to znaczy]. i szkoda, że zamiast ekranizacji finimondo powstały ekranizacje np. rozlewiska

Warszawa jest jak gigantyczne mrowisko. Na ulicach, w budynkach i firmach mijają się setki tysięcy ludzi - wszyscy są dla siebie jednakowo obcy. Siemion wbrew wszystkiemu splata jednak ze sobą losy osób zupełnie niepozornych.
Linka jest żoną Aureliusza, chłodnego polityka-publicysty wyznającego konserwatywne wartości. Sama marzy o powiększeniu rodziny, życiu luksusie i własnym programie w TV. Postanawia więc odejść od męża i zacząć nowe życie.
Tadeo ma już za sobą nowy start. Wyrwał się już z nudnej pipidówy, teraz pora na podbicie Warszawy. Ciężko jednak snuć plany podbicia stolicy, gdy jest się bezdomnym, pracującym na trzy zmiany w dziale ksero międzynarodowej korporacji.
Po szczeblach tej samej wielkiej firmy pnie się Zosia, próbująca pozbierać się po utracie ukochanego. Ból istnienia zagłusza pracą i ostro doprawianymi imprezami.
A w tle wielka, międzynarodowa transakcja z Amerykanami.
Muszę przyznać, że to za dużo, nawet jak dla mnie - a lubię, kiedy w książkowych fabułach wiele się dzieje. Wątki nieco się mieszają, jeden przyćmiewa drugi, Siemion skacze z kwiatka na kwiatek. Do tego zupełnie banalne i niesatysfakcjonujące, według mnie, zakończenie...
Zdecydowanie na plus oceniam jednak styl pisania autora. Jest w nim świeżość, czyta się bardzo przyjemnie.
Mimo to "Finimondo" nie podbiło mojego serca. Mówiąc szczerze, ciężko mi było przebrnąć przez nie do końca.

Warszawa jest jak gigantyczne mrowisko. Na ulicach, w budynkach i firmach mijają się setki tysięcy ludzi - wszyscy są dla siebie jednakowo obcy. Siemion wbrew wszystkiemu splata jednak ze sobą losy osób zupełnie niepozornych.
Linka jest żoną Aureliusza, chłodnego polityka-publicysty wyznającego konserwatywne wartości. Sama marzy o powiększeniu rodziny, życiu luksusie i...

Początek książki obiecujący, jednak im dalej tym książka stawała się bardziej zagmatwana, a styl pisania męczył. Można przeczytać z ciekawości, jednak drugi raz bym po nią nie sięgnął.

Początek książki obiecujący, jednak im dalej tym książka stawała się bardziej zagmatwana, a styl pisania męczył. Można przeczytać z ciekawości, jednak drugi raz bym po nią nie sięgnął.