146/2016 (A),czyta: autorka

146/2016 (A),czyta: autorka

Barbara RYBAŁTOWSKA - "Kuszenie losu"

Oceniałem dwa tomy jej sagi wojennej: II część na 10 gwiazdek, a III - na 8. Zrozumiałe więc jest, że przystąpiłem z wielkim entuzjazmem do lektury następnej książki jej autorstwa. A tu totalna wpadka. Historia słabego mężczyzny, nazywając rzecz po imieniu - pętaka, a sprawę pogarsza forma, którą jest opowieść w pierwszej osobie. Od pierwszych stron czułem zażenowanie, że pętak wybrał mnie poniekąd na swojego spowiednika.
No cóż, nawet największym zdarzają się wpadki. Może kiedyś będę miał okazję zatrzeć nieprzyjemny smak po tej lekturze.

Barbara RYBAŁTOWSKA - "Kuszenie losu"

Oceniałem dwa tomy jej sagi wojennej: II część na 10 gwiazdek, a III - na 8. Zrozumiałe więc jest, że przystąpiłem z wielkim entuzjazmem do lektury następnej książki jej autorstwa. A tu totalna wpadka. Historia słabego mężczyzny, nazywając rzecz po imieniu - pętaka, a sprawę pogarsza ...

Cały czas chodzi za mną proza Barbary Rybałtowskiej. Dziwne to uczucie, ale postanowiłam moje doświadczenia, związane z lekturą przeczytanej jakiś czas temu książki, skonfrontować z inną jej powieścią. Ciągle myślę o tym, że ta autorka czaruje słowem, jego użyciem, subtelnymi połączeniami wątków, brakiem wulgaryzmów i dokładnością rzemiosła. Podziwiam jej talent i lekkość z jaką posługuje się piórem, więc postanowiłam sięgnąć po "Kuszenie losu", by jeszcze raz spotkać się z jej narracją i budowaniem fabuły. Chciałam się przekonać czy ostatnie wrażenia, które nie odpuszczają, są uzasadnione..

I znów mam podobne odczucia. Książkę przeczytałam jednym tchem, niemalże na bezdechu. To ciekawe, tym bardziej, że nie doświadczyłam w niej ani wartkiej akcji, ani scen mrożących krew w żyłach. Nie jest to też powieść o kobiecie sukcesu, która radzi sobie ze wszystkimi przeciwnościami losu.
Ciągle zastanawiam się dlaczego tak bardzo podoba mi się jej proza?

Fabuła opisuje życie twórcy - Henryka Nowaka, autora książek, który ma własne wydawnictwo i pomimo obowiązków, nieustannie błądzi w świecie marzeń i iluzji. Wiąże się z Ewą, kobietą, która jest jego ostoją, ale to nie ogranicza jego podbojów. Ma słabość do Anny, która była jego miłością, wdaje się w przygodny romans. Egzystencja Henryka nie należy do nudnych i zdecydowanie nie jest przewidywalna. W jego świecie nie trudno o nagłe zwroty akcji, niczego nie można być pewnym. Na tym polega przewrotność losu, która kieruje życiem każdego.

Barbara Rybałtowska potrafi zbudować prawdziwą historię. Czytając jej książki mam wrażenie, że to mogłoby się wydarzyć. Być może dlatego, że nie potrafię przewidzieć losów głównych bohaterów? Być może chodzi o to, że autorka ucieka od schematów, którymi posługują się twórcy piszący dla kobiet? Wiem jedno. Ta proza jest dla mnie bardzo interesująca i nie ogłupia! Na pewno sięgnę po kolejną jej książkę, bo jakoś nie potrafię się oderwać od przygód i bohaterów, którymi autorka karmi swoich czytelników.

Myślę, że w doskonałym połączeniu kunsztu słowa, dopracowanym rzemiośle, jakim jest pisarstwo i zastosowaniu przemyślanych konceptów tkwi moc tej prozy, która jest mi tak bardzo bliska. Jeśli fabuła dodatkowo zostaje okraszona inteligentnymi faktami społeczno-politycznymi i psychologicznymi, to uważam, że taki rodzaj prozy kobiecej warto polecać i promować. Tym bardziej, że jest to cały czas lekka powieść dla kobiet.

Książkę polecam osobom, które chcą przeczytać ciekawą fabułę, niekoniecznie naszpikowaną akcją, ale zawierającą doskonały portret psychologicznych głównego bohatera, a także wszystkim, którzy lubią historie rozgrywające się w społeczeństwie autorów i wydawców.

Cały czas chodzi za mną proza Barbary Rybałtowskiej. Dziwne to uczucie, ale postanowiłam moje doświadczenia, związane z lekturą przeczytanej jakiś czas temu książki, skonfrontować z inną jej powieścią. Ciągle myślę o tym, że ta autorka czaruje słowem, jego użyciem, subtelnymi połączeniami wątków, brakiem wulgaryzmów i dokładnością rzemiosła. Podziwiam jej talent i lekkość z...

Sama okładka jest wprowadzeniem do książki opowiadającej o Henryku Nowaku, który jest pisarzem stąd też okładka przedstawiająca latające książki. Pan Nowak zmaga się z kapryśną weną. Mówi o sobie, że jest człowiekiem słabego ducha, który co dziennie zmaga się sam ze sobą. Jego największym problemem jest zdradzanie wszystkiego na czym mu zależy. Żyje między rzeczywistością a światem fikcyjnym, w ten sposób niejednokrotnie ucieka od ludzkich problemów, ale czy w obliczu tragedii będzie w stanie przestać marzyć?



Z twórczością Barbary Rybałtowskiej nie miałam jeszcze do czynienia. Rzadko doszukuje się nowych nazwisk w polskiej literaturze, ale cieszę sie, że 'Kuszenie losu' wpadło w moje ręce. Z tyłu okładki napisano, że każdą książkę tej autorki czyta się jednym tchem po lekturze tej pozycji musze sie z tym zgodzić. Na rynku mamy ogromny wybór książek obyczajowych i żeby zaskoczyć tych najbardziej wymagających odbiorców pisarz musi mieć, albo dobry pomysł na samą książkę, albo świetny styl pisania. W tym przypadku autorka miała bardzo oryginalną koncepcje, ponieważ autorka pozwoliła sobie aby w książce pojawiło się morderstwo co już samo w sobie wnosi coś nowego. Nie spodziewałam się, że tak potoczą sie losy bohaterów, a z reguły ten gatunek mnie niczym nie zaskakuje. Choć książka jest zaliczana do literatury pięknej, ja klasyfikuje ją jako obyczajówkę.



Bohaterowie są przystępni. Autorka bardziej skupiła się na poruszanych wątkach. Za to świetnie przedstawiła różne relacje: mąż-żona, rodzic-dziecko, mężczyzna-kochanka, teść-sięć.

Głównego bohatera już trochę poznaliśmy, dla przypomnienia, nazywa się Henryk Nowak to starszy pan, który ma żonę i dzieci. Kiedyś pisarz, dziś wydawca książek. Sam do końca nie wie czego chce od życia. Choć kocha swoją żonę, nie może zapomnieć o dawnej znajomej, która zamąciła mu w głowie- Annie. Pewnego dnia los, postanawia wystawić Henryka na próbę, otóż wspomniana Anna przychodzi do jego wydawnictwa w celu wydania swojej debiutanckiej książki. Powracają wspomnienia. Henryk staje przez trudnym wyborem. Ma tendencje do zaniedbywania osób, na których mu zależy. Czy go polubiłam? Sama nie wiem, był raczej dla mnie przykładem człowieka, jakim nie powinnam być i ostrzeżeniem na przyszłość.



Książka została napisana najprostszym językiem i łatwym w odbiorze. Dialogi są przekonywujące sytuacje, które mogą zdarzyć się każdemu z nas, dzięki tym elementom książka jest przekonywująca. Ponad to przedstawione są ciekawe historie z życia różnych rodzin. Czasami są straszne i szokujące. Spotykamy min. patologiczną rodzinę, której pomoże Anna. Nie będę już więcej zdradzać fabuły książki, niech to bedzie dla was słodka tajemnica.



'Kuszenie losu' to lekka historia dla czytelników o małych wymaganiach. Książka zapewni Wam chwile relaksu, a pod sam koniec może i refleksji. Nie poleciłabym nastolatkom. Myślę, że przy tej pozycji by się po prostu nudzili, ponieważ nie ma tam młodzieńczej miłość, a książkę trzeba potraktować poważnie. Serdecznie polecam osobom nieco starszym. Wkrótce dzień mamy, wydaje mi się, że ta książka była by dla niej świetny prezentem i na pewno by się jej spodobała. Niemniej nikogo do tej lektury nie zniechęcam. Jeśli jesteś nastolatkiem i fabuła ci się spodobała to zapraszam do czytania.

Sama okładka jest wprowadzeniem do książki opowiadającej o Henryku Nowaku, który jest pisarzem stąd też okładka przedstawiająca latające książki. Pan Nowak zmaga się z kapryśną weną. Mówi o sobie, że jest człowiekiem słabego ducha, który co dziennie zmaga się sam ze sobą. Jego największym problemem jest zdradzanie wszystkiego na czym mu zależy. Żyje między rzeczywistością a...

już to czytalam,ale nie pamiętam -kiedy

już to czytalam,ale nie pamiętam -kiedy

Czyta się lekko, ale nie trzyma w napięciu. dość przewidywalna. Ogólnie może być.

Czyta się lekko, ale nie trzyma w napięciu. dość przewidywalna. Ogólnie może być.

"Kuszenie losu" to nie wybitne dzieło literackie ale książka przy której miło można spędzić czas i gorąco polecić na zimowy wieczór.
Od początku główny bohater wydał mi się sympatyczny a z biegiem akcji coraz bardziej go lubiłam. Miałam wrażenie, że przewija się w rzeczywistym życiu,że jest obecny w gronie przyjaciół, sąsiadów czy w kręgu rodzinnym.Zastanawia się, waha, podejmuje decyzje czasem trafne czasem mniej ( najgorsza, najtragiczniejsza to oczywiście oczekiwanie z kwiatami na ławeczce by odwiedzić Annę).Jest postacią naturalną ,jak wszyscy ulega pokusom ale jednocześnie jest lojalny wobec bliskich.
Zupełnie inaczej odbierałam poukładaną, pedantyczną, zawsze wiedzącą czego chce żonę Henryka Ewę.Wiedziała dokładnie za kogo chce wyjść za mąż i nawet po porzuceniu jej przez Henryka utrzymywała znajomość z jego matką ! Ewa zawsze była doskonała. Kierowała życiem rodzinnym i zawodowym. Nic dziwnego, że Henryk zamykał się w swoich marzeniach i pragnął być opiekunem i autorytetem niedościgłej Anny.

"Kuszenie losu" to nie wybitne dzieło literackie ale książka przy której miło można spędzić czas i gorąco polecić na zimowy wieczór.
Od początku główny bohater wydał mi się sympatyczny a z biegiem akcji coraz bardziej go lubiłam. Miałam wrażenie, że przewija się w rzeczywistym życiu,że jest obecny w gronie przyjaciół, sąsiadów czy w kręgu rodzinnym.Zastanawia się, waha,...

Przyznaję,że wzięłam tę książkę głównie po to, by się przekonać, jaki typ literatury proponuje pani Rybałtowska. Miałam bowiem wrażenie, że co i rusz widzę jakąś jej nową powieść. "Kuszenie losu" to dziwna książka. Na pewno nie jest to pierwsze lepsze czytadło. Książka dobrze napisana i dobrze się ją czyta. Zaskoczeniem dla mnie było, że bohaterem jest mężczyzna. I może to jest przekleństwo tej książki, bo pod koniec Henryk Nowak naprawdę mnie irytował swoim zachowaniem.
Niemniej - chyba jest to książka, z której coś w człowieku zostaje. Mimo wszystko :)

Przyznaję,że wzięłam tę książkę głównie po to, by się przekonać, jaki typ literatury proponuje pani Rybałtowska. Miałam bowiem wrażenie, że co i rusz widzę jakąś jej nową powieść. "Kuszenie losu" to dziwna książka. Na pewno nie jest to pierwsze lepsze czytadło. Książka dobrze napisana i dobrze się ją czyta. Zaskoczeniem dla mnie było, że bohaterem jest mężczyzna. I może to...

Opowieść o dwoistości męskiej natury napisana przez kobietę.
Może dlatego bohater jest tak mało wyrazisty, pełen wątpliwości i niezdecydowania.Ciekawe spojrzenie - warto przeczytać i pomyśleć.

Opowieść o dwoistości męskiej natury napisana przez kobietę.
Może dlatego bohater jest tak mało wyrazisty, pełen wątpliwości i niezdecydowania.Ciekawe spojrzenie - warto przeczytać i pomyśleć.

Przyciągnęła mnie okładka - kolorowa z szeroko otwartymi książkami.. Aż chce się zajrzeć do środka. To opowieść o mężczyźnie rozdartym pomiędzy dwoma kobietami. Czyta się bardzo szybko. Polecam.

Przyciągnęła mnie okładka - kolorowa z szeroko otwartymi książkami.. Aż chce się zajrzeć do środka. To opowieść o mężczyźnie rozdartym pomiędzy dwoma kobietami. Czyta się bardzo szybko. Polecam.