O kotach

Dla opowiadania Olgi Drendy warto!

Dla opowiadania Olgi Drendy warto!

Pokaż mimo to

W większości opowiadań są albo obrazy znęcania się nad kotami albo po prostu tragicznego losu kotów. Jeżeli ktoś chce złapać doła, to przeczytanie całości daje niezawodną gwarancję, że tak się stanie. A do tego opowiadania jeszcze są nudne i czytałam je niemal na siłę.
A z pozytywnych aspektów, to w opowiadaniu Chwina jest godny uwagi fragment, kiedy to kot przypomina sobie różne utwory muzyczne czy literackie o kotach. Ku mojemu zaskoczeniu jest tam wspomniana mało obecnie znana, ale moja ulubiona autorka Lilian Jackson Braun i jej kot detektyw, o którym pisałam wielokrotnie. Jest też wspomniany kot w butach, kot z Cheshire i oczywiście Behemot.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2019/11/o-kotach-wydawnictwo-czarne.html

W większości opowiadań są albo obrazy znęcania się nad kotami albo po prostu tragicznego losu kotów. Jeżeli ktoś chce złapać doła, to przeczytanie całości daje niezawodną gwarancję, że tak się stanie. A do tego opowiadania jeszcze są nudne i czytałam je niemal na siłę.
A z pozytywnych aspektów, to w opowiadaniu Chwina jest godny uwagi fragment, kiedy to kot przypomina...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kupiłam, bo:
1) kocham koty całym sercem, podziwiam je i szanuje i płaszczę się przed nimi
2) ilustracje zawarte w tej książeczce mnie zachwyciły.

Później nieopatrznie, podczas wrzucania jej na półkę "Chcę przeczytać", zobaczyłam ocenę zbioru i kiepskie opinie. Bałam się zacząć czytać, mimo że w spisie treści widniało nazwisko Chwina, które powinno świadczyć o tym, że będzie dobrze.

Dzisiaj z racji wolnego dnia otworzyła, przeczytałam i nie czuję się oszukana jak większość czytelników. Kupując zbiór opowiadań, nie spodziewałam się opisu zwyczajów kotów, formalnych treści, klasyfikacji ani niczego w ten deseń. Spodziewałam się właśnie tekstów z kotem w tle. I to właśnie dostałam. Każdy tekst mniej lub bardziej opowiada o tych niezwykłych stworzeniach. Czasem kot lub koty są głównymi bohaterami, czasem tworzą drugi plan. Zostały one przedstawione jako towarzysze ludzi - puchate lub gołe, piękne lub brzydkie, małe lub duże, przytulanki lub chuligani. Po prostu przedstawione zostały koty w swojej naturze, obdarzone jak ludzie swoją kocią osobowością i charakterami.

Mnie na przykład książka bardzo przypadła do gustu.

Kupiłam, bo:
1) kocham koty całym sercem, podziwiam je i szanuje i płaszczę się przed nimi
2) ilustracje zawarte w tej książeczce mnie zachwyciły.

Później nieopatrznie, podczas wrzucania jej na półkę "Chcę przeczytać", zobaczyłam ocenę zbioru i kiepskie opinie. Bałam się zacząć czytać, mimo że w spisie treści widniało nazwisko Chwina, które powinno świadczyć o tym, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto mnie choć trochę zna, ten wie, że od maleńkości jestem zapaloną miłośniczką kotów i że nic, ani tym bardziej nikt, nie jest w stanie tego zmienić, dlatego też ucieszyłam się, gdy pojawiła się zapowiedź powyższego zbioru opowiadań o kotach. Jak wiemy, rzeczywistość jednak wszystko weryfikuje i moja radość dość szybko przerodziła się rozczarowanie, a w przypadku opowiadania "Kotek robotek" - jakby nie było sympatycznie się zapowiadającego - również w żal, niedowierzanie, a także łamiące serce obrzydzenie. Tomik niewątpliwie ratują ilustracje, ale też przede wszystkim Stefan Chwin ze swoim "Fiona. Kot, który myślał" oraz "Kot Rysio" Pawła Sołtysa. Pozostałe twory albo wydają mi się bezbarwne, albo pozbawione sensu i wyraźniej peunty. A mogło być tak pięknie...

Kto mnie choć trochę zna, ten wie, że od maleńkości jestem zapaloną miłośniczką kotów i że nic, ani tym bardziej nikt, nie jest w stanie tego zmienić, dlatego też ucieszyłam się, gdy pojawiła się zapowiedź powyższego zbioru opowiadań o kotach. Jak wiemy, rzeczywistość jednak wszystko weryfikuje i moja radość dość szybko przerodziła się rozczarowanie, a w przypadku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krótkie opowiadania z kotami w roli głównej. Tajemnicze, pełne niedopowiedzeń, trochę mroczne. Jak koty.

Krótkie opowiadania z kotami w roli głównej. Tajemnicze, pełne niedopowiedzeń, trochę mroczne. Jak koty.

Pokaż mimo to

Pal licho umiłowania do kotów. 6 opowiadań z czego większość jakaś taka eee. Paweł Sołtys zawyża ocenę całości i dla tego opowiadania warto sięgnąć po całość. Gdyby nie alfabetyczny porządek, można byłoby pomyśleć, że opowiadanie Pana Pawła jest na osłodę.

Pal licho umiłowania do kotów. 6 opowiadań z czego większość jakaś taka eee. Paweł Sołtys zawyża ocenę całości i dla tego opowiadania warto sięgnąć po całość. Gdyby nie alfabetyczny porządek, można byłoby pomyśleć, że opowiadanie Pana Pawła jest na osłodę.

Pokaż mimo to

Niestety, mimo obecności autorów, których lubię, książka jest taka sobie.
Opowiadania, mam wrażenie, dobrane tak jakoś na siłę, jakby słowo "kot" w treści wystarczyło, żeby zrobić zgrabny zbiorek, a że opowiadania nie najlepsze, to już trudno. Podobały mi się dwa (Olgi Drendy i Pawła Sołtysa), ale, też chyba na tle całej reszty. Nie będę oryginalna i zgodzę się z innymi czytelnikami - książka jest bardzo ładnie wydana, ma fajne ilustracje i jest ładnym przedmiotem - i to jej główna zaleta - nadaje się na prezent do postawienia na półce. Do czytania - mniej...

Niestety, mimo obecności autorów, których lubię, książka jest taka sobie.
Opowiadania, mam wrażenie, dobrane tak jakoś na siłę, jakby słowo "kot" w treści wystarczyło, żeby zrobić zgrabny zbiorek, a że opowiadania nie najlepsze, to już trudno. Podobały mi się dwa (Olgi Drendy i Pawła Sołtysa), ale, też chyba na tle całej reszty. Nie będę oryginalna i zgodzę się z innymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"O kotach", czyli piękne ilustracje.

Kociamber, kocisko, kocur, kociczka, sierściuch - określeń na naszych puchatych mruczących przyjaciół jest jeszcze więcej. To właśnie o nich jest powyższa książka. Nie jest ona jednym opowiadaniem, a zbiorem sześciu, w których koty się pojawiają. W jednym z nich, koty stanowią trzon opowiadania, w pozostałych stanowią tło.

Pierwsze opowiadanie zdecydowanie może zniechęcić do całej pozycji ze względu na polityczne aluzje. Pojawiają się tutaj takie osoby jak Beata K. z Żoliborza, czy adwokat G. To opowiadanie z kotami ma niewiele wspólnego. Gdyby występujące tam postaci, koty, zamienić na psy, myszy czy kury, opowiadanie nic by nie straciło.

Młoda para, student, dziadkowie do których przyjeżdża wnuczek na wakacje, ojciec samotnie wychowujący dziecko - co ich łączy? Wszyscy mają kota. W przypadku pozostałych opowiadań pokazany jest wpływ sierściuchów na relację pomiędzy ludźmi, przywiązanie dziecka do kocięcia.

Książka do górnolotnych zdecydowanie nie należy. Nic nowego się z niej o kotach nie dowiecie. Nie odmieni waszego życia. Czy niezdecydowanych przekona do adopcji kociaka - nie powiedziałbym, a szkoda.

To, co trzeba jej oddać to, to że jest pięknie wydana! Ładna, twarda okładka, która jest jednocześnie ilustracją do jednego z opowiadań. Pozostałe opowiadania są równie pięknie zilustrowane co świetnie dopełnia całość.

"O kotach", czyli piękne ilustracje.

Kociamber, kocisko, kocur, kociczka, sierściuch - określeń na naszych puchatych mruczących przyjaciół jest jeszcze więcej. To właśnie o nich jest powyższa książka. Nie jest ona jednym opowiadaniem, a zbiorem sześciu, w których koty się pojawiają. W jednym z nich, koty stanowią trzon opowiadania, w pozostałych stanowią tło.

Pierwsze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„O kotach”. Tak głosi tytuł. I w zasadzie koty się tu pojawiają. Tyle, że równie dobrze mogłyby to być króliki, jeże albo kaczki. Kot zdaje się być tu wklejony na siłę, historie mają z tymi zwierzakami niewiele wspólnego. W ogóle większość opowiadań jest jakaś taka sprana, wyblakła, wyzuta z wszelkiego ciepła (z wyjątkiem może jednego). Jakby autorom temat kota w ogóle nie leżał i pisali o nim za karę. Dodam tylko, że bohaterem jednego z opowiadań jest kot martwy, innego zaś kot padający ofiarą eksperymentów medycznych. To chyba dobrze oddaje ogólnego ducha książki. Napisane to wszystko poprawnie, ale co z tego? Dla kogo to? I po co? Miłośnicy kotów nie mają tu absolutnie czego szukać. Karny członek należy się też wydawnictwu za literówki. Przepuszczenie do druku błędów w tak krótkiej publikacji świadczy o wydawcy bardzo słabo.

„O kotach”. Tak głosi tytuł. I w zasadzie koty się tu pojawiają. Tyle, że równie dobrze mogłyby to być króliki, jeże albo kaczki. Kot zdaje się być tu wklejony na siłę, historie mają z tymi zwierzakami niewiele wspólnego. W ogóle większość opowiadań jest jakaś taka sprana, wyblakła, wyzuta z wszelkiego ciepła (z wyjątkiem może jednego). Jakby autorom temat kota w ogóle nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spodziewałem się zabawnych perypetii pisarzy z ich sympatycznymi mruczkami, dostałem jakieś "przeartystycznione" wizje i koncepcje z kotami w tle, w sumie pasujące do tego obrazka na okładce. Do tego już drugi byk ortograficzny w nowościach Czarnego, "Buran": RZądni władzy, "O kotach": wyŻynać, autokorekta w Wordzie się zawiesiła?, nie rozumiem. No i słabe jest żądanie za tą książeczkę 40zł.

Spodziewałem się zabawnych perypetii pisarzy z ich sympatycznymi mruczkami, dostałem jakieś "przeartystycznione" wizje i koncepcje z kotami w tle, w sumie pasujące do tego obrazka na okładce. Do tego już drugi byk ortograficzny w nowościach Czarnego, "Buran": RZądni władzy, "O kotach": wyŻynać, autokorekta w Wordzie się zawiesiła?, nie rozumiem. No i słabe jest żądanie za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to