Szkoła latania

MOŻESZ OSIĄGNĄĆ WSZYSTKO TWOJA SIŁA TKWI W TOBIE
Kochane dziewczęta bo to właśnie głównie do Was adresowana jest ta wspaniała książka do lektury której chcę Was z całego serca zachęcić.Książka,która pozwoli Wam uwierzyć w siebie,a co najważniejsze pokochać siebie.Jestem nią tak zafascynowana,że zapomniałam wspomnieć tytuł tej niezwykłej powieści.Chodzi oczywiście o najnowsze dziecko Pani Sylwii Trojanowskiej "Szkoła latania".Zanim jednak zdradzę Wam nieco więcej o samej fabule chcę serdecznie podziękować autorce za możliwość przeczytania utworu,a tym samym podarowania mi wielu wspaniałych chwil podczas kibicowania głównej bohaterce.
Dziewczęta zapewne wielu z Was zdarzyło się i na pewno zdarzy jeszcze nie raz stanąć przed lustrem i ubolewać nad niedoskonałościami własnego ciała.Patrzycie na siebie i myślicie "To mam za małe,tamto za duże".To normalne,takie niepisane prawo młodości.Problem zaczyna się wtedy gdy Wasza niedoskonałość staje się przekleństwem w życiu.Właśnie tak wygląda codzienność głównej bohaterki"Szkoły latania".Kaśka Laska jest osiemnastolatką taką samą jak Wy.Ma marzenia,pragnie przeżyć prawdziwą miłość.Nie wierzy jednak,że marzenie to może się spełnić gdyż jak sama o sobie mówi z laską nie ma nic wspólnego. Dziewczyna jest zamkniętą w sobie uciekającą przed ludźmi osobą przytłoczoną przez swój największy problem jakim jest nadwaga.Kaśka nienawidzi swojego ciała i wie,że tylko ona odpowiada za to jak teraz wygląda.Młoda kobieta czuje na siebie złość jednak nigdy nie próbowała zrobić nic by podjąć walkę ze swoim największym kompleksem.Pewnego dnia na rodzinnym obiedzie przy bogato zastawionym stole Kaśka mdleje.Zdarzenie to jest jej osobistym apogeum.Osiąga dno od którego postanawia się odbić. Bo przecież gorzej być nie może.Przetrwała już wszystko kpiny i szykany rówieśników. Prześladowania i niewybredne żarty.Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po książkę będziecie razem z Kaśką śledzić jej walkę o marzenia.Będziecie świadkami jej walki o siebie i swoje lepsze życie.Autorka dała czytelnikowi możliwość by krok po kroku mógł niemalże uczestniczyć w niezwykłej przemianie Kaśki. Przemianie nie tylko fizycznej ale przede wszystkim wewnętrznej.To wszystko sprawia,że bardzo szybko Kaśka stanie Wam się bardzo bliska.Będziecie jej kibicować i mocno trzymać kciuki za jej sukces.
Mam wrażenie,że Pani Sylwia poprzez historię Kaśki chciała zostawić nam przesłanie,że jeśli czegoś bardzo chcemy możemy osiągnąć wszystko. Musimy tylko odnaleźć w sobie swoją wewnętrzną siłę,która potrafi przenosić góry:)
I tym optymistycznym akcentem podziękuję Wam,że zechcieliście przeczytać moją recenzję mając jednocześnie nadzieję,że zachęciłam Was do sięgnięcia po książkę bo naprawdę warto! Ja osobiście z niecierpliwością czekam na kontynuację powieści.Autorka kończy część pierwszą w taki sposób,że chciałam krzyczeć "Nie to nie może być koniec,chcę jeszcze"! Pani Sylwio tak nie wolno.Tak się nie robi:)

Moja ocena to:9/10

Pozdrawiam,
Agnieszka Kaniuk

Skuszona wieloma pozytywnymi opiniami postanowiłam zakupić „Szkołę latania”. Jak tylko książka wpadła w moje ręce zabrałam się do lektury. I od razu na wstępie rozczarowanie… nie za bardzo przypadł mi do gustu opis głównej bohaterki i jej problemu jakim była spora nadwaga. Niby autorka dosyć dokładnie przybliża czytelnikowi postać Kaśki, jej kłopoty w szkole, brak znajomych, ale zabrakło mi w tym wszystkim emocji, które pozwoliłyby mi się wczuć w jej historię. Miałam wrażenie, że autorka przedstawia jedynie suche fakty. Ale stwierdziłam, że nie można się zniechęcać już na wstępie i dalej może być tylko lepiej. I rzeczywiście moment w którym Kaśka podejmuje walkę ze zbędnymi kilogramami i jednocześnie pokonuje własne słabości jest dobrze opisany. Autorka pokazuje nam, że najważniejsza jest wiara w siebie i swoje możliwości. Muszę przyznać, że ten wątek, jak również nieoczywiste zakończenie to największe atuty książki. No bo niestety, jeśli chciałabym przeanalizować historię miłosną głównej bohaterki, to nie miałabym już tyle dobrego do powiedzenia… Żeby nie zniechęcać powiem tylko, że tak infantylnego opisu kiełkującego uczucia już dawno nie czytałam.

Reasumując, książkę da się przeczytać, ale jak dla mnie szału nie ma. Faktem jest, że nie jestem już w grupie wiekowej Kaśki Laski, więc na pewno mam nieco inne spojrzenie na niektóre sprawy, ale z drugiej strony, jeśli książka jest fajnie napisana to pomimo, że jej grupą docelową jest młodzież to i starszy czytelnik dobrze się z nią bawi, a nawet czasami może wynieść coś dla siebie, także chyba niestety nie o wiek odbiorcy tu chodzi…

Niestety książka ta od samego początku zupełnie mi się nie podobała , być może dlatego że nie jestem '' target group '' dla niej . Pozycja ta jest zdecydowanie dla nastolatek . Zwłaszcza druga część kiedy już Katarzyna Laska , która wcale '' laską '' nie jest , poznaje Maxa . Znudziło mnie to przerzucanie się słowami - piłeczkami , znudził zupełny brak umiejętności porozumiewania się . Co dziwne Kaśka pisząc maile do Maxa wznosiła się wprost na wyżyny elokwencji , subtelnego dowcipu i ogólnie inteligencji . Natomiast kiedy zdarzało się im stanąć face to face , bo zdarzało się , mimo usilnych infantylnych starań Kaśki by do tego nie dochodziło , ich dialogi zapierały dech od płytkości i małostkowości . Bo dlaczego nie obrazić się i nie unikać kolesia , bo się go zobaczyło z długonogą blondynką ? Nie wiadomo kto to jest ta panna , ale na wszelki wypadek nie spojrzę mu więcej w oczy . dialogi typu '' Kasiu dlaczego mnie unikasz ? nie wiesz ? pomyśl . Porozmawiajmy , nie ma o czym , wszystko jest jasne '' . Ręce opadają . Pierwsza część natomiast jest zbeletryzowanym poradnikiem jak się odchudzać skutecznie , acz nie za szybko . Więc ta część mogłaby być ewentualnie przydatna dla szerszej grupy osób niż tylko dla nastolatków . Początek , chyba miał być zabawny , kiedy autorka '' posyła '' Kaśkę do lekarzy trzech po kolei i każdemu przypisuje dość dziwne cechy , że już nie wspomnę o imionach i nazwiskach tych lekarzy np. Renat Sroka he he he , ale się uśmiałam . Dla mnie to wcale nie śmieszne i nie rozumiem po co autorka zastosowała taki zabieg . Jedyny wątek który mógłby być interesujący , to wątek przemocy domowej , ale po tym temacie pisarka ledwie się prześliznęła po wierzchu . Wiem że ukazała się już druga i trzecia część tej serii , jednak ja ją sobie zdecydowanie odpuszczę . Natomiast nastolatkom , zwłaszcza tym zakochanym polecam :)

Każdy z nas walczy z jakimiś słabościami i trudnościami. Zwykle nie jest to prosta i wyrównana walka. Często, z powodu braku wiary w siebie i motywacji, rezygnujemy z zamierzonego nam celu. Co zrobić by odnaleźć w sobie siłę do walki? By stawić czoło swoim niedoskonałościom? Grunt to się nie poddawać i nigdy nie schodzić z wyznaczonej sobie ścieżki. Poznajcie bohaterkę książki Sylwii Trojanowskiej „Szkoła latania” i poznajcie jej metodę na szczęście.

Katarzyna Laska ma osiemnaście lat i nie ma w sobie praktycznie nic z „laski”. Nienawidzi siebie i swojego ciała, a trzycyfrowa liczba na wadze, jeszcze bardziej ją dobija. Ma dość wytykania palcami i prześladowania przez rówieśników. Nie chce być jak swoja otyła ciotka, która co chwilę, wmawia jej że wygląda dobrze i przy każdej nadarzającej się okazji, stara się utłuc ją jeszcze bardziej. Kaśka wie, że wcale nie wygląda dobrze. Gdy nadmierna ilość kilogramów zaczyna jej ciążyć coraz bardziej, decyduje się odmienić swoje życie. Musi schudnąć. Wspierana przez matkę, chodzi od specjalisty do specjalisty, jednak żaden nie wydaje się być godny zaufania. Zrezygnowane, w końcu trafiają pod skrzydła ekscentrycznej specjalistki od odchudzania, Penelopy. Kaśka nie ma pojęcia, że w jej życiu szykuje się wiele zmian. Zaczyna dostrzegać swoje zalety, a nie tylko wady. Stawia czoło swoim prześladowczyniom, otwiera się na nowe znajomości, a przede wszystkim, po raz pierwszy w swoim życiu, odkrywa smak miłości.

„Szkoła latania” to kolejny genialny debiut literacki. I to jaki debiut! Jestem zachwycona tą książką, a sam fakt, że została napisana przez debiutantkę, dodatkowo wzbudza mój podziw. Sylwia Trojanowska napisała fantastyczną opowieść o młodej dziewczynie, która zmaga się z otyłością. Decyduje się schudnąć i choć wie, że nie będzie to łatwe, postanawia spróbować. Na szczęście jest obok niej matka, która od samego początku wspiera ją w swoim postanowieniu. Czy Kaśka wytrwa? Czy pozbędzie się znienawidzonych kilogramów?

Sylwia Trojanowska w swojej książce, w świetny sposób ukazała proces odchudzania. Razem z Kaśką przechodzimy ten trudny etap i przyglądamy się jej zmaganiom. Nie jest to niestety proste na początku. Zwłaszcza że wokoło czai się tyle pokus, a w lodówce czeka, pyszne i kaloryczne jedzenie. Katarzyna musi jednak trzymać się swojego programu i pod żadnym pozorem nie może go łamać. W życiu dziewczyny zachodzą diametralne zmiany. Przechodzi na dietę, a dodatkowo zaczyna regularnie ćwiczyć na siłowni. Choć wielokrotnie musi walczyć ze sobą, by nie złamać złożonych obietnic, to jednak robi wszystko by trzymać się swoich postanowień i wytycznych dietetyczki. Dzięki diecie i pomocy Penelopy, Kaśka zaczyna odnajdować w sobie siłę do walki z otyłością. Czuje, że w końcu nadszedł moment, by wziąć sprawy w swoje ręce i osiągnąć zamierzony cel. Zaczyna dostrzegać swoją wartość, a dzięki temu coraz bardziej wierzy w swoje możliwości. Pokonuje wstyd i ograniczenia, które sama na siebie narzuciła i zaczyna nawiązywać nowe znajomości. Pomóc ma jej w tym terapia, na którą zapisuje ją Penelopa. Choć na początku podchodzi do tego sceptycznie, z czasem coraz bardziej zaczyna się otwierać. Poznaje bardzo ciekawych ludzi, zdobywa nowe przyjaźnie, a przede wszystkim poznaje chłopaka, który całkowicie zawraca jej w głowie. Kaśka zaczyna rozkwitać, a w jej sercu powoli rodzi się uczucie, o jakim nawet nie śniła.

„Szkoła latania” to niesamowicie dojrzała powieść. Na niecałych 300 stronach autorka poruszyła cały szereg ważnych tematów. Może się zdawać, że jest to przeciętna historyjka o dziewczynie, zmagającej się ze swoją wagą. Nic bardziej mylnego! Sylwia Trojanowska poprzez postać Kaśki, ukazuje nam jak ważna jest wiara w siebie, siła i odwaga, by móc poradzić sobie ze swoimi słabościami. Ile trzeba włożyć pracy, trudu i wysiłku, by osiągnąć zamierzony cel i jak ważne jest wsparcie bliskich osób.

Autorka w swojej książce, pisze o pierwszej miłości, o dojrzewaniu i o przyjaźni, bo przecież nie można zapomnieć o Zoście, niezastąpionej przyjaciółce Kaśki, na którą zawsze może liczyć. Obie stanowią dla siebie podporę i wspierają się w trudnych chwilach. Sylwia Trojanowska porusza również bolesne i przykre tematy, takie jak przemoc w rodzinie, psychiczne i fizyczne znęcanie się, upokarzanie i poniżanie ze strony bliskich osób. Każda postać zmaga się z jakimiś trudnościami i zmartwieniami, a autorka w świetny sposób ukazuje nam portrety psychologiczne swoich bohaterów.

„Szkoła latania” to debiut godny polecenia. Skłania do refleksji i motywuje. To książka, która choć lekko napisana, porusza tematy, obok których nie powinniśmy przechodzić obojętnie. Piękny język, fenomenalnie wykreowani bohaterowie i wciągająca fabuła, sprawiają że czytanie staje się prawdziwą przyjemnością. Zachęcam was do zapoznania się z tą wyjątkową publikacją, bo naprawdę warto.

__________________________________
http://czytanie-moja-milosc.blogspot.com/

Lekka, niezwykle pogodna i motywująca historia, która od razu mnie wciągnęła i poprawiła mi humor. Do czasu. Niestety od połowy książka musiała się zepsuć..

Nie rozumiem osób, które nie potrafią porozmawiać z kimś szczerze i w ten sposób uniknąć niepotrzebnych nieporozumień. Zaczynam się wtedy mocno irytować. W przypadku tej książki wystarczyłaby tylko jedna taka szczera rozmowa, i uwaga - nieporozumienie mogłoby zniknąć. Zaskoczyłam kogoś? Nie sądzę. Naprawdę nie lubię takiego niepotrzebnego rozwlekania historii, która w pewnym momencie naprawdę zaczyna nużyć. Ponadto w książce występuje trochę naciągany motyw zazdrosnej i do tego jeszcze agresywnej eks, do której nie dociera, że weszła w rolę "eks-dziewczyny". Jeśli wprowadzenie tej postaci (mam wrażeniem, że na siłę) miało za zadanie jeszcze bardziej mnie zirytować, to autorce się udało. Szkoda, bo książka zaczęła się naprawdę dobrze. Jeśli komuś nie przeszkadza nieporozumienie ciągnące się przez połowę książki, to "Szkołę latania" polecam.

Na mojej półce zagościła kolejna książka, o której mogłabym wypowiadać się w samych superlatywach. I to nie tylko ze względu na ciekawą fabułę, swobodny, nieskomplikowany język czy budzących różnorodne emocje bohaterów. Przede wszystkim ujęło mnie to, jak Sylwia Trojanowska przedstawiła problem otyłości u młodych osób - naturalnie, budząc przy tym empatię.

18-letnia Kasia, oprócz najlepszej przyjaciółki - Zochy, nie ma żadnych kolegów i koleżanek. Jest obiektem drwin ze strony rówieśników. A wszystko przez to, że ma nadwagę. I to nie byle jaką nadwagę... Kiedy pewnego dnia staje na wadze a jej oczom ukazuje się trzycyfrowy wynik, przerażona, ale też zdeterminowana podejmuje decyzję, by zmienić swoje ciało. A to wcale nie będzie takie proste, gdy jedynymi osobami, które wspierają Kasię jest jej mama, Zocha i... Penelopa Hoppe - ekscentryczna specjalistka od odchudzania, pod opiekę której trafia bohaterka. Dzięki jej metodom Kasia zaczyna gubić zbędne kilogramy, staje się bardziej pewna siebie, poznaje nowych ludzi a nawet daje sobie szansę na pierwszą miłość.

Brzmi wspaniale, prawda? Młoda dziewczyna, która konsekwentnie zmierza do celu. Dziewczyna, która poznaje niesamowitego, wrażliwego chłopaka i pierwszy raz zaznaje smaku miłości. Dlaczego, Autorko, przygotowałaś tak okrutne dla Kasi zakończenie pierwszej części jej losów? Czym zawiniła, że zadałaś jej taki cios w serce?

Zakończenie bez wątpienia należy do tych, które sprawiają, że natychmiast ma się ochotę sięgnąć po kolejną część. I na pewno to zrobię, bo losy Kasi nawet przez moment nie były mi obojętne. Bohaterka wzbudza empatię i czytelnik z całej siły kibicuje jej w tym ciężkim przedsięwzięciu, jakim jest zrzucenie 40 kilogramów. Wszak chyba większość kobiet marzy o pozbyciu się zbędnych kilogramów, pragnąc cieszyć się zgrabną sylwetką. W szczególności Kasia wzbudzi sympatię i zrozumienie właśnie u tych osób, które kiedyś zmagały się bądź nadal zmagają z otyłością. Jej historia na pewno w jakimś stopniu motywuje i daje nadzieję na to, że wszystko jest możliwe, ale konieczna jest zmiana stylu życia, co wiąże się z ogromem wyrzeczeń.

Wiele można mówić o samych bohaterach. O ile polubiłam Kasię, o tyle sprzeczne uczucia wzbudził we mnie Maks - chłopak, któremu Kasia wpadła w oko. I choć z początku polubiłam jego charakter, wrażliwość i emanującą z niego dobroć, o tyle nie potrafiłam zrozumieć jego skomplikowanych relacji z Karoliną, które od początku wydawały mi się podejrzane, co spowodowało, że nabrałam trochę dystansu do tego bohatera. Kim jest Karolina i jak bardzo namiesza w życiu Kasi? Przekonajcie się sami, nie będę Wam wszystkiego zdradzać.

Pozytywne odczucia budzi również Penelopa. Miła, ciepła, ale stanowcza. Sama chętnie uczestniczyłabym w spotkaniach "anonimowych grubasów", które prowadzi i to bynajmniej nie ze względu na swoją wagę, ale przez atmosferę, jaka tam panuje. To właśnie te spotkania zmieniają podejście Kasi do świata i sprawiają, że staje się bardziej asertywna. Natomiast apogeum wściekłości wzbudzała we mnie ciotka Matylda, której totalnie nie potrafiłam (wręcz nie chciałam) zrozumieć. Jej wredne zachowanie, słowa, które kierowała nie tylko do Kasi, ale przede wszystkim do jej matki, potrafiły skutecznie wytrącić mnie z równowagi. Ale tak to jest, gdy ktoś jest przekonany o swojej świętej racji, którą musi narzucić innym...

Autorka naprawdę dobrze wykreowała bohaterów - choć każdy budzi różne emocje, to jednak nie są sztuczni. Są normalni. Problem Kasi z nadwagą i brakiem akceptacji, nie tylko własnej, ale również ze strony innych osób, to współcześnie problem, który dotyka wielu ludzi. Również problem, z jakim zmaga się Zocha, zasługuje na to, by poświęcić mu uwagę i nie przejść obok niego obojętnie. Jestem naprawdę ciekawa jak wszystko rozwinie się w kolejnych częściach. Najbardziej zaś jestem ciekawa tego, co będzie dalej z Kasią i Maksem, bo po tym, co dostałam na zakończenie, niczego już nie jestem pewna...

Zachęcam Was do tego, by dać szansę Kasi i zaprosić ją do swojego życia. Liczcie się jednak z tym, że gdy sięgniecie po tę książkę, możecie przepaść na kilka godzin. Wiele ciekawych wątków skutecznie sprawi, że będziecie chcieli jak najszybciej poznać zakończenie. A gdy je już poznacie, to gwarantuję Wam, że natychmiast rozejrzycie się za kontynuacją.

Od tej książki nie wymagałam wiele. Może przez to, że jest to polska literatura, a może dlatego, że okładka mnie nie zachwyca. Historia, jednak jaką poznałam, ogromnie mnie zaskoczyła i pochłonęła. Muszę tu zaznaczyć, że nie jest to typowa historia o odchudzaniu, jakich na rynku jest wiele. Ta jest wyjątkowa. Dlaczego? Już piszę!

Fabuła niesamowicie wciąga. Jest pełna zwrotów akcji, momentów, które mnie szokowały, choć były też takie, które mnie rozbawiły. Początkowo spodziewałam się typowej, jak już pisałam, książki o dziewczynie, która się odchudza i w końcu staje się bardzo szczupłą atrakcyjną nastolatką. Kaśka ma jednak sporo problemów. Wspiera ją jedynie matka i przyjaciółka. Reszta rodziny wręcz neguje jej pomysł, co jest dla dziewczyny druzgocące. Akcja rozwija się miarowo, jest bardzo lekka i przyjemna. Idealnie nadaje się do czytania z nocy, jak i w dzień, gdyż nie wymaga wielkiego zaangażowania się w fabułę, Jeśli już o fabule mowa, to bardzo podobało mi się to, że autorka nie skupiła się tylko na postaci Kaśki i jej historii, ale także rozwinęła inne jak np. jej przyjaciółkę. Atmosfera jaka stworzyła autorka, powodowała, że książkę czytało się bardzo szybko. A moja fascynację podsyca fakt, iż zapowiada się druga część.

Kaśka jest ciekawą bohaterką z która naprawdę można się utożsamiać. Przedstawiona jest dokładnie i im dalej ją poznawałam, tym bardziej ją lubiłam. Pozostali bohaterowie o dziwo też są pokazani we właściwy sposób. Ci, którzy mieli nas denerwować, świetnie spełniają swoją funkcję, a ci, który mają rozbawiać, również odnajdują się w powierzonym zadaniu. Naprawdę nie ma się tu do czego przyczepić.

Według mnie ta książka może śmiało równać się z zagranicznymi hitami. Gdyby zmienić imiona i przetłumaczyć na język angielski, jestem pewna, że stałaby się hitem, niejednego kraju. Co mi pozostało? Oczekiwać w napięciu kolejny tom, bo ta historia nie może się tak skończyć!