Trochę słabsza niż poprzedniczki, akcja rozwleczona, w sumie niedużo się dzieje.

Trochę słabsza niż poprzedniczki, akcja rozwleczona, w sumie niedużo się dzieje.

Najgorsza ze wszystkich trzech części. Historia dość wolno się rozwija, a do tego jest przewidywalna. Brakuje mi tutaj również bardziej rozbudowanego wątku ludowego związanego ze słowiańskimi zwierzeniami.

Najgorsza ze wszystkich trzech części. Historia dość wolno się rozwija, a do tego jest przewidywalna. Brakuje mi tutaj również bardziej rozbudowanego wątku ludowego związanego ze słowiańskimi zwierzeniami.

"Jeśli damy dojść do głosu naszemu prawdziwemu ja,
wówczas łatwiej jest zrozumieć siebie."

Książka z elementami baśni. Przyjemna w czytaniu.

"Jeśli damy dojść do głosu naszemu prawdziwemu ja,
wówczas łatwiej jest zrozumieć siebie."

Książka z elementami baśni. Przyjemna w czytaniu.

Lubię książki, w których jest coś z baśni. Ta taka jest.

Lubię książki, w których jest coś z baśni. Ta taka jest.

Bardzo polubiłam postać Livii, która urzekła mnie swoją wrażliwością i bliskością z naturą. Natomiast nie podobało mi się trochę jej wścibstwo :D Książka sama w sobie jest lekka i przyjemna, ale trochę rozwleczona. Według mnie autorka uwzględniła zbyt wiele postaci.

Bardzo polubiłam postać Livii, która urzekła mnie swoją wrażliwością i bliskością z naturą. Natomiast nie podobało mi się trochę jej wścibstwo :D Książka sama w sobie jest lekka i przyjemna, ale trochę rozwleczona. Według mnie autorka uwzględniła zbyt wiele postaci.

Cała seria Dni Mocy to jedna z najlepszych trylogii jakie czytałam. Szkoda że kończy się na trzecim tomie

Cała seria Dni Mocy to jedna z najlepszych trylogii jakie czytałam. Szkoda że kończy się na trzecim tomie

Dotrwałam do 160 strony i nie dałam rady dalej (nie wytrzymałabym 600 stron). Milion wątków i postaci, a wynudziłam się, jak nigdy.

Dotrwałam do 160 strony i nie dałam rady dalej (nie wytrzymałabym 600 stron). Milion wątków i postaci, a wynudziłam się, jak nigdy.

Trzecia książka z serii Dni Mocy Doroty Gąsiorowskiej. Urzeka niezwykłą historią, legendami, magią, tajemnicą, a wszystko przez miłość. Jakie sekrety skrywa Livia i jakie sama odkryje po przyjeździe na malownicze Podlasie? Co mają wspólnego tajemniczy fresk przedstawiajacy młodą dziewczynę i polichromia na starym meblu? Co się stało nad rzeką i jaką historię opowiada postawiony tam krzyż? A co z tym wspólnego mają św. Brygida i Brigit? Zaciekawiłam Was? Poczytajcie :)

Trzecia książka z serii Dni Mocy Doroty Gąsiorowskiej. Urzeka niezwykłą historią, legendami, magią, tajemnicą, a wszystko przez miłość. Jakie sekrety skrywa Livia i jakie sama odkryje po przyjeździe na malownicze Podlasie? Co mają wspólnego tajemniczy fresk przedstawiajacy młodą dziewczynę i polichromia na starym meblu? Co się stało nad rzeką i jaką historię opowiada...

Część pierwsza - rewelacja. Część druga - średnia. Zielone czy driady - pół na pół. Pierwsza połowa książki nudna. Ciągnęła się niemiłosiernie, ale to chyba przez fakt (przynajmniej dla mnie),że nie do końca rozumiałam o co chodzi w tych "legendach". Druga część pochłonęła mnie tak jak pierwsza trylogii. Bo chyba tak naprawdę dopiero wówczas wszystko co było niejasne i męczące zostało wyjaśnione. Nie mniej jednak polecam całą serię, bo ma w sobie to "coś" - trochę tajemniczości, magii, legend. A akcja każdej z nich toczy się w wyjątkowych miejscach, gdzie drzemią: legenda i piękno.

Część pierwsza - rewelacja. Część druga - średnia. Zielone czy driady - pół na pół. Pierwsza połowa książki nudna. Ciągnęła się niemiłosiernie, ale to chyba przez fakt (przynajmniej dla mnie),że nie do końca rozumiałam o co chodzi w tych "legendach". Druga część pochłonęła mnie tak jak pierwsza trylogii. Bo chyba tak naprawdę dopiero wówczas wszystko co było niejasne i...

Lepsza niż poprzednia część, ale jakiejś ekscytacji nie ma. Niektóre sytuacje był zbędne ,albo opisane w tak oczywisty sposób , że wiadomo do czego doprowadzą.

Lepsza niż poprzednia część, ale jakiejś ekscytacji nie ma. Niektóre sytuacje był zbędne ,albo opisane w tak oczywisty sposób , że wiadomo do czego doprowadzą.