Od niej wszystko się zaczęło. Przeczytałam wszystkie książki tej autorki. Tak mnie zauroczyły, że po przeczytaniu jednej nie mogę doczekać się następnej. One są takie wciągające jak jakiś narkotyk. Uwielbiam i polecam wszystkie autorstwa Pani Doroty.

Od niej wszystko się zaczęło. Przeczytałam wszystkie książki tej autorki. Tak mnie zauroczyły, że po przeczytaniu jednej nie mogę doczekać się następnej. One są takie wciągające jak jakiś narkotyk. Uwielbiam i polecam wszystkie autorstwa Pani Doroty.

Nudne na maxa. Nie dałam rady dokończyć.

Nudne na maxa. Nie dałam rady dokończyć.

Fajna książka

Fajna książka

tresc ksiazki do mnie nie trafiła ale moze kogos innego zachwyci ta opowieść

tresc ksiazki do mnie nie trafiła ale moze kogos innego zachwyci ta opowieść

"Marzenie Łucji" to kontynuacja losów Łucji, głównej bohaterki powieści "Obietnica Łucji". Dorota Gąsiorowska dobrze poradziła sobie ze stworzeniem książkowego sequelu, nie zawsze bowiem kontynuacja dorównuje pierwszej części. Autorka stworzyła nowe postaci i nowe wątki, czasem wracała do części pierwszej, przypominając czytelnikom niejako, co działo się wcześniej. Na szczęście tego typu "przypomnienia" nie są zbyt obszerne i nie dominują akcji powieści. Książkę czyta się zaskakująco dobrze i szybko. Choć książka o miłości może nie wydawać się zbyt ambitną, lektura jej sprawia przyjemność. To, co działa na niekorzyść oceny powieści, to niezbyt realne wydarzenia i zbiegi okoliczności. Rozumiem konwencję baśniowego klimatu okraszonego bardzo dobrym zakończeniem, ale nadmiar słodyczy jest równie niezdrowy co jego całkowity brak. Autorka ma jednak bardzo lekki styl pisarski i to w pewnym stopniu nagradza pewne niedogodności. Osobiście jestem zadowolona z lektury i z przyjemnością sięgnę po kolejną książkę Doroty Gąsiorowskiej.

"Marzenie Łucji" to kontynuacja losów Łucji, głównej bohaterki powieści "Obietnica Łucji". Dorota Gąsiorowska dobrze poradziła sobie ze stworzeniem książkowego sequelu, nie zawsze bowiem kontynuacja dorównuje pierwszej części. Autorka stworzyła nowe postaci i nowe wątki, czasem wracała do części pierwszej, przypominając czytelnikom niejako, co działo się wcześniej. Na...

Sielanka do znudzenia. Nie porywa. Ale dla osób, które akurat mają ochotę na melancholijne, kwiatowo -herbaciane klimaty to ok. Postać Włocha Luki daje nieco treści tej opowieści i w sumie tylko ona pozwala dotrwać do końca. Różany Gaj lekko senny ale w ostateczności nawet może być.

Sielanka do znudzenia. Nie porywa. Ale dla osób, które akurat mają ochotę na melancholijne, kwiatowo -herbaciane klimaty to ok. Postać Włocha Luki daje nieco treści tej opowieści i w sumie tylko ona pozwala dotrwać do końca. Różany Gaj lekko senny ale w ostateczności nawet może być.

No cóż, znowu zaczęłam od drugiego tomu. A skoro zaczęłam, nie mogłam przerwać, by poczekać na dostępność pierwszego. Akcja mnie wciągnęła. Polubiłam bohaterów, mimo iż nie zawsze rozumiałam i akceptowałam ich postępowanie. Tylko jednej postaci nie byłam w stanie polubić, choć poznałam również fakty z przeszłości, nie byłam w stanie usprawiedliwić jej obecnych zachowań. O kim piszę? Każdy, kto przeczyta ten tom, od razu odgadnie. Ale to tylko taka mała rysa…
Zaczarował mnie Różany Gaj. „Starsze panie” urzekły mądrością i trafnością wypowiedzi w stylu:
„Zwątpienie jest jak ciemne, gęste chmury na przejrzystym niebie. Wątpiąc w siebie, nie widzimy tego, co tak naprawdę jest przed nami… Wielkie słońce, po które można sięgnąć w każdej chwili”.
Najmłodsze pokolenie rozczuliło i rozbawiło pomysłowością. Całość ładnie się komponuje. Czekam na poprzedni tom, aby poznać historię bohaterów od początku.

No cóż, znowu zaczęłam od drugiego tomu. A skoro zaczęłam, nie mogłam przerwać, by poczekać na dostępność pierwszego. Akcja mnie wciągnęła. Polubiłam bohaterów, mimo iż nie zawsze rozumiałam i akceptowałam ich postępowanie. Tylko jednej postaci nie byłam w stanie polubić, choć poznałam również fakty z przeszłości, nie byłam w stanie usprawiedliwić jej obecnych zachowań. O...

Zachwycająca, wspaniała, ciepła opowieść!Kolejna część losów Łucji, Ani i Tomasza. Każda strona ksieżki zachęca do przeczytania. Zachęcam do przeczytania i przeżycia wraz z bohaterami ich roztereki, wątpliwości, smutki i radości oraz miłość...

Zachwycająca, wspaniała, ciepła opowieść!Kolejna część losów Łucji, Ani i Tomasza. Każda strona ksieżki zachęca do przeczytania. Zachęcam do przeczytania i przeżycia wraz z bohaterami ich roztereki, wątpliwości, smutki i radości oraz miłość...

szkoda czasu
można zakończyć przygodę z Łucją i Tomaszem na pierwszej części

szkoda czasu
można zakończyć przygodę z Łucją i Tomaszem na pierwszej części

Spokojne, ustabilizowane życie to coś, co marzy się znacznej większości z nas. Owszem, zdarzają się wyjątki. Ludzie lubią podróżować, doświadczać przygód przyprawiających o gęsią skórkę i ani pomyślą o ustatkowaniu. Do pewnego momentu. Przynajmniej... tak podejrzewam. Ekscytacja przecież jest potrzebna. Jednak świadomość, iż posiadamy własne miejsce na ziemi jest najistotniejsza i właśnie o tym prędzej czy później się przekonają. Jeżeli udało się osiągnąć w życiu wymarzone cele, warto ich strzec jak oczka w głowie i wybrać to, co na prawdę cenimy ponad wszystkie inne dobrodziejstwa.

Z artystami ciężko jest żyć. Są to wolne ptaki, ponad wszystko stawiające niezależność i chyba też często samotność. Fakt, że mogą w każdej chwili wyjechać w interesujące miejsce, aby tworzyć a tym samym spełniać się zawodowo, jest dla nich dobrem na pierwszym miejscu. Wszystko jest w porządku, gdy w życiu artysty nie ma zobowiązań. Sytuacja staje się trudna, kiedy pojawia się dziecko i kobieta.

Tomasz już popełnił błąd. Uzależnił się od muzyki do tego stopnia, że przesłoniła mu ona cały świat. Tournee po kraju bądź za granicą, liczne koncerty daleko od domu... nigdy nie pogodzą się z opieką nad ogniskiem domowym, którego mógłby być głową. Jego związek z Ewą właśnie przez to został pogrzebany i nigdy nie powstał. Kobieta samotnie wychowała córkę Tomasza na mądrą i nad wyraz inteligentną dziewczynkę, która potrafiła mimo młodego wieku potrafiła stanąć na wysokości zadania jakim była opieka nad śmiertelnie chorą matką. Tomek w tym czasie bez skrupułów używał życia. Do chwili, kiedy to na nowo wkroczył do Różanego Gaju za sprawą Łucji.

W książce "Marzenie Łucji" poznajemy dalsze losy sympatycznej nauczycielki historii, którą czytelniczki polubiły (jeśli nie pokochały) w "Obietnicy Łucji". Nie podejrzewała ona, że w małej wioseczce znajdzie szczęście: zostanie mamą. Po śmierci Ewy Łucja przejmuje opiekę nad Anią. Ania bardzo szybko przywiązuje się do opiekunki.Odnajduje ojca dziewczynki, ponieważ taka była ostatnia wola zmarłej kobiety. Szczęście uśmiecha się do Łucji po raz drugi. Kiedy na jej drodze staje Tomasz zatracony bez końca w muzyce artysta, serce nauczycielki zaczyna bić szybciej. Z początku nieufna wobec ojca, w późniejszych chwilach nabiera coraz większej śmiałości do mężczyzny i teraz nie wyobraża sobie życia bez Tomasza. Jednak będzie musiała...

Gdy na palcu historyczki lśni pierścionek zaręczynowy, każdy poranek witany jest uśmiechem, przychodzi zderzenie z rzeczywistością. Tomasz przecież jest artystą, posiada zobowiązania i ogromną potrzebę koncertowania, zatracania się w muzyce. To przypomina Łucji, że Ewa niegdyś przegrała z największą namiętnością ukochanego a czy ona będzie miała szczególne miejsce w sercu Tomasza, z którego nic jej nie wyrwie? Co się wydarzy podczas rozłąki na jaką skazuje ich artysta?

Podczas jego nieobecności w pobliżu Łucji zaczyna kręcić się przystojny Włoch - malarz. Popołudnia spędzone z atrakcyjnym obcokrajowcem na pewno nie będą pozbawione nudy i szybszego bicia serca. Czy przeczucia, z jakimi Łucja żegna ukochanego, są uzasadnione? Co jeszcze spotka sympatycznych bohaterów? Z jakimi problemami będą zmuszeni się zmierzyć? I najważniejsze pytanie: Czy miłość także w ich przypadku jest ponad wszystko? Na te i inne pytania musicie poznać odpowiedzi czytając książkę D. Gąsiorowskiej. Jak zwykle nie mogę powiedzieć nic więcej.

Po raz kolejny odleciałam i po raz kolejny przez karty książki leciałam tak, jakby ktoś mnie gonił. Wydawało mi się, że będzie nudno, cukierkowo i bajecznie. Mile się rozczarowałam :) Nic z tych rzeczy. Książka nie jest przesłodzona a akcja, jaka rozgrywa się na oczach czytelnika, nie pozwala na nudę. Jest ciepło, intrygująco, miło, magicznie ale również nie brakuje zakrętów, znaków zapytania, szybszego bicia serca pt. "co się stanie?" D. Gąsiorowska porwała mnie lekkością pióra, plastycznością opisów, pięknem przedstawionej rzeczywistości. Powieść jest jak najbardziej godna polecenia każdej kobiecie, która marzy o porywającej lekturze, by dzięki niej przenieść się w cudowny pełen dobroci świat. Zakochałam się, a Ty?

Spokojne, ustabilizowane życie to coś, co marzy się znacznej większości z nas. Owszem, zdarzają się wyjątki. Ludzie lubią podróżować, doświadczać przygód przyprawiających o gęsią skórkę i ani pomyślą o ustatkowaniu. Do pewnego momentu. Przynajmniej... tak podejrzewam. Ekscytacja przecież jest potrzebna. Jednak świadomość, iż posiadamy własne miejsce na ziemi jest...