O kotach

Układ opowiadań wybranych do tej książki jest analogiczny do przebiegu spożywania proszonej kolacji: najpierw rozgrzebuje się to co na talerzu, odsuwa na boki niechciane fragmenty, wyjada z niesmakiem pozostałości potraw tak, aby najlepszy kąsek zostawić na koniec, żeby móc się nim delektować i wynagrodzić sobie niesmak pozostawiony przez poprzednie dania.
Na deser zawsze czeka się najdłużej. Opowiadanie Pawła Sołtysa jest wisienką na torcie i nie pasuje do pozostałych dań.
Ps. Można skonsumować tylko deser...

Układ opowiadań wybranych do tej książki jest analogiczny do przebiegu spożywania proszonej kolacji: najpierw rozgrzebuje się to co na talerzu, odsuwa na boki niechciane fragmenty, wyjada z niesmakiem pozostałości potraw tak, aby najlepszy kąsek zostawić na koniec, żeby móc się nim delektować i wynagrodzić sobie niesmak pozostawiony przez poprzednie dania.
Na deser zawsze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór bardzo zróżnicowanych form literackich - opowiadań (czasem zupełnie fantastycznych), esejów, kocich "biografii," czy podobnej literatury wspominkowej. Poziom całości jest dosyć wysoki, ale ogromne zróżnicowanie stylu sprawi, że raczej mało komu spodoba się ta pozycja jako całość. Mnie samemu już krótko po lekturze wypadły niektóre teksty z pamięci.
Czytałem to razem z tomem "O psach" i można stwierdzić, że i ta pozycja jest podobna w założeniach i stylu (z powodu licznych autorów) do tej książki. Zwłaszcza niepowtarzalny styl ilustracji Małgorzaty Herby (wydający się jakimś dalekim echem malarstwa Henriego Rousseau) łączy te dwie pozycje w specyficzny dyptyk poruszający odwieczne pytanie ludzkości: psy, czy koty?
W tym przypadku można ogłosić remis.

Zbiór bardzo zróżnicowanych form literackich - opowiadań (czasem zupełnie fantastycznych), esejów, kocich "biografii," czy podobnej literatury wspominkowej. Poziom całości jest dosyć wysoki, ale ogromne zróżnicowanie stylu sprawi, że raczej mało komu spodoba się ta pozycja jako całość. Mnie samemu już krótko po lekturze wypadły niektóre teksty z pamięci.
Czytałem to razem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Olga Drenda, Małgorzata Rejmer, Paweł Sołtys <3

Olga Drenda, Małgorzata Rejmer, Paweł Sołtys <3

Pokaż mimo to

Świetna lektura.
Kto nie ma kota - nie zrozumie.
Kto nie czuje metafor - nie zrozumie.
Kto nie lubi opowiadań mówiących o życiu, przemijaniu, wartościach itp. a nie o czymś konkretnym - nie zrozumie.

Jeszcze na zachętę. Obecnie jest połowa kwietnia 2020 r. - szaleje koronawirus.
cytat z pierwszego opowiadania: "Wystarczył skromny wirus AP31C961, by cała ośmiomiliardowa ludzkość w parę miesięcy znikła z powierzchni globu".

Ale to nie książka o tym.

Koty są we wspomnieniach, jako główni bohaterowie, jako tło, jako metafora. Niech jednak nikt nie szuka w tej książce tylko kotów.

Świetna lektura.
Kto nie ma kota - nie zrozumie.
Kto nie czuje metafor - nie zrozumie.
Kto nie lubi opowiadań mówiących o życiu, przemijaniu, wartościach itp. a nie o czymś konkretnym - nie zrozumie.

Jeszcze na zachętę. Obecnie jest połowa kwietnia 2020 r. - szaleje koronawirus.
cytat z pierwszego opowiadania: "Wystarczył skromny wirus AP31C961, by cała ośmiomiliardowa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moim zdaniem słabizna. Może jedno opowiadanie spoko, reszta taka nijaka.

Moim zdaniem słabizna. Może jedno opowiadanie spoko, reszta taka nijaka.

Pokaż mimo to

Czytałem wcześniej wydany równolegle zbiorek "O psach". I chociaż przez całe życie miałem psa (a teraz mam dwa i trzy koty) to muszę przyznać, że koty są o wiele bardziej inspirujące. Najwyraźniej pies jest i już. Dopiero jak go zabraknie to człowiek cierpi i tęskni ale tak na co dzień to w sumie nie widać go. Tak to wynika z zestawu "O psach" i z praktyki.
Za to koty, koty nie mogą tak po prostu być. Opowiadania o kotach to jest poezja, proza, groza i fantastyka. I wszystko naraz. Po prostu co opowiadanie to inny świat. Muszę przyznać, że mój ulubiony twórca Paweł Sołtys trzyma wysoki poziom a inni wcale mu nie ustępują.

Moja Mama, która przez kilkanaście ostatnich lat życia zrobiła wiele dla bezdomnych kotów, dostała ode mnie tę książkę na ostatnią swoją Gwiazdkę. Przeczytała tylko połowę bo dawki morfiny rosły zbyt szybko...

Czytałem wcześniej wydany równolegle zbiorek "O psach". I chociaż przez całe życie miałem psa (a teraz mam dwa i trzy koty) to muszę przyznać, że koty są o wiele bardziej inspirujące. Najwyraźniej pies jest i już. Dopiero jak go zabraknie to człowiek cierpi i tęskni ale tak na co dzień to w sumie nie widać go. Tak to wynika z zestawu "O psach" i z praktyki.
Za to koty, koty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla opowiadania Olgi Drendy warto!

Dla opowiadania Olgi Drendy warto!

Pokaż mimo to

W większości opowiadań są albo obrazy znęcania się nad kotami albo po prostu tragicznego losu kotów. Jeżeli ktoś chce złapać doła, to przeczytanie całości daje niezawodną gwarancję, że tak się stanie. A do tego opowiadania jeszcze są nudne i czytałam je niemal na siłę.
A z pozytywnych aspektów, to w opowiadaniu Chwina jest godny uwagi fragment, kiedy to kot przypomina sobie różne utwory muzyczne czy literackie o kotach. Ku mojemu zaskoczeniu jest tam wspomniana mało obecnie znana, ale moja ulubiona autorka Lilian Jackson Braun i jej kot detektyw, o którym pisałam wielokrotnie. Jest też wspomniany kot w butach, kot z Cheshire i oczywiście Behemot.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2019/11/o-kotach-wydawnictwo-czarne.html

W większości opowiadań są albo obrazy znęcania się nad kotami albo po prostu tragicznego losu kotów. Jeżeli ktoś chce złapać doła, to przeczytanie całości daje niezawodną gwarancję, że tak się stanie. A do tego opowiadania jeszcze są nudne i czytałam je niemal na siłę.
A z pozytywnych aspektów, to w opowiadaniu Chwina jest godny uwagi fragment, kiedy to kot przypomina...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kupiłam, bo:
1) kocham koty całym sercem, podziwiam je i szanuje i płaszczę się przed nimi
2) ilustracje zawarte w tej książeczce mnie zachwyciły.

Później nieopatrznie, podczas wrzucania jej na półkę "Chcę przeczytać", zobaczyłam ocenę zbioru i kiepskie opinie. Bałam się zacząć czytać, mimo że w spisie treści widniało nazwisko Chwina, które powinno świadczyć o tym, że będzie dobrze.

Dzisiaj z racji wolnego dnia otworzyła, przeczytałam i nie czuję się oszukana jak większość czytelników. Kupując zbiór opowiadań, nie spodziewałam się opisu zwyczajów kotów, formalnych treści, klasyfikacji ani niczego w ten deseń. Spodziewałam się właśnie tekstów z kotem w tle. I to właśnie dostałam. Każdy tekst mniej lub bardziej opowiada o tych niezwykłych stworzeniach. Czasem kot lub koty są głównymi bohaterami, czasem tworzą drugi plan. Zostały one przedstawione jako towarzysze ludzi - puchate lub gołe, piękne lub brzydkie, małe lub duże, przytulanki lub chuligani. Po prostu przedstawione zostały koty w swojej naturze, obdarzone jak ludzie swoją kocią osobowością i charakterami.

Mnie na przykład książka bardzo przypadła do gustu.

Kupiłam, bo:
1) kocham koty całym sercem, podziwiam je i szanuje i płaszczę się przed nimi
2) ilustracje zawarte w tej książeczce mnie zachwyciły.

Później nieopatrznie, podczas wrzucania jej na półkę "Chcę przeczytać", zobaczyłam ocenę zbioru i kiepskie opinie. Bałam się zacząć czytać, mimo że w spisie treści widniało nazwisko Chwina, które powinno świadczyć o tym, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto mnie choć trochę zna, ten wie, że od maleńkości jestem zapaloną miłośniczką kotów i że nic, ani tym bardziej nikt, nie jest w stanie tego zmienić, dlatego też ucieszyłam się, gdy pojawiła się zapowiedź powyższego zbioru opowiadań o kotach. Jak wiemy, rzeczywistość jednak wszystko weryfikuje i moja radość dość szybko przerodziła się rozczarowanie, a w przypadku opowiadania "Kotek robotek" - jakby nie było sympatycznie się zapowiadającego - również w żal, niedowierzanie, a także łamiące serce obrzydzenie. Tomik niewątpliwie ratują ilustracje, ale też przede wszystkim Stefan Chwin ze swoim "Fiona. Kot, który myślał" oraz "Kot Rysio" Pawła Sołtysa. Pozostałe twory albo wydają mi się bezbarwne, albo pozbawione sensu i wyraźniej peunty. A mogło być tak pięknie...

Kto mnie choć trochę zna, ten wie, że od maleńkości jestem zapaloną miłośniczką kotów i że nic, ani tym bardziej nikt, nie jest w stanie tego zmienić, dlatego też ucieszyłam się, gdy pojawiła się zapowiedź powyższego zbioru opowiadań o kotach. Jak wiemy, rzeczywistość jednak wszystko weryfikuje i moja radość dość szybko przerodziła się rozczarowanie, a w przypadku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to