Agnieszka Opolska

Muszę przyznać z czystym sumieniem, że jest to moja druga książka, która ukazała się nakładem wydawnictwa Innana i jestem mile zaskoczona poziomem na jakim jest ona napisana. Książki polskich autorek najczęściej nie spełniają moich oczekiwań, jeżeli chodzi o sam styl pisania, a tutaj pani Opolska bardzo dobrze się spisała. Całość czyta się stosunkowo szybko, gdy oczywiście zaciekawi fabuła, nie ma błędów stylistycznych, opisy są wyczerpujące, a postacie opisane w taki sposób, że jesteśmy w stanie poczuć ich emocje, chociaż nie za każdym razem można zrozumieć ich postępowanie. Styl autorki jest moim zdaniem największym plusem tej książki, bo dalej już jest niestety trochę słabiej. Nie jestem fanką literatury obyczajowej, a wydaje mi się, że tym właśnie jest ta pozycja, przez co nie potrafię być obiektywna. Książki tego typu mnie po prostu nudzą, bo dzieje się w nich tak naprawdę wszystko i nic. Przez większość stron po prostu śledziliśmy historię Ari, studentki ASP, która przeżywa różne wzloty i upadki. Nie jest to moim zdaniem nic nadzwyczajnego, no może poza tym, że główna bohaterka jest tak irytująca, że od samego początku po prostu nie mogłam jej znieść. Jej zachowanie momentami było tak głupie i infantylne, że miałam ochotę ją złapać za ramiona i mocno nią potrząsnąć. Jest główną postacią, a moim zdaniem po prostu zepsuła tę książkę i po przeczytaniu całości, nie mogę powiedzieć, żeby mi się ta książka spodobała. Sam dobry styl autorki nie był w stanie przyćmić negatywnych emocji, które we mnie wywołała ta lektura. Ciągnęła mi się ona niemiłosiernie i odkładałam ją milion razy, bo po prostu bohaterowie (nie tylko główna postać, ale i poboczne) zachowywali się w sposób, którego nie mogłam zdzierżyć. Daruję sobie przykłady, bo nie o to tu chodzi i są to tylko moje subiektywne odczucia. Sama fabuła i wykonanie mogłyby naprawdę zaciekawić, ale jednak nie jest to książka dla mnie. Niestety, gdy bohaterowie mi nie przypadną do gustu, to już nic danej książce nie pomoże.